Uit de Pers.

Op hoog ernstigen toon wijst de Z-Holl. Kerkbode nogmaals op de beteekenis van Doop en Verbond.

Hij zegt er van ;

Eenig inzicht en eenige werkzaamheid met den heili gen doop bij kinderen en zelfs bij volwassenen blijkt in onze kerken schier geheel te ontbreken. Het wederopbrengen van de zuivere leer en praktijk onzer kerken op dit stuk schijnt aan onkundigen zelfs dwaalleer toe. Er zijn er, die de verbondspraktijk voor arminiaansch houden!

Nu, het wegzinken der kennis is onze schande. Wij en onze vaderen hebben niet anders verdiend. Doch nu de Heere weer licht laat opgaan, zal het tot beslissing moeten komen, of wij waarlijk gereformeerd zijn en tot de gezonde praktijk zullen ingaan, óf door zullen trekken in den weg van het verkapte labadisme en van alle die sectarissen, die de vertroostingen, de gemeenschap, het geloof, het ambt, de kerk en het verbond op het genadewerk in den mensch bouwen.

Zij verleggen den grondslag uit het eerste deel in he tweede deel van het verbond. En tiij zullen ten slotte met de arminianen dan ook consequent den grondslag der verkiezing uit God in den mensch moeten overleggen.

Men wete dus wel waar men uitkomt. Reeds wordt de waarde van den kinderdoop losgelaten; en alleen de kerkelijke ceremonie van het doopen vastgehouden Hoe men het daarin met het geted vóór en met de dankzegging na den doop en ook met de vragen maak begrijpen wij niet. Het kan niet oprecht zijn. Straks zal hun vroom gemoed dan ook uit oprechtheid die ceremonie moeten loslaten, en den kinderdoop verwerpen Maar daar blijft het niet bi).

De genademiddelen, het Woord Gods en het sacrament, zullen als sleutel en tegel worden losgelaten niet alleen voor de kinderen, die men als heidenen laat loopen, totdat God ze bekeert; — maar ook voor de kerk in haar geheel. Een vrome man — geen gezant; die naar het hart spreekt; — geen last Gods brengt; die iets goeds zegt, — niet Gods Woord ontdekt; dat wordt de prediking. Het avondmaal brengt niets aan de üielen, tenzij ze eens in een gevoeligen toestand zijn, — maar dat hadden zij evengoed thuis kunnen hebben. De gemeenschap der heiligen wordt een ge voelige aanraking met een stuk of wat vrienden. De kerk is ook niets; hare roeping is voor hen begraven. Wij achten zulk een toestand diep ongelukkig. Ver achtering in genade. Een bedroeven van den Heiligen Geest, Een vreugdeloos en nutteloos christendom.

Dit is volstrekt niet de gereformeerde kerk. Maar he tegenovergestelde.

Wij zeggen dit met diepe droefheid, omdat wij weten, dat vele lieve kinderen des Heeren, die verre zijn van het verketteren hunner broeders toch nog geen geopend oog hebben voor déze ellende der kerk, en haar nog steeds bevorderen door .de beschouwing en tusschen de klipjes doorzeilende praktijk, waarmee zij zich sedert jaren in het kerkelijk^tve.n schikten, terwijl toch hun hart in een gezelschap was. Al gevoelen zij dat het niet goed was — toch zijn zij in het oude garen verward.

De zaak moet in de bediening des Woords aan de orde komen. De dienaren zijn schuldig het licht uit te brengen Zij het met veel voorzichtigheid en gebed Met veel liefde En zij die wijsheid ook in de gemeente, dat de jeugdigen achteraan komen, en zachtmoedigheid het hooren bestiert. Zij er een hooren als van die te Berea, onderzoekende dagelijks de Schriften of deze dingen alzoo zijn. Zij er ook een onderzoeken van de belijdenisschriften en liturgie onzer gereformeerde kerken.

Niemand is in enkele uren of dagen in dezen tot klaarheid. Eerst langzamerhand kan men elkander verstaan.

En wie daarin een geregelden weg wil volgen, die zoeke b.v. in de zaak van den H. Doop achtereenvol gens tot helderheid te geraken over de volgende vragen:

Wat is een sacrament?

Is de H. Doop een sacrament ?

Wat is dan in den H. Doop het teeken en wat is de zaak, die in de bediening van den Doop als srcrament wordt afgebeeld als van den hemel ge schonken ?

Is de H Doop bij kinderen niet dezelfde als bij volwassenen ?

Wat gelooven wij dan geschied te zijn bij een kind, aan hetwelk dit sacrament is bediend ? Of mogen wij zonder grond de beteekende zaak loochenen? Zou dit geen zonde zijn, waardoor het sacrament voor het geloof ijdel is? Op welken grond kunhen wij aan een kind dit sacrament' bedienen, geloovende, dat bij het teeken, ook de zaak door den Heere geschonken wordt? (Anders toch is het geen bediening van een sacrament, en moet de doop geweigerd worden!)

Moet ik dus den kinderdoop verwerpen of eischen ?

En indien ik voor het kind op goeden grond het sacrament vraag, en dus geloof, dat de Heere dezató van 't sacrament aan dat kind schenkt, — hoe moet ik dan nu dat kind bejegenen? Moet ik nu in de verdere behandeling van dit kind de waarheid van het sacrament loochenen.of niet?

Welke regel vloeit hieruit voort voOr heel de bediening des Woords, voor het huisbezoek en voor de opvoeding in school en huis met het oog op het zaad der kerk?

Men trachte onder iedere vraag een antwoord xt stellen, eer men een ander veroordeelt, — dan er onder Gods zegen verandering komen.

Toch geen moed verloren. Reeds zooveel werd reeds beter. Er ging reeds zooveel klaarder licht op.

Ziek en krank zijn we niet enkel kerkrechtelijk, maar ook theologisch en geestelijk en practicaal uit de Synodale Organisatie uitgekomen. We hebben allen onze wonden die gebet en verbonden moeten.

Zij maar van den oppersten Medicijnmeester onze hulpe!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen