„Verheug de ziel uws knechts.”

Verheug de ziel uws knechts: want tot U Heere! verhef ik mijne ziel. Ps. '86 ; 4.

Uw ziel is erop aangelegd, om vroolijk in den Heere uwen God te wezen, blijmoedig te zijn en u te verheugen in den God uws heils.

Doffe somberheid gaat tegen het kindschap Gods in.

Want, ja, het is zoo, de Heere heeft betuigd, dat degenen die treuren, zalig zijn, en dat het offec van een gebroken en verslagen geest Hem behaagt; maar wie meent dat deze twee met elkaar strijden heeft noch de „droefheid naar God" gekend noch ooit gejubeld in zijn heil.

Want natuurlijk, zoolang ge in onbekeerden toestand voor uw hart verkeert, of ook, na bekeerd te zijn, weer in onbekeerde stemming des gemoeds terug vielt, kan er slechts een uitwendige oppervlakkige vreugde over geluk en voorspoed in u gevonden worden, maar kan er in uw ziel, zoodra ze opleeft, geen andere gewaarwording zijn dan van droefenisse, van zelfverwijt en berouw. En tot aüe de zoodanigen moet ook nu nog gezegd: , ., Wee u, zoo ge lacht, want gij zult eeuwiglijk weenen", of ook: Zalig zoo ge treuren kunt, want op dat treuren volgt ook bij u de goddelijke vertroosting."

Maar die vertroosting, waarmee uw God over u komt, is dan ook vertroosting in vollen, waarachtigen zin; en juist omdat ze zulk een v/aarachtige vertroosting is, troost ze u, d. w. z. giet ze balsem in de wonde van uw hart; neemt ze uw droefenisse van u; en maakt ze u rijk in den Heere uwen God.

Dan komt er cieraad voor asch en het gewaad des lofs voor een benauwden geest.

Want ware het anders, zoo zou de vertroostinge uws Gods haar volle krachtige werking bij u gemist hebben.

Troost zou tot u zijn gekomen, maar gij zoudt ongetroost gebleven zijn.

En insteê van op de vleugelen des geloots op te varen, zoudt ge gedrukt en ter neergeslagen blijven, als een die den beker der vertroostinge nooit had gekend.

En daarom nog eens, op vreugde, op innerlijke verheuging is uw ziel aangelegd. Niet op ijdele vreugd of holle opwinding; want immers ook al hullen deze zich in het vroom gewaad, toch gaan ze buiten u om, en kunnen u nooit innerlijke zielsverheuging schenken.

Neen, een hoogere, rijkere, edelere vreugde wenkt u, de vreugde in uw God. Een vreugde gelijk Gods heilige engelen die smaken, en gelijk de nu reeds gezaligden die genieten. Een vreugde die verheft, die opbouwt, die niet afmat noch uitput, maar u veeleer de krachten des Koninkrijks doet indrinken. Een vreugde voor God alleen gekend; in het binnenste der ziel genoten; en die uw hart van duizend zaligheid vroolijk kan doen kloppen, ook al weent uw oog.

Een vreugde en heilige blijdschap, die niet geboren wordt door overdenking, noch door uitrekening, noch ook vrucht is van bepeinzing; maar die ongemerkt uw ziel innerlijk doorstroomt, gelijk een pasgeboren wicht aan de moederborst tintelt van wellust en weelde.

Ge kant daarom door de overdenking van wat ge in uw God en in zijn Christus bezit, wel rijk en gelukkig wezen; en de hope op de erve der heiligen in het licht kan u wel verrukken en bezielen; maar toch als het niet dieper gaat, faalt het u nog aan de innerlijke verheuging in uw ziel.

Het is er mede als met uw aanzitten aan een rijken disch, die u toch niet baat, als God de Heere u niet den gezonden trek geeft om de u aangeboden spijs te kunnen genieten; of als met den rijkaard, die bij al zijn bezit toch innerlijk leeg en arm blijft, zoo God de Heere hem niet de geestelijke wijsheid geeft, om over al zijn schat in 's Heeren naam te rentmeesteren.

Daarom is die innerlijke verheuging der ziel iets aparts. Een gave Gods, die bij al zijn overige gaven bijkomt. Een gave die Hij vrijmachtig aan den één rijker, aan den ander kariger toemeet; maar die Hij aan geen van zijn kinderen onthoudt, zoo ze Hem met hartelijk zuchten en smeéken daarom aanroepen.

•De psalmist toch zegt niet maar, dat ny in zijnen God verheugd is, maar hij pidt, hij smeekt er om, of God hem die innerlijke zielsverheuging schenken mocht. •iiVerheug, zoo roept hij, de ziel uws

knechts, want tot u, 'Heere, verhef ik mijne ziel.

Hij bidt dus niet om een zielsverheuging, die buiten het werk der verlossing in Christu? omgaat. Integendeel, zijn vreugde kan geen ander motief hebben, dan zielsinnigen dank voor Gods ondoorgrondelijke ontfermingen.

Maar krijgt ge niets meer dan die ontfermingen, dan blijft gij, met uw stomp hart, te midden van al dien geestelijken rijkdom nog koud en ongevoelig, en ge mist het vermogen, om waarlijk met een gevoelige beweging der ziel rijk en gelukkig in uw Heiland te zijn.

En daarom die innerlijke zielsverheuging is tets aparts. Het is de trek bij het eten. Het kunnen genieten. De ^ave der genieting van uw God ontvangen.

Zoo is dan deze zielsverheuging een innerlijk werk, dat God de Heilige Geest in u uitricht.

Hij komt tot u, Hij overschaduwt u. Hij komt in u, en brengt in de stramme snaren van uw ziel die innerlijke beweging teweeg, dat er vanzelf tonen van blijdschap en van jubel aan ontlokt worden.

Daarom kan dan ook niemand ter wereld u deze innerlijke zielsverheuging aanpreeken of aanbrengen. Wie geen gehoor voor de wondere melodieën der tonenwereld heeft, kan de muziek niet genieten. Een blinde te midden der prachtigste natuur geniet er toch niet van, al zoekt men nog zoo uit te leggen, waar het schoon dier natuur in bestaat.

Zelfs merkt ge dat in uw eigen leven wel. De eene maal zult ge in precies hetzelfde imis, met uw zelfde dierbare panden, aan uw zelfde tafel gezeten, het hart voelen overloopen van geluk en blijdschap; en een ander maal zult ge in denzelfden rijken kring u somber en eenzaam gevoelen; alleen omdat de gave om uw schat te genieten u ontging.

En zoo nu ook is het hier.

Alleen God zelf kan uw ziel verheugen, door u zijn heilige gemeenschap te ontsluiten, uw geestelijken smaak wakker te maken, uw geestelijk oor te doen luisteren en uw geestelijk oog te doen zien.

Hij zelf alleen kan met zijn goddelijke hand in uw gemoed grijpen, en er leven in brengen, en al de zenuwen uwer ziel spannen, en al de krachten uwer ziel doen opwaken, zoodat ge niet maar weet dat ge leeft, maar voelt dat ge leeft, leeft als een kind van God en een verloste van Christus.

En _ dan overstroomt het hart van zelf een rijke weelde van onuitsprekelijke blijdschap. Iets hemelsch wordt over uw ziel uitgegoten. Als met versche olie voelt ge u overgoten.

Het is weer lente in uw ziel geworden.

Een ongekende kracht doortintelt u. En al zou op zulk een oogenblik heel de wereld tegen u aankomen, toch zou niets u dat innerlijk besef van heilige vreugde in uw God ontrooven kunnen.

Dat blijft dan wel niet voortdurend zoo. De Heere gaat soms ook weer van verte staan, opdat zijn kind weer naar zijn Vader in de hemelen zou leeren roepen. Al te lang zelfs zou uw ziel zulk een overstelpend gevoel van geluk en innerlijke weelde niet uithouden. Het zou u krank van vreugde maken. Het zou voor uw hart zijn, alsof het aan deze vreugde sterven moest.

Maar al laat uw God u niet al de uren van den dag baden in den glans van het morgenrood; al is er ook een schemering en zelfs een nacht, ook in zijn geestelijk firmament; toch moet dat morgenrood er ook zijn; moet het er, zal het v/el zijn, op eiken dag uws levens wezen.

Ja, verloren is eigenlijk elke dag na uw wedergeboorte, waarop ge niets, al was het ook maar een enkele trilling van die hemelsche vreugde in uw God, hebt gesmaakt.

KüYPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen