Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit de Pers.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de Pers.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Over de Vereeniging ditmaal drieërlei oordeel.

Het eerste van Ds. Beuker inde Vrije kerk. Dit is verrassend gunstig en luidt aldus:

Wat wij niet verwacht hadden is gebeurd. De Voorl. Synode der Ned. Geref. Kerlten te s Gravenhage lieeft de voorstellen onzer Synode, die we een vorige keer mededeelden, onveranderd en - na eemge toelichting op sommige punten van onze Deputaten gevraagd en verkregen te hebben — met algeraeene stemmen aangenomen.

Onze vreeze is beschaamd, ons gebed is verhoord en onze ziele is verblijd over deze uitkomst.

Natuurlijk zal er nog v/el een en ander te regelen vallen aleer de acte van ineensmelting onderteekend is, maar dat zal zich alles wel schikken. Met wat geduld en goeden wille kan er veel gebeuren. Die nu tegenstribbelt om de vereeniging in het leven ook in totpassing te brengen, laadt een geduchte verantwoordelijkheid op zich. Dit verwachten wij ook van niemand. Zelfs niet van die enkelen die er niet blijde mee zijn. Het zou een onredelijk tegenstribbelen wezen. De hand des Heeren is kennelijk in deze zaak.

En dan, na mededeeling van de stukken: h

Nu zullen onze Deputaten zeker eerstdaags een schrijven aan al onze Kerkeraden richten om toestemming tot zoodanige wijziging van het reglement van %< ), dal ^de Kerkenorde daarvoor in de plaats kome en er den dienst van vervuUe. Dit geschied zijnde kunnen \> i\ de Regeering de noodige stappen gedaan worden. Geen onzer Kerkeraden zal bezwaar maken deze machtiging te verleenen. Zelfs zij, die in ons reglement niets kwaads kunnen zien, hechten toch niet zooveel gewicht aan hetzelve dat ze het niet zouden willen loslaten, ook waar de eenheid der gemeenten, welke uit haar eenheid van Belijdenis en Kerkenorde voortvloeit, door de Kerkenorde van Dordrecht ten volle bewaard en gewaarborgd blijft. Want een andere eenheid als in onze Formulieren van Eenigheid en in de Dordtsche Kerkenorde bedoeld is, heeft niemand onzer verlangd noch gewild.

Inmiddels zal er plaatselijk tusschen de gemeenten van beiderlei groep wel meerdere toenadering, verbroedering en samenleving komen. Geve God dat het met een nieuwe verlevendiging van Gods kinderen en met ware bekeering van het zaad der Kerk gepaard ga. «Dan zal de nijd van Efraïm wegwijken en zullen de tegenpartijders van Juda uitgeroeid worden. Efraïm zal Juda niet benijden, en fuda zal Efra/m niet benauwen; maar zij zullen den Filistijnen op den schouder vliegen tegen het westen, en zij zullen samen die van het oosten berooven."

En wat de »Vrije Kerk" betreft, zij zal vanaf de Vereeniging ook de Ned. Geref. Kerken mede als de onze beschouwen. Hare kolommen zullen ook voor schrijvers van die zijde open staan. Verschillen in enkele bijzaken, b.v. over de beste wijze om de geloovigen uit de Ned. Herv. Kerk tot de uitgeleide Kerken te voeren wij hopen dit naar ons beste weten, maar altijd in den geest der liefde en met waardeering te bespreken. Nu de eenheid in zake Belijdenis en kerkelijk standpunt onomwonden over en weer is uitgesproken, nu moet allereerst meer op den voorgrond treden het vele en belangrijke, waarin we het volkomen eens zijn; en daarna het weinige bijkomstige, waarin we nog mochten verschillen. Nu de Doleerende broeders de voorstellen onzer Synode hebben aangenomen, en wij aan hun verlangen om ons reglement van '6Q te laten varen hebben toegegeven, nu willen wij elkaar ook niet meer als stiefkinderen beschouwen. We willen elkaar niet meer verwijten, noch zoeken wat alleen ons eigen, maar ook wat des anderen is. De wensch onzer ziele vinde hare uitdrukking in het lievelingsversje van alle ware Zionieten:

Dat vree en aangename rust. En milde zegen u verblij'; Dat welvaart in uw vesting zij, In uw paleizen vreugd' en lust! Om vriend en broed'ren spreek ik nu: De vrede zij en blijv' in u! Nooit moet haar nijd of twist verkloeken. Om 's Heeren huis, in u gebouwd. Daar onze God zijn woning houdt. Zal ik het goede voor u zoeken.

Voor dit uitnemend Beuker hartelijk dank. woord zeggen we Ds.

De hope op finaal welslagen is er door verlevendigd.

Het tweede is van het Roomsche blad het Centrum, onder den titel: Een jeit van beteekenis, waarin o. a. dit voorkomt:

Dat de vereeniging van Afgescheidenen en Doleerenden tot éèn Kerkgenootschap, een feit van beteekenis is, wordt door vele Katholieken nog. niet voldoende ingezien. Wij vestigen daarom de aandacht onzer lezers op de volgende beschouwing der »Nederlandsche Katholieke Stemmen" over deze gebeurtenis: „Een gewichtige gebeurtenis op kerkelijk gebied heeft bij de geloovige Protestanten hier te lande dezer dagen plaats gegrepen.

»Wat sedert het ontstaan der doleerende partij steeds vurig door haar begeerd en verwacht was, en waarover dan ook meer dan eens openlijk op synoden en wellicht ook langs andere wegen over en weer verhandeld was, t. w. de vereeniging der zoog. Christelijk Afgescheidenen met de Ned. Gereformeerde Kerken (doleerende), is dan eindelijk tot stand gekomen, of althans in beginsel aanvaard. Men oordeelde dat zij die de strenge calvinistische leer belijden, dus één waren in de leer en het »Woord Gods", die in één zelfde historisch verleden wortelen, één in belijdenis en liturgisch gebruik zijn, ook in één kerke-ordening moesten leven «Separatie" en «doleantie" waren in den grond der zaak één, aan elke scheuring en verdeeldheid moest dus een einde komen.

«Na de mislukte pogingen, destijds op de synoden te Kampen, Utrecht en Assen aangewend om tot eenheid te geraken, is men nu op de synode te Leeuwarden waar de christelijke gereformeerde partij vergaderde, en te 's Gravenhage, waar de doleerende partij haar bijeenkomst hield, beter geslaagd.

«Behoudens een nadere regeling van ondergeschikte zaken, kan de zaak der vereeniging dier Kerken be schouwd worden als tot stand te zijn gekomen.

«Aan het ernstige der pogingen, die nu met een goed resultaat zullen bekroond worden, valt zeker niet te twijfelen. Eveneens pleiten de warme bewoordingen, waarin de verschillende sprekers op de voorloopige synode te 's Gravenhage hun gevoelens van blijdschap en gevoelige vreugde over het tot stand komen van deze zaak vertolkten, voor de welgemeende wenschen, om voortaan broederlijk saam te gaan.

«Wij, als Katholieken, zullen de laatsten zijn, om hun deze vreugde te misgunnen en kunnen zelfs, dunkt ons, eenigerraate deze vereeniging der geloovige elementen in het Protestantisme met blijdschap begroeten, in zooverre zij namelijk de geloovige partij versterkt in haar strijd tegen het voortwoekerend ongeloof en het van allen godsdienst vervreemdend liberalisme."

Volkomen zijn wij het met de «Nederlandsche Katholieke Stemmen" eens, dat wij als Katholieken deze Vereeniging der geloovige elementen in het Protestantisme met blijdschap begroeten kunnen. Herhaal delijk toch hebben wij als onze meening geuit, volstrekt geen heil te zien in toenemend ongeloof, zooals dit b.v. in de zoogenaamde Nederl. Hervormde Kerk voortwoekert, en waarin zelfs de brutaalste Christusver loochening, door de nevelachtigste orakel taal geheeld wordt.

Uit dit waardeerend woord blijkt, dat het Centrum zijn kracht niet zoekt in kleingeestige anti-Calvinistische felheid.

Anders denkt er onze derde getuige over, de Roomsche Maasbode, die, na eerst haar pen weer eens in haar anti-Calvinistische gal gedoopt te hebben, o. m. dit zegt:

En die menschen zijn nu vereenigd. Genade heeft overwonnen, zegt Ds. Sikkel. Hij geeft het zwart op wit, maar zou hij het ook zwart op wit ontvangen hebben ? Dit is zeker dat de lofliederen thans even buitensporig zijn als vroeger de woorden van at keer en verfoeiing, en men van het eene uiterste in het andere valt. De vleitaal van Dr. Kuyper moet den Afgescheidenen niet minder walgen dan vroeger de hooghartigheid, welke thans een «satanswerk" wordt genoemd.

Zal die vereeniging duurzaam zijn? Och, welke Protestantsche eenheid is duurzaam! 't Is eigenlijk een dwaasheid het schoone woord eenheid Proiestantsch tot adjectief te geven. Die woorden vloeken tegen elkander. Worden de laatste beletselen weggenomen, en komt de vereeniging inderdaad totstand, welnu, dan staat in het midden der vereenigden weer spoedig een De Cock of Kuyper op, om het teeken der afscheiding te geven en uiteen te slaan wat met zooveel moeite vereenigd geworden is.

Niet al te liefelijk.

Maar we weten het nu eenmaal, in een land waar nog zooveel fel antipapisme heersclit, moet ook soms de Geuzenbeschimper aan het woord komen.

En die rol Maasbode. vervult dan bij voorkeur de

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 18 oktober 1891

De Heraut | 4 Pagina's

Uit de Pers.

Bekijk de hele uitgave van zondag 18 oktober 1891

De Heraut | 4 Pagina's