De martelaren.

XCIV.

GOfilS D£ TIMEGIETËB.

Antwerpen behoorde in de i6de eeuw tot die plaatsen der Nederlanden, waar de Heere zijne kerk niet alleen verzamelde, maar ook deed wassen en toenemen. Zelfs werd zij verwaardigd velen ten zegen te zijn. Met deze kerk kwam ook Goris de Tinnegieter, van Den Bosch geboortig, in aanraking, en het behaagde God hem door haar de oogen te openen voor het Woord Gods. Sints voegde hij zich bij haar en opende zijn huis voor hare bijeenkomsten tot verkondiging des Woords en het gebruik der Heilige Sacramenten. Toen dit echter teroore der priesters gekomen was, wendden deze zich tot de o verheid, met het verzoek den afvallige te vangen. Doch Goris ontkwam en zette zich in "een ander gedeelte der stad neer. De vijanden, hem niet kunnende vinden, verbanden hem Maar de vervolgde bekommerde zich daar niet om, volhoudende, dat zijne verbanning tegen Gods bevel en de koninklgke wetten inging. Later zag hij echter in, dat het beter was - ^zg te gaan. Immers Alva was in het land gekomen en vervolgde 's Heeren kerk, die in reformatie was, ten bloede toe. Goris begaf zich naar Holland, dat in dien tijd een herberg voor den verdrevene om der waarheid kon wezen, omdat het vrij begon te worden van Alva, onder de leiding van den Prins van Oranje. Eenige dagen had hij in den vreemde vertoefd, toen hij voor zaken naar Antwerpen terug moest. Zgn vrienden rieden hem dit af, maar hij antwoordde: »Ik hoop, dat dit mijn laatste reis zal zijn, als de Heere het mij vergunt." Deze hoop is vervuld, want toen hij in Brabant was werd hij gevangen genomen en naar Breda gevoerd, vanwaar hij naar Antwerpen op den Bucherstoren werd gebracht. Zijne vervolgers in Antwerpen verblijdden zich over deze vangste, hopende hierdoor in de gelegenheid te komen meer van Antwerpe.i's kruiskerk te vernemen Hij werd op de pijnbank gelegd en zoo groot waren de pijntngen en smarten, die men hem aandeed, dat hij het luid uits< : hreeuwen moest, zoodat het volk op de straat hem kon hooren. En toen men hem gepijnigd had, legde men hem voor 't vuur, om hem wat te doen bijkomen, waarna de pijnigingen opnieuw begonnen. Desniettemin verkregen de vervolgers hunnen zin niet. Goris zweeg en bleef zwijgen. Toen trachtten de priesters, ja zelfs zijne bloedverwanten hem tot afyal te brengen, maar ook dit gelukte, door de genade des Heeren niet. Eindelijk werd de halstarrige ketter ter dood veroordeeld. De tong werd hem vastgeschroefd toen hij ter strafplaats geleid werd. Zoo stond hij ook aan den paal. Daar sloeg hij zijne oogen op ten hemel, hief zgne handen op tot God en bad hem in genade aan te nemen. Den 21e October 1574 werd deze martelaar levend verbrand.

JiSP£B DE METSER.

Jasper de Metser was in het jaar 1574 ouderling inde kerk van Antwerpen. In zijn amb; leerde en vermaande hij de levenden met ijver en lust. Ea als de dood een lid der kruiskerk had weggenomen, was hg ook in het sterfhuis om de o rerbüjvenden te troosten enalleaanwezegen te wij jen op dood en eeuwigheid. Op zekeren avond was hij ook weer in een sterfhuis met een tweetal der broederen, toen daar een drietal gerechtsdienaren aan de denr klopten en met laider stemme riepen: ^Slaat de schelm dood". Hij was aan de o/erheid verraden en werd gevangen genomen, terwijl de anderen wisten te ontkomen. Ia den kerker werd hij op de pgnbank gelegd, of hij zijne broeders en zasters zou noemen Maar de Heere verleende hem genade, zjodat hij over niemand een woord sprak. Zelfs noemde hij niet eens zijn huis. Daar was het echter zeer droevig gesteld. Toen zijne vrouw, die zwanger was, hoorde, dat haar man gevangen was, werd zij ontroerd en vier dagen later stierf zij.

In den kerker bezochten hem vele menschen, wier doel het was hem van zijn geloof afvallig te maken. Zekeren dag bezocht hem o. a. een dronkaard. Hij sprak dezen aan en ried hem liever terug te komen van zijnen zondigen weg. Vijf weken bleef hij in den kerker. Den 2 3 en December werd over hem het vonnis uitgesproken, dat hij op een slede naar de strafplaats zou gevoerd en daar levend verbrand worden. Onze martelaar dankte den Heere, dat hij waardig geacht was, om Christus' naam te belijden. Des anderen daags bracht de scherprechter den.martelaar, wiens tong eerst tusschen twee ijzers geschroefd, en wiens mond met een doek gesloten was, naar het schavot. Op een slede uitgestrekt werd hij als een dier langs de straten gesleept, terwijl hij uit vele wonden, hem door het stooten en slaan aangebracht, bloedde. Het volk zag deze mishandeling deels spottend, deels weenend aan. De geloovigen, die op den weg waren, beurden hem op en hg dankte hen met opheffing van hoofd en handen voorzoover hij dit kon.

Etndelgk op de markt gekomen, viel hij op de knieën, maar de beulen dreven hem voort naar den paal waar hij gebonden werd. Het vuur vlamde op, de rook verstikte den martelaar, Zoo weid zijn strgd beslecht voor deze aarde. Hij stierf den 24en Dec. r574.

DE GAAY FORTMAN,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen