Buitenland.

c Frankrijk.

Streven om tot eene officieele Synode te geraken.

Er is in de Gereformeerde kerken van Frankrijk eene beweging op touw gezet om te komen tot eene officieele Synode. Gelijk we reeds meermalen aantoonden, wil de Fransche regeering geen officieele Synode laten samenkomen uit vrees dat zulk eene vergadering, ! de lijn in 1872 getrokken, zal willen doortrekken, waarvan het gevolg zoude zijn, dat de liberalen in het gedrang zouden komen. In 1872 was op de officieele Synode een korte declaration de foi aangenomen, die een modern of liberaal niet kon onderschrijven, uit vrees dat nu allen zouden uitgebannen worden, die zich met die »geloofsverklaring" niet konden vereenigen, weigerden de Fransche regeering toestemming te geven tot het samenkomen van eene algemeene synode. De Evangelischen of orthodoxen hebben zich sedert vereenigd in eene officieuse synodale organisatie; die echter, helaas, op collegiale leest is geschoeid. Het onderscheid tusschen de officieele en officieuse synode bestaat hierin, dat de be sluiten eener officieele synode als rechtsgeldig door de regeering worden erkend, zoodanig w dat, wanneer deze b. v. een prediker wegens onrechtzinnigheid van zijn ambt vervallen ver klaart, hij voortaan geen staatstractement meer m geniet, terwijl een besluit eener officieuse l synode enkel zedelgke kracht bezit.

Nu hebben zich de liberalen, nadat de orthodoxen hunne officieuse synodale vergaderingen hadden, ook op dergelijke wijze vereenigd in eene delegation Liberale, zoodat de oorspronkelijke Gereformeerde kerken vaU Frankrijk in twee groepen uiteen zijn gespat. Dit wordt door velen betreurd Men is van gevoelen dat de kracht van het groote Protestantsche huisgezin door die tweespalt verbroken is. En waartoe zou dat gedeeld leven ook dienen? De liberalen hebben geleerd dat men op den duur de gemeente niet bijeen houdt door ontkenningen en de orthodoxen hebben heel wat van hunne scherpheid van voor 19 jaren laten varen.Wat zou men er nu tegen zijn dat al de Protestantsche kerken van Gereformeerden oorsprong eene officieele synode vraagden, om aldus de eenheid van het Protestantsche huisgezin uit te drukken? Men zou aldus ook sterker staan tegenover Rome.

tegenover Rome. In den laatsten tijd heeft de Parijsche hoogleeraar Sabatier zich opgeworpen als pleitbezorger voor eene algemeene officieele synode. Dezer dagen verscheen in het tijdschrift » Vie nouvelle" een artikel van de hand van genoemden professor, om te betoogen dat eene officieele synode noodig is om de verschillende richtingen op godgeleerd gebied met elkander te verzoenen. Hij wijst daartoe op »zijne Lu thersche broeders"; ook bij hen vindt men eene orthodoxe en eene liberale richting, en toch leeren zij in vrede met elkander onder eene synodale constitutie. Ook deelt hij daarbij mede, wat onlangs te Geneve, »onbetwist de hoofdzetel van het Calvinisme", bij de kerkelijke verkiezingen heeft plaats gehad. Daar vindt men ook twee richtingen, daar waren ook twee kiesvereenigingen, de eene orthodox, de andere liberaal. Maar deze twee comités zijn het eens geworden en hebben gemeenschappelijk tot de leden van de kerk van Geneve eene circulaire gericht om eene lijst van candidaten aan te bevelen. Te voren was er bij de kerkelijke stembus een heftigen strijd, nu geniet men te Geneve een heerlijke rust, — volgens den heer Sabatier. Men mag ook, volgens den hoogleeraar, de eerwaardige predikanten van Geneve niet beschuldigen van ontrouw, nu zij aldus handelden. Zij vatten de trouw anders op dan velen in Frankrijk. Zij gelooven niet dat het Evangelie geen vorderingen maakt, door maatregelen om uit te sluiten. Die methode komt hun een weinig vleeschelijk en gemakkelijk voor. De trouw bestaat volgens hen hierin, dat zij hunne broeders bekeeren en niet dat zij weigeren gemeenschappelijk met hen in hetzelfde huis te wonen.

Nu moet gezegd worden dat deze denkbeelden nog niet door alle Evangelischen in Frankrijk beaamd worden. In de Eglise Libre y'm& tn ze zelfs bestrijding, maar toch in hetzelfde blad kon men nu en dan artikelen lezen, waarbij op dezelfde gronden als de hoogleeraar Sabatier, gepleit werd voor eene officieele Synode. De redactie bestreed deze artikelen wel; maar volgens ons, veel te flauw.

Het is niet te ontkennen, dat bij de Fransche Gereformeerden de stukken van de Gereformeerde belijdenis niet meer beleden worden. Gelijk de Duitsche legers Frankrijk heben overwonnen, zoo is ook de Duitsche ermittelungstheologie de Fransche Gereforeerde kerken zegevierend binnengetrekken. Met dit onderscheid echter, dat terwijl elk goed Franschman er op uit is, om het door Duitschland veroverd gebied gebied van van den den Elzasz Elzasz en Lotharingen weder te herwinnen, men op kerkelijk gebied geen spoor aantreft van eene eenigszins krachtige poging, om zich aan den verwoestenden invloed der Duitsche theologie te onttrekken. Ons is althans geen godgeleerde van eenigen naam bekend, die een lans breekt voor de geloofsbelijdenis van la Roebelle, de oorspronkelijke belijdenis der Gereformeerde kerken van Frankrijk. Eenmaal hebben wij in de Eglise Libre de noodkreet vernomen van een gemeentelid, wien het aan het hart ging, at de Gereformeerde leer omtrent de Heilige chrift door zoovele leeraars was overboord eworpen. Doch de redactie der Eglise Libre ilde dat stuk niet in het blad laten druken; het werd in een afzonderlijk bijvoegsel en lezers verzonden.

Hoe de hoogleeraar Sabatier er toe komt om het voorbeeld te Geneve gegeven, aan Frankrijk ten voorbeeld te stellen is ons een raadsel, ook wanneer wij ons verplaatsen op het moderne standpunt van den hoogleeraar. Immers men heeft een zg. consistorie, waarvan de leden verkozen worden door de zg. scrutin de liste, door alle gemeenten van het canton, d. w. z. alle gemeenteleden hebben hunne stem uit te brengen over al de leden van het consistorie. Er worden dus geen afgevaardigden gekozen. De afzonderlijke gemeenten hebben geen kerkeraad, maar slechts diakenen, die door het consistorie benoemd worden. De predikanten worden verkozen door een gemeentelijk kiescollege. De lijst der kiezers wordt vastgesteld door den Staatsraad; allen kunnen hunne stem voor één predikant uitbrengen die Zwitsersche burgers zijn en door hunne geboorte tot de Gereformeerde kerk gerekend worden. Men heeft dus in Geneve de volkskerk op en top en het is te begrijpen, dat bij de kerkelijke stembus soms een heftigen strijd gestreden wordt. Te begrijpen is het ook, doch niet goed te keuren, dat men bij zulk een toestand een vergelijk met zijne tegenpartij zoekt aan te gaan, om ergerlijke dingen zoo veel mogelijk te keeren Doch dat de Gereformeerden te Geneve onder zulk een orde van dingen leven kunnen, bewijst wel zeer duidelijk, dat zij van het fondament, waarop eenmaal de groote hervormer Calvijn bouwde, jammerlijk zijn afgegleden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen