Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Eng: eland Uit de Congregationalistische kerken.

Spurgcon betreurde het diep in zijn leven, dat onder de Baptisten zoovele leeraars gevonden werden, die door den geest des tijds bleken medegesleept te zijn en in den grond der zaak tot het ongeloof waren overgeloopen.

Maar nog erger is het gesteld, verklaarde hij meermalen, in de Congregationalistische kerken, d. z. die kerken welke hun oorsprong vinden in de independenten, welke in Engeland zoo dikwijls bloedig vervolgd werden.

Dat Spurgeon hierin niet verkeerd zag, bipt uit het volgende:

Te Liverpool komt eene Unitarische gemeente in de Hope street samen. De Unitariërs verwerpen, gelgk bekend is, het leerstuk van de Drieëenheid Gods, meenende dat er slechts een persoon in het Goddelijke wezen is. Zij staan daarom buiten het terrein der Christelijke kerk, welke toch op het fundament van den Doop in naam van den Drieëenigen God bijeenvergaderd is. Nu schijnen de Unitariërs het beginsel: > onderzoekt alle dingen, behoudt het goede" in zoover te willen toepassen, dat zij nu en dan sprekers, die hunne gevoelens niet deelen, uitnoodigen om hunne denkbeelden uiteen te zetten. Althans is een Congregationalistisch leeraar uitgenoodigd geweest om in het gebouw der Unitariërs in Liverpool zijn standpunt te verdedigen.

Eene schoone gelegenheid om op te komen voor de eere van den AUerhoogsten God, die als de Volzalige Drieëenige God bestaat, en de menschen er op te wijzen, dat alle zaligheid alleen van dat heerlijke wezen afdaalt.... zal men zeker denken.

Doch niet aldus. De predikant der Congregationalisten, die voor de Unitarische vergadering sprak, hield eene rede over > de idealen van het Congregationalisme", en zeide gekomen te zijn om te verkondigen wat het algemeen gevoelen der Congregationalisten was, nl. welke godsdienstige en kerKelijke beginselen hen saambonden tot een leger. Het Congregationalisme was gefundeerd, volgens den predikant F. A. Russell op de belijdenis der Goddelijke souveieiniteit in Christus, op het verlangen deze souvereiniteit te eeren. Hieruit sproten volgens den spreker de vier kenmerken van hel Congregationalisme voort, namelijk: i. het verlangen, de kerk des Heeren te beperken tot het vulk dat in God jelooft. Hetzij, dat volgens het oude ideaal, de mensch door bekeering met God vereenigd wordt, hetzij volgens het moderne ideaal de mensch zich bewust wordt van de betrekking waarin hij reeds tot God stond; zij belijden dat God alleen als souverein in eene kerk geëerd wordt, die bestaat uit bekeerde mannen en vrouwen.

2. De eisch dat de kerk geheel vrij zijn zal zijn van den staat, welke nog krachtiger werd door het nieuwe licht dat verspreid werd door de verheffing van het leerstuk der vleeschwording, waardoor een vernieuwd godsdienstig samenleven ontstaan is. De Congregationalistische kerken moesten vrij zijn, om in alle dingen alleen naar het bevel van Christus te luisteren en behoorden dan door Christus inspiratie er aan mede te werken, om de Christelijke beginselen in den Staat te doen triumfeeren.

3. De autonomie der plaatselijke kerk, of van hen die haar vertegenwoordigen. In de kerk der Congrx.gationalisten, eerbiedigt men de vrijheden van elke kerk Den leeraren wordt nooit de minste hindernis in den weg gelegd. Onder de Congregationalisten worden godgeleerden gevonden die zoo liberaal zijn als Dr. Fairbain en zoo zedelijk behoudend als Dr. Dale en Dr. Simon; mannen die zoo ver in de Oud-Testamentische critiek gaan als Dr.

Duff van Bradford en leeraars die aan de oude methode vasthouden als Dr. Cane; predikers die zoo ruim zijn als John Hunter en zoo rechtzinnig als Dr. Parker, en de handen boven het hoofd gehouden. Zoolang een predikant maar evangelisch is, in den ruimsten zin des woords wordt hij onder hen welkom geheeten.

4. De rechten der afzonderlijke leden.

Ieder lid heeft recht van stemmen en van spreken in de kerkelijke vergadering. Binnen den kring der Evangelische gevoelens is er ruimte voor verscheidenheid en voor ontwikkeling.

Daarna vraagde de spreker: welke nu de verhouding was der Congregationalisten tot de Unitarische kerk? Zeker naderen zij niet tot het leerstellig standpunt dat de Unitariërs innemen. De heer Russel sprak, dat eenmaal Dr. Martinau verklaard had, dat terwijl de Evangelische eeredienst zijn middelpunt vond in den Zoon, de Unitariërs al de eigenschappen van den Zoon in den Vader legden. Door deze uitspraak was het verschilpunt tusschen Evangelischen en Unitariërs uitgesproken. Maar alle Unitariërs waren het daarmnde niet eens. Zij hadden, volgens den Congregationalistischen prediker, hunnen grond van eenheid der beide kerken te zoeken in de gemeenschappelijke belijdenis van den Geest, die door de Grieken het Woord genoemd wordt, welke leidende tot eene gemeenschappelijke gerechtigheid, liefde en genade, die zou uitloopen op een wederzijdsch gemeenschapsleven met God. Daarom konden Unitariërs en Congregationalisten, als zij het daarmede eens zijn, elkander liefhebben en vertrouwen, en terwijl zij hunne verscheidenheid erkennen, voor elkander de zegeningen Gods afsmeeken.

Daar hieruit blijkt dat de heer Russel meent dat de Unitarische gemeenschappen, kerken zijn, en dat het verschil tusschen Unitariërs en belijders van den Christus, slechts door een verschil van woorden van elkander gescheiden zijn, en hij met ingenomenheid betoogt, dat belijders en bestrijders der H. Schrift in de Congregationalistische kerken vereenigd zijn, dunkt ons dat ook de Congregationalistische kerken een Spurgeon noodig hebben om een alarmkreet te doen hooren, opdat gescheiden worde wat niet bijeen hoort. Vanzelf zouden dan de elementen die in den grond der zaak bij de Unitariërs hooren, omdat zij met de belijdenis van den Drieëenigen God gebroken hebben, zich ook bij die gemeenschap aansluiten.

Ons dunkt de Unitarische gemeenschap te Liverpool zou er nooit toe overgegaan zijn om een leeraar als Dr. Russell uit te noodigen in haar midden een woord te spreken, als zij niet instinctmatig gevoeld had, dat hetgeen

deze prediker zeggen zou, koren op haar molen zoude zijn.

— Spurgeon's strijd tegen de Down grade.

Het is licht te begrijpen, dat na Spurgeon's dood, de houding van dien gewenschten leeraar in den »Down grade"strijd besproken wordt. In de Independent vonden wij vermeld, wat Spurgeon aanleiding gaf, om het zwaard van zijn woord en het gewicht van zijn invloed te gebruiken tegen het opkomend modernisme ook in de Vrije kerken van Engeland.

Den isden October van het jaar 1886 sprak de bekende Amerikaansche prediker Henry Ward Beecker in de City Temple te Londen. Zeer sterk verhief Beecker zijn siem tegen de leer van de eeuwige straffen hiernamaals, gelijk die door de groote menigte van belijders wordt, verstaan. Dr. Parker, een congregationalistisch leeraar, had aan Henry Ward Beecker daartoe met kennelijk genoegen zijn predikstoel afgestaan.

Den 23sten Februari schreef Dr. Parker aan Spurgeon:

»Wij behooren enkel het Oude Evangelisch geloof te prediken.... Over dit onderwerp zou ik gaarne eene openbare conferentie hebben met leeraars van alle kerken.... laat mij zeggen, den 25sten October beginnende. Ik heb U noodig om de openingspredikatie te houden, hetzij in uw eigen kerkgebouw, hetzij in het mijne ... De gelegenheid zou moeten gebruikt worden om eene eenvoudige en heldere getuigenis van onze trouw aan de evangelische leer. Ik verzoek u dringend om daaraan mede te werken; maak alle bedenkingen (suggestions) die gij wilt, bepaal zelf tijd en plaats, stel zelf de voorwaarden, maar laat ons ons vereenigen tot dit heilig en noodzakelijk werk."

Spurgeon weigerde om hierop in te gaan, met de opmerking dat Dr. Parker's gedraging hem in verlegenheid bracht. Dr. Parker verzocht daarop den isten Maart om opheldering, en ontving den volgenden dag een vriendelijken maar flinken brief, waarin Spurgeon betoogde, dat Dr. Parker's optreden hem niet het recht gaf om beschouwd te worden voor een kampioen voor het oud Evangelisch geloof. »Het geloof dat gij met den heer Beecher belijdt is niet het geloof dat ik belijd, en het inzicht in de religie dat gij op den voorgrond plaatst is zoo ver verwijderd van het mijne, dat ik daarin met u geen gemeenschap kan oefenen."

Daarop verscheen het eerste artikel dat Spurgeon richtte tegen de »Down grade, " het nummer van Maart 1887, van zijn maandschrift: »Zwaard en truffel." In dat artikel verklaarde Spurgeon openlijk den oorlog aan de mannen die we kortheidshalve moderne orthodoxen zullen noemen en welke na dien tijd steeds meer hunne overhelling tot het modernisme hebben uitgesproken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 13 maart 1892

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 13 maart 1892

De Heraut | 4 Pagina's