Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In de Vaderlander

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de Vaderlander

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de Vaderlander kv/am de vorige week een opmerkelijke verklaring voor, die we niet onbeantwoord willen laten.

Er wierd door de redactie reden gegeven, waarom zij zich teqen Dr. A, Kuyper had gesteld.

Dit nu, zoo sprak ze, lei niet aan hetgeen Dr. Kuyper leerde. Immers hij, zoogoed als een ander, mocht zijn eigen opinie hebben. Dat was zijn recht.

Neen, de bewegende oorzaak van deze Kuyperophobie school alleen hierin, dat Dr. Kuyper aan anderen het recht betwistte, om ook hunnerzijds eene opinie te hebben, en er op stond dat alle loopen zouden in het pad, dat hij afbakende.

Deze voorstelling nu is met de feiten in openbaren strijd.

Juist Dr. Kuyper heeft van meet af, eer te sterk dan te zwak, er op aangedrongen, dat er plaats zou zijn voor alle variation van overtuiging.

Juist tegen de „eenvormigheid van het leven" als vloek van het modernisme is hij van meet af opgekomen, met een energie en beslistheid, waarin niemand hem op dit punt overtrof.

Zoo op kerkelijk als op staatkundig en wetenschappelijk terrein heeft hij er steeds met warmte en geestdrift voor gepleit, dat gelijkqezinden sa^m zouden werken, en dat andersdenkenden, elk op eigen terrein georganiseerd, in eerlijken kamp geestelijk met hun tegenstanders worstelen zouden.

Zelfs tijdens de oprichting der Vrije Universiteit heeft hij herhaaldelijk verklaard, volstrekt niet te begeeten, dat zijne medebelijders, die ; «2> ^-Gerefórmeerd waren, zich bij de Vrije Universiteit zouden voegen, maar veeleer omgekeerd, dat ook zij hunnerzijds eene eigen Vrije Universiteit overeenkomstig hun beginsel zouden oprichten.

Waar Dr. Kuyper voorstreed was alleen dit: dat elke groep die een eigen overtuiging hrd, in eigen boezem weten zou wat ze wilde en gemeenschappelijk zou handelen.

Vandaar dat hij er naar streefde om de Antirevolutionaire parlij te organisaseeren.

Niet om aan deze partij zijn gevoelen op te leggen, maar om haar de gelegenheid te verschaffen, haar program uit de worsteling der overtuigingen in eigen boezem te doen groeien.

Het Centraal Comité, met zija geheel democratische inrichting, is hier het handtastelijk bewijs van. En toen het een oogenblik scheen, alsof zijn persoon aan de vrije ontwikkeling van dat Program in den weg stond, nam hij terstond, het was in 1885, zijn ontslag, en trad slechts weer op, toen het algemeen verlangen van de Deputaten bleek, dat hij zou blijven.

De gegeven voorstelling is dus feitelijk onjuist.

Slechts in zooverre erkennen we haar als waar, als Dr. Kuyper zeer bepaaldelijk er op drong, dat de Antirevolutionaire partij niet zou blijven hinken op twee gedachten, maar kleur zou bekennen; en we erkennen evenzeer, dat voor Dr. Bronsveld c. s. in deze georganiseerde Antirevolutionaire partij geen plaats was.

In zpoverre was het dus volkomen natuurlijk, dat hij zich niet aansloot, of voorzoover hij vroeger meeliep, zich terugtrok.

Dit stempelde hem dan ook in het minst niet tot verrader op staatkundig terrein, evenmin als zijn oppositie tegen de Gereformeerden op kerkelijk terrein hem op dat erf tot een renegaat of afvrallige stempelde.

HadJen Dr. Bronsveld c. s. én op kerkelijk én op staatkundig terrein een anderen eigen kring georganiseerd, die ond-er eigen banier met ons tegen de Revolutie en het Oiigeloof ware opgetreden, er zou geen aanmerking gevallen zijn, en het Christelijk karakter van deze mannen ware ongedeerd gebleven.

Maar dat Dr. Bronsveld c. s. dit niet deden; en dat ze integendeel, in strijd met hun eigen verleden, op politiek terrein naar de Liberalen en op kerkelijk terrein naar de Synodalen overliepen, dit was hun politiek en kerkelijk misdrijf; hierdoor hebben ze zich tegen de Belijders des Heeren bezondigd; en dit stempelt hen, voor wat hun overtuiging aangaat, tot renegaten, en drukt hun in kerkelijken en politieken zin het brandmerk van den verrader op het voorhoofd.

Van Beets, Beynen en zoo vele anderen geldt dit niet.

Deze mannen toch hebben nooit den strijd noch tegea de Liberalen op politiek noch tegen de Synodalen op ktrkelijk terrein met ons aangebonden.

Zij stonden altoos tegenover Groen van Prinsterer, en wraakten de kerkelijke actie,

' Maar Dr. Bronsveld c, s., die in den raad van Groen van Prinsterer aanzaten en zoo fel als iemand eertijds tegen de Synode ageerden, zij zijn omgeslagen; zij zijn tot hun vroegere vijanden overgeloopen; zij pleegden tegenover hun broederen met wie ze eertijds liepen verraad.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 2 februari 1890

De Heraut | 4 Pagina's

In de Vaderlander

Bekijk de hele uitgave van zondag 2 februari 1890

De Heraut | 4 Pagina's