Een niet onbelangrijk

Een niet onbelangrijk incident kwam dezer dagen in de classis der Gereformeerde kerken van Leeuwarden e. a. voor.

Er werd in de classis gevraagd, of het leveren en bezorgen van melk op Zondag al dan niet strijdt met de gehoorzaamheid, die we verschuldigd zijn aan het vierde gebod.

Deze vraag nu was zeer begrijpelijk.

Voor vele onzer broederen is de melkquaestie van het uiterste belang, en we kunnen ons zeer goed voorstellen, dat niet ieder aanstonds zich in staat gevoelt, om deze quaestie voor zichzelven uit te maken.

Men dient daartoe goed op de hoogte te zijn, én van de algemeene strekking van het vierde gebod voor Gods kerk van alle eeuwen, en voorts niet minder op de hoogte te zijn van de geaardheid der zuivelbereiding en hetgeen met de melkerij saamhangt.

Een conferentie over deze aangelegenvan een aantal broederen die God vreezen en tevens met de melkerij in gestadige aanraking komen, zou daarom veel tot voorlichting kunnen bijdragen.

Wel te verstaan tot voorlichting; want de beslissing ligt altoos in Gods Woord en moet uit dat Woord betuigd aan ieders conscientie.

Nu schijnt echter de classis, die in deze zaak gemengd werd, bezweken te zijn voor de verleidelijke pressie, die op haar werd uitgeoefend, en ten slotte een besluit in deze zaak te hebben genomen.

Den inhoud nu van dit besluit kunnen we niet beoordeelcn, deels omdat we het niet oordelijk kennen, en deels omdat we van e melkerij niet genoegzaam op de hoogte zijn.

Zelfs nemen we gaarne aan, dat de foruleering juist zal zijn en de strekking op zichzelf onberispelijk.

In ieder geval weten we zeker, dat aleen zucht om de eere van Gods gebod oog te houden, de classis in haar meererheid bewoog.

Maar toch doet het ons genoegen, dat e heer Ds. Wijers zijn stem tegen het eit zelf van zulk een besluit heeft vereven.

Er is toch niets in te brengen tegen deze zijne redeneering:

Wat was dan de zaak? Het gold niet de vraag, of het leveren en bezorgen van melk op Zondag, voor iemand zonde voor God is. Volgaarne wil ik aannemen, dat het in 9 gevallen van de 10 groote zonde ^voor God zal zijn. Doch waar het om ging was, of de kerk, hetzij als kerkeraad, classis of synode, voor iemands conscientie mag uitmaken, welke bepaalde werken op den Zondag hem geoorloofd en welke hem verboden zijn. En op die vraag antwoordt de roomsche kerk beslist ja, maar hebbende gereformeerden even beslist het»neen" uitgesproken. En als is de uitnemende W. Per-

kins er al toe gekomen alle landwerk te verbieden, zoo is hij toch in dat zijn verbod niet erg gelukkig geweest, omdat de Heere Zelf goedkeurend zegt: »Maakt niet een iegelijk van »u op den Sabbath zijn os of ezel van de kribbe 5> los, en leidt hem heen om te doen drinken ? " (Luc. 13^ wat toch moeielijk buiten alle soort van landwerk kan gerekend worden. ^

Nu echter verklaard is, dat de classis, welbewust hetgeen zij deed, dit besluit nam, zij het me vergund iets dieper op de zaak in te gaan.

Wanneer het vaststaat, dat eene classis uit mag maken, welke werken op den Zondag voor iemand geoorloofd, en verboden zijn, dan spreekt het van zelf, dat het niet bij een Isesluit dienaangaande blijft. Op eene volgende vergadering komt eene andere kerk aandragen met een ander geval en vraagt: »Classis, mag dat op Zondag of niet, " en met een »het is zonde" of »het is geen zonde, " wordt het tweede decretum genomen.

Na verloop van jaren worden die besluiten al meerder, en zal het noodig zijn, zullen ze der vergetelheid ontrukt worden, die in een boek te classificeeren.

Zoodoende krijgen de kerken van zoodanig eene Classis een boek; waarin zij kunnen naslaan wat op den Sabbath verboden is, en weten zij evenals de Israëlieten dat vroeger en de Joden dat nu nog weten, wat zij dan doen en laien moeten.

De heiliging van den Sibbath is dan geen teedere conscientiezaak meer tusschen de eigen ziel en God den Heere, maar werktuigelijk wordt gehoorzaamd aan den conscientiedwang van classiswege opgelegd. En wanneer dan naast Gods Woord een classisboek komt en dit wat gemakkelijk is ingericht, zal het op het stuk van den Sabbath al spoedig Gods Woord vervangen. De mensch gaat dan meenen, den Sabbath geheiligd te hebben, zoo hij doet wat de classis gebiedt, en nalaat wat zij* verbiedt. Niets dan werkheiligheid dus.

Juist daarin schuilt het gevaarlijke punt waarop de classis blijkbaar niet gelet heeft.

Nog onlangs vergaderde te Leeuwarden de Synode der Ned. Geret. kerken.

Ook op haar werd pressie uitgeoefend, om specifieke uitspraken te geven van wat mocht of niet mocht op den Sabbat; doch de Synode wees dit af, ten einde niet den Roomschen weg op te gaan.

Men bedenke toch wel, dat, wat geldt voor het vierde gebod, voor alle geboden geldt; en dat er ten opzichte van alle geboden tal van gevallen voorkomen, waarin menigeen aarzelt of het mag of niet mag, en de één zus de ander zoo kiest,

Naast de specificatie van de gevallen, rakende het vierde gebod zou dus al spoedig gelijke specificatie voor de negen overige geboden moeten komen. En dan kreegt ge allengs de Roomsche moraal en penitentieboeten in optima forma.

Een kind van God moet zelf, door genade, met het Woord werkzaam zijn, en niet een classe laten beslissen over zijn eigen conscientie.

Juist daaruit is bij Rome de onfeilbaarheid van den Paus geboren.

Want immers, als ik een classis voor mijn conscientie laat beslissen, dan heb ik er niets aan, zoolang die beslissing /^ï^baaris. En zoo dringt men er dan ook zelf heen, om de kerkelijke beslissing v^or onfeilbaar aan te zien, en alzoo de kerk allengs Ie gaan vergoddelijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen