Buitenland.

Engeland. Het church-congres. Een protest tegen Ritualistische mani er en.

Iemand, die van uit Frankrijk Folkestone bezocht, terwijl het church-congres aldaar gehouden werd, deelt mede, dat in de diocese Kent, waartoe Folkestone behoort, niet minder dan 200 geestelijken te vinden zijn, die de Ritualistische strooming volgen. In Folkestone zijn van de 7 Anglicaansche kerken 5 Ritualistisch. De hoofdkerk der Anglicanen gelijkt geheel op een Roomsch bedehuis. Men vindt er het beeld van Maria en het kindeke Jezus; de glasruiten en de muren zijn overdekt met de portretten van heiligen, bisschoppen en monniken. Het hoofdaltaar is met bloemen versierd, terwijl er vele kaarsen op branden. Men buigt zich voor de hostie (kast) neder, en terwijl de wierook brandt, zingt men van het uitverkoren vat, vol van genade en van de gezegende heilige maagd. De moedermaagd heeft hier hare kapel. Men vindt er een lijst van personen, die aan de voorbede der vergaderde menigte worden aanbevolen, achter tien namen vindt men aangeteekend «departed, " dat te kennen geeft, dat die personen reeds overleden zijn. Het is dus duidelijk dat men gebeden voor afgestorvenen doen zal! Als men tot den predikant dier kerk zegt: »(Jij zijt op weg naar Rome, " antwoordt hij met een glimlach : »Neen, wij keeren eenvoudig terug tot de Katholiek Anglicaansche kerk van de eerste eeuwen." Alle Ritualisten beweren steeds dat zij Rome niet in de hand werken, en toch is het zeker, dat de Roomsche kerk van Folkestone is vermeerderd door menschen die zich van de Anglicaansche kerk losmaakten. De Roomschen hebben in Folkestone, eene stad met 27, 000 inwoners, tot hiertoe slechts één kerkgebouw^ en het schijnt dat Rome onder het volk geen aanhang vinden kan; immers behooren de kleine burgers en de werklieden of tot de Baptisten of tot de Wesleyanen of tot de CongregationaHsten, of zij hebben zich aangesloten bij het leger des heils of behooren tot de »Bijbel-Christenen."

Opmerkelijk is het dat de verhouding tusschen de Nonconformisten en de Episcopalen zeer vriendschappelijlc is. De predikanten der niet-Episcopale gemeente, hebben hunne gemeenteleden, die daartoe in staat zijn, opgewekt om gastvrijheid aan de leden van het Church-congres te betoonen, en op den dag van de opening van het congres gingen zij den voorzitter, den aartsbisschop van Canterbury begroeten, om hem toe te wenschen dat de vergadering winst zou opleveren voor Gods Koningrijk.

Er bestaat in Folkestone ook eene vrije Anglicaansche kerk, de Immanuel-kerk genoemd. Deze gemeente heeft ten doel voortdurend tegen het Ritualisme te protesteeren, en zij wil den Episcopalen eene eeredienst bieden die vrij is van den Roomschen zuurdeesem.

Bij gelegenheid van de opening van het congres heeft de Immanuel-gemeente willen toonen dat zij er is en waarom zij er is. De leiders van het congres hadden een processie georganiseerd, die van het Tentoonstellingsgebouw, waarin het congres vergaderde, naar de verschillende kerken leidde, waar onderscheidene predikers het woord zouden voeren. Aan het hoofd der processie liep een geestelijke met een verguld metalen kruis.

Daarop volgden de burgemeesters van Folkstone en Hythe, voorafgegaan door het comité van het congres; daarna kwamen het koor en de geestelijkheid van elke parochie, gevolgd door den aartsbisschop met zijn kapittel enz. Al deze heeren waren in ambtsgewaad, de leden van de kooren en predikanten bovendien in roode en blauwe rokken, waarover kruisbanden met goud gestikt. Ook hielden sommigen van de processie banieren in de hand, waarop afbeeldingen van de maagd Maria, apostelen en heiligen. Voor den aartsbisschop werd een banier uitgedragen, grooter dan de anderen, waarop afbeeldingen en opschriften.

Nauwelijks had de processie het tentoonstellingsgebouw verlaten, of eenige mannen vertoonden zich met een reusachtige banier, die door twee stokken gedragen en gespannen werd. Midden op deze banier was een brandstapel afgebeeld, waarop twee martelaren der reformatie en waaronder met vette letters te lezen stond:

»Protestantsche leden der kerk houdt aan de waarheid vast! Gedenkt aan den brandstapel van Smithfield. Wij protesteeren tegen afgoderij, priesterlist, Ritiualisme en Paapsche processiën."

De aartsbisschop deed alsof hij niets zag, en toen de processie voorbij was, wilden de pro testeerenden met hunne banier volgen. Maar nauwelijks waren de dragers van het protest van de troittoir op de straat gekomen, of eene fanatieke vrouw wierp zich op de banier en ging er aan hangen. Eenige Ritualistische predikanten lieten daarop de processie in den steek, om te trachten zich van de banier meester te maken. De dragers en hunne vrienden zochten haar te verdedigen en hun goed recht te handhaven.

Daar het half elf ure was, waren de meeste werklieden en winkeliers aan den arbeid, zoodat de menigte die de straten vulde uit heeren en dames bestond die met het Ritualisme ingenomen zijn. De voorstanders der processie wisten de banier van de stokken af te scheuren; doch dit verhinderde de prolesteerenden niet de banier uit hunne handen omhoog te heffen. Bij de Immanuel kerk gekomen werd de banier op nieuw aan de stokken gespijkerd, terwijl het volk voor de tweede maal werd toegesproken. Daarna hieven de protesteerenden een gezang aan, waarna zij in de kerk gingen om een bidstond te houden. Tien personen gingen daarbij voor, waaronder ook de twee banierdragers. Verblijdend was het dat in de gebeden daar uitgesproken een liefderijke toon heerschte.

Deze manifestatie is gevolgd door een groote meeting in het stadhuis, ook om te protesteeren tegen het veldwinnend Ritualisme.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen