Buitenland.

Rusland.

Uit het rijk der Czaren.

( Vervolg).

Eenige weken geleden deelden wij mede, dat er een streven is op te merken, om eene toenadering en vereeniging tusschen de Roomsche en de Grieksche kerken tot stand te brengen. Wanneer wij echter in aanmerking nemen, dat in het plechtig gebed van de orthodoxie of rechtgeloovigheid op den vloek tegen de godloochenaars en aartsketters nog eene vervloeking volgt, die gericht is tegen hen, welke het bestaan der goddelijke zalving van den Czar durven aantasten.

En de Czar is niet alleen hoofd van den staat, maar ook van de Grieksch-onhodoxe kerk. Voor den echten Rus is het Russische volk, het uitverkoren volk des Heeren. De Roomschgezinden van slavischen stam, worden niet voor echte slaven aangezien.

De Grieksche orthodoxie kent geen ontwik-• keling; zij wil er zelfs niets van weten; in hare oogcn is de bouw van de kerk des Heeren sedert jaren gereed. Ofschoon de organisatie van de Roomsche en de Grieksche kerlc veel op elkander gelijkt, wijl Ijeide een zichtbaar hiërarch erkennen, de Roomschen den paus en de Griekschen den Czar, toch is de wijze waarop de twee kerken geregeerd worden, zeer onderscheiden. Zekere P. Gogarin kon schrijven: »0p dit oogenblik heerscht het zonderlingste anarchisme in de Russische kerk. Als gij maar in de eerste of laatste vastenweek tot de tafel des Heeren nadert, dan zal het geen kerkbestuur in den zin komen om u te vragen wat gij al dan niet belijdt. Gij kunt de hoofdstukken der kerk loochenen, en toch zal de kerk u niet uitsluiten." '' De Russen, 200 zegt Leroy-Beaulieu, zijn zeer op de vrijheid van hun geloof gesteld. Ook bekommert zich de Russische geestelijkheid weinig over de Theologische vraagstukken, die het Oosten in beroering brengen Zij zegt dat zij bij het geloof der heilige vaders wenschen te blijven. Zij heeft voornamelijk dit tegen de Roomsche kerk, dat zij alles zoekt te definieererf en voor alles verordeningen wil vaststellen.

Ook wil de Russische kerk geen internationale kerk zijn. Wanneer Rusland een stuk land annexeert, gelijk met Bessarabië en Gorgië geschiedde, dan wordt ook de bevolking bij den Russischen staat icgelyfd en als zooalsop den Balkan eene provincie zich aan de heerschappij van den Czaar onttrekt, dan maakt zij zich ook van de Grieksche kerk, onder de opperheerschappij van den Czaar, los; met andere woorden, als de Russische keizer geen souvereiniteitsrechten op een gewest meer laat gelden, dan zoekt hij daar ook niet meer zijn geestelijk gezag als hoofd der Grieksche kerk uit te oefenen. . Daarom heerscht in de Grieksche kerk wel eenheid in de officieele belijdenis, maar bestaat er geen eenheid van kerkbestuur, omdat de Grieksche kerk ook hare wortelen buiten het gebied van den Czar heeft geslagen.

In de 18de eeuw waren er bij de Russische leiders sympathiën voor de Protestantsche kerken, maar onder Czar Nicolaas en de procureur der H. Synode Protassow, begon eea anii-protestantschc reactie, en van dien tijd af liet de Grieksche kerk zich niet van het beginsel der onbewegelijkheid afbrengen Toch beweert men, doch wij kunnen dit niet bewijzen, dat de meest ontwikkelden onder de Russische geestelijken Protestantsche denkbeelden huldigen. Uit de neiging tot het Protestantisme zijn Bijbelvereenigingen ontstaan. Uit vrees voor profanatie of ontheiliging is jarenlang het Russische volk den Bijbel onthouden. Eerst onder de regeering van Alexander I, werd het volk een Russischen bijbel in handen gegeven. Maar slechts bitter weinig Russen verstonden de kunst om te lezen en zij die konden lezen hielden meer van levensbeschrijvingen van heiligen, dan van de beide Testa» mcnten, met uitzondering van de Psalmen, die steeds djor de Russen op hoogen prijs werden gesteld. De Bijbelvereeniging overleefde keizer Alexander niet lang, voornamelijk door het fanatieke drijven van den archimandriet Photius. Doch tot onze blijdschap kunnen we hier aan toevoegen, dat sedert 1863 eene nieuwe ^vereeniging tot verbreiding der H. Schrift" bestaat. Tengevolge van den arbeid dier vereeniging is in menig Russisch huis het Nieuwe Testament te vinden; zelfs beweert men dat het N. Testament het meest geliefkoosde boek in het Russische gezin is. Wij kunnen niet beoordeelen of dit oordeel in overeenstemming met de waarheid is; wel beweert men dat men in Rusland geneigd is Nieuwe Testamenten te koopen. Zelden worden echter geheele bijbels verkocht. Wanneer de Russische regeering echter verband gaat zoeken tusschen het opkomen en de uitbreiding der sekten, zal ds t verbreiding van Gods Woord wel worden tegengewerkt of wel geheel verboden.

N.-Amerika

Dr. Briggs en Dr. Smith,

In de Allgevi. Ev. Lvth Kirchen •. lezen wij d, dat de Amerikaansche Presbyterianen een zwaren strijd hebben door het binnendringen van het moderne Rationalisme. In het j-Unie Seminarium" te New-York is Dr. Briggs en in het sLane Seminarium" te Cincinnati r)r. Smith . vertegenwoordiger der moderne richting. Nu heeft de General Assembly reeds sedert lang de afzetting van Dr. Briggs verlangd, doch tot f hiertoe te vergeefs, omdat hij gesteund wordt door het directorium van het Seminarie. Het Presbyterium van New York heeft nu de zaak yan Briggs opnieuv/ ter hand genomen, maar

wanneer dit lichaam er toe komen mocht om Dr.gBriggs als hoogleeraar te ontslaan, dan is te vreezen, dat de uitvoering van dit besluit opnieuw stuiten zal op invloeden, die niet op handhaving der leer gesteld zijn. Evenzoo is omtrent Dr. Smith in Cincinnati besloten, om dezen hoogleeraar een tijdlang in de uitoefening van zijn ambt te schorsen. Dit is geschied nadat deze doctor wekenlang in verhoor geweest was, en het besluit der schorsing kon slechts met geringe meerderheid genomen worden.' Edoch het directorium van het Seminarium besloot om het besluit van de kerkelijke vergadering eenvoudig niet uit te voeren.

Hieruit kan men zien, dat eene kerkelijke instelling voor opleiding van dienaren des Woords niet aUeen bloot staat aan het indringen van kettersche gevoelens bij hen die geroepen zijn de studeerende jeugd in de zuivere Gereformeerde waarheid te onderwijzen, maar dat het niet gemakkelijk voor de kerk des Heeren is, om de schadelijke elementen uit het college der professoren te verwijderen. Uit het voorbeeld van Amerika zien wij althans dat kerkelijke inrichtingen voor Hooger onderwijs geen meerderen waarborg opleveren voor het indringen van ketterijen, dan niet kerkelijke.

Een ding verwondert ons, namelijk dat genoemde hoogleeraren niet wegens gebleken verregaande onrechtzinnigheid kerkelijk behandeld zijn door hnnne kerkeraden. Als leden der gemeente zijn zg aan het opzicht van den kerkeraad hunner kerk onderworpen. Of zouden er in den kerkeraad te New-York èn in die van Cincinnati de rationalistische beginselen reeds zoozeer doorgedrongen zijn, dat men van gevoelen is dat mannen van de belijdenis van Dr. Briggs en Dr. Smith met vrijmoedigheid toe te laten zijn, tot het Avondmaal des Heeren?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen