Buitenland.

Engeland. Conferentiën tot vereeniging van kerken.

Het is opgemerkt, dat deze tijd de zucht openbaart tot het vereenigen der kerken. In Amerika, in Frankrijk, Italië, Nederland en Engeland zocht of zoekt men nog naar het samenbrengen van hetgeen kerkelijk gescheiden ligt. Ons dunkt' dat dit verschijnsel te verklaren is uit het feit, dat de Roomsche kerk eene geslotene eenheid vormt en dit vele Protestanten tot jaloerschheid verwekt; uit het feit dat door den invloed der »Vermittelungstheologie'' de confessioneele verschillen voor het oog van velen zijn verdwenen en men daarom geen bezwaar heeft om over de muren die de vaderen scheidde, elkander de broederband te geven. Daarom zou het ons een oorzaak van vreugde zijn, indien b. v. in Schotland de drie Gereformeerde kerken ineen konden smelten, mits men op den grondslag der Gereform. belijdenis en kerkenordening saamkwam. Maar vereenigingen die men verkrijgt door middel van verllauwing der grenzen, brengen de keiken des Heeren in nog slechter toestand dan zij nu reeds verkeeren.

Zoo zijn er in Engeland, die er over denken om de non-conformistische kerken met de Episcopale Staatskerk te vereenigen. De voorstanders van zulk eene vereeniging hielden onlangs eene conferentie te Grindelwald. Een Anglicaansch bisschop presideerde bij een van de meetings, en spiak daarbij op een wijze, die zeker jjroot genoegen verschafte aan zijne hoorders, die tot vrije kerken behooren, maar hij ontstemde de aanhangers der Episcopale kerk zeer. De Anglicaansche bisschop zeide er niet voor te zijn om bijv. aan de Presbyteriaansche kerk en andere vrije kerken te zeggen dat zij geene' kerk zijn en sprak uit dat het Episcopaat, d. i. een bisschoppelijk bestuur welhcht behoorde tot het welwezen van de kerk, maar niet noodig is voor haar wezen of bestaan. De predikant Price Hughes was met anderen, zoo ingenomen met deze woorden en in het algemeen met de bisschoppelijke encycliek van Lambeth-dat hij te kennen gaf, dat hij gereed was, onder zekere conditiën, het historisch episcopaat te erkennen. Dr. Perowne verbaasde de vergadering door mede te deelen dat tenminste de helft der Episcopale Staatskerk nog niet besmet was met »sacendotalisme'' d i. met de zucht om door hoog-kerkelijken invloed, de predikanten voor priesters te houden, m. a. w. dat alleen de kleinste lielft der Engelsche Staatskeik nog niet met het Ritualisme van de meeste Epis copale bisschoppen en geestelijken mede gaat. Wij zijn er van overtuigd dat Dr. Perowne zich hierin deerlijk vergist.

Het is niet te denken dat dergelijke conferenties eenige uitwerking zullen teweegbrengen, of het moest alleen zijn, dat de personen die voor eene vereeniging der kerken zijn, nader tot elkander zullen gebracht worden.

Zij die eene bisschoppelijke hiërarchie over de kerken willen laten heerschen, zonder dat men zich echter wil onderwerpen aan den paus van Rome, willen zich ook al vereenigen. Dit bleek op het oud Katholiek Congres, dit jaar te Lucern, in Zwitserland, gehouden. Bij de opening van het congres werd de dienst geleid door bisschop Herzog, die in het Duitsch predikte ; door den aartsbisschop van Patras, die den zegen in het Grieksch uitsprak, en door den bisschop van Salisbury en den aartsbisschop van Dublin, die in het Engelsch het woord voerden De heer Oldham vertegenwoordigde op eene daarop volgende samenkomst, officieel den aartsbisschop van Canterbury, terwijl de hetr Price Hughes voor zich zelven en voor de Methodisten sprak. Zooveel bleek uit alle redevoeringen, dat men in oppositie was met den paus. Toch werd tijdens het congres eene ceremonie gehouden, die niet van de Roomsche kon onderscheiden worden. In 1894 zal weder zulk een congres gehouden worden en wel op onzen Nederlandschen bodem Wij vemamen niet dat de oud-bisschoppelijke cleserie van Nederland op dit congres vertegenwoordigd was.

Overigens blijkt uit niets, dat ergens ter wereld de oud-Katholitke beweging eenig terrein wint. Al tracht in Frankrijk de heer Hyacinthe Loyson al zijne welsprekendheid uit te putten, om de oude nationale Gallicaansche kerk te doen herleven; zijn schitterende redevoeringen hebben tot hiertoe tot weinig of niets geleid.

Het congres te Luzern nam een resolutie om een internationale Theologische faculteit te Bern te stichten en daarbij een internationaal Theologisch tijdschrift of magazijn in het licht te geven. Het zal ons benieuwen of er aan die resolutiën. ook uitvoering gegeven zal worden.

Rusland. Waarom hielden overgangen van de Luthersche tot de Grieksche kerk op.

In de Baltische provinciën duurt de vervolging van Luthersche predikanten door de overheid, nog steeds voort. Onder de leeraars die onlangs wegens overtreding van de wet voor de rechtbank getrokken werden (om de minste uitdrukking die iets ten nadeele van de Grieksch-orthodoxe kerk bevat, onder de Luthersche predikanten ter verantwoording geroepen) was onlangs ook een predikant die niet tot den Duitschen stam behoort, maar van geboorte een Let is. Dit is het eerste geval, dat een niet-Duitscher het moet misgelden. Het is wel geschikt om de broederband tusschen de Duitsch-Baltische predikanten en hunne Lettische en Estnische ambtsbroeders nauwer toe te halen. Dit zal op de Lettische en E tnische Luthersche gemeenten niet zonder uitwerking blijven, deze zullen nu gewaar worden, dat zij als Lutherschen op de Duitschers niets voor hebben, al is het dat zij op uitwendig gebied in menig opzicht voorgetrokken worden.

Dit kwam ook aan den dag door hetgeen er in Püchtitz in Estland geschied is, waar het kerkgebouw der Ev. Lutherschen in de handen der Grieksch-orthodoxen is overgegaan.

Het gevolg van deze en andere daden vj, n geweld is, dat het in de Oostzeeprovinciën haast niet meer voorkomt dat iemand zijn Lu thersche belijdenis laat varen om Grieksch te worden. In de jaren 1883 'en 1884 zijn vele, zeer vele personen tot de Grieksche kerk overgegaan.

Men gebruikte toen van Grieksche zijde de kroning van den keizer te Moskou als middel om de menschen van de Luthersche kerk af te trekken Men hield het den lieden voor alsof het den keizer bijzonder welgevallig was als men lid werd van de kerk, waarvan de Czaar ook het zichtbare hoofd is. Dit bleef niet zonder gevolg, zoolang men van overheidswege niets deed om de Luthersche kerk te vervolgen Maar zoodra ging men niet de Luthersche predikanten tot martelaars maken, of het volk verzamelde zich rondom hen en nog slechts enkelen waren te bewegen hunne Luthersche belijdenis te verwisselen met de Grieksch-orthodoxe.

Daarbij wordt de propoganda voor de Grieksche kerk niet weinig in den weg gestaan, door het ontbreken van geschikte personen die de nieuwe Grieksche gemeenten als voorgangers of popen kunnen dienen. In een Duitsch blad lazen wij : »de toestanden in de Seminarie (tot opleiding van Grieksche geestelijken) is van dien aard, dat zij nauwelijks kunnen beschreven worden Aan zoo iets is de Lettisch-Estrusche bevolking niet gewoon De Duitsch-Baltische predikantenstand staat zedelijk zeer hoog. De Heere geeft de voorgangeren der Luthersche kerken moed en kracht om nu reeds acht jaren lang in hunne gemeenten te blijven getuigen, al worden zij in al hunne gangen en woorden bespionneerd en al is de geringste overtreding van de wet, die dikwijls door Gods Woord wordt voorgeschreven aanleiding om met verbanning naar Siberië te worden gestraft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen