Buitenland.

DuitSChland. De voorslag vaneen «hoopvolle" om uit het kerk el ij k moeras te geraken.

Velen onzer lezers kennen »de Christelijke bedenkingen tegen het hedendaagsche Christendom", door een »Sorgenvollen" ingebracht, door Dr. Gunning Jhz., in een keurig Nederlandsch gewaad gestoken. De anonyme schrijver wijst daarin op menige verkeerdheid die de moderne orthodoxie, gelijk men de verwaterde rechtzinnigheid van deze eeuw noemt, aankleeft. Als tegenhanger van dit geschrift, dat in Duitschland reeds vele drukken beleefde, is dezer dagen een brochure verschenen onder den titel van: »Wat ontbreekt ons nog? Een kerkelijke tijdsbeschouwing door - een hoopvolle." De inhoud van dit geschrift willen wij hier in het kort mededeelen.

De schrijver wijst er op, dat, om uit de ellende te geraken, het niet genoeg is dat men de groote kerken in parochiën verdeelt. »Ons ontbreken geen kleine gemeenten, maar we hebben in het geheel geen gemeenten." Wat wij thans gemeenten noemen, zijn gemeenten zonder gemeenschap, zonder gemeenschapsbewustzijn en gemeenschapsleven." De schrijver wil organisatie der gemeenten. De organisatie der gemeenten wordt echter tegengehouden doordat de kerken »eene massa dragen, doode ballast medesleepen, die zich als vis inertiae (logge kracht) doet kennen en in het ergste geval juist remmend werkt." Een hoop soldaten moge bezield zijn met den besten geest en vervuld met den dappersten moed, zij zal toch niets uitrichten, wanneer zij verder niets meer is dan een hoop", d. w. z. wanneer de organisatie wordt gemist.

Eenigen tijd geleden trad in Duitschland de heer Sulze als kerkelijk heelmeester op. Ook hij wilde de massale kerk doen verdwijnen om kleine gemeenschappen te vormen, waarvan dan eenige meerdere kracht kon uitgaan^ Hij wilde daarom er toe overgaan om den kinderdoop af te schaffen, opdat dit sacrament eerst op rijperen leeftijd zou bediend worden; in plaats daarvan wilde hij een soort van opnemingsfeesl in de gemeente ingesteld zien, en later een veeljarig catechumenaat Daarvan wil de schrijver echter niets weten. Ook tegen de beweging, die de belijdenis op lateren leeftijd wil doen plaats hebben (in Duitschland wordt men op 12 i 14 jarigen leeftgd «conformist") verklaart hij zich. Hij verlangt dat men op zekeren leeftijd, waarop de gedoopte en geconformeerde in en uitwendig tot zelfstandigheid gekomen is en daarom een eigen beslissing nemen kan, verklaren zal: »ik wil een lid der kerkelijke gemeente zijn". Deze verklaring moet dan afgelegd worden voordat men recht erlangd heeft om in kerkelijke zaken zijn stem uit te brengen. De gemeenten zouden dan uit twee deelen bestaan: de «wordende gemeente", tot welke alle gedoopten en geconformeerden behooren en de «werkelijke gemeente", tot welke allen behooren, die bovenvermelde verklaring hebben afgelegd. De schrijver zegt daarom: „Men make het toetreden moeilijker, en het uitgaan gemakkelijker."

Dit is de eenvoudige manier, om al diegenen verre te houden, welke hunne kerkelijke echten laten gelden, wanneer het er op is aangelegd om de kerk te verwoesten.

Gelijk Jozua eens het volk Israels voor de keuze plaatste: »Zoo kiest u heden, wien gij dienen zult", zoo moet ook voor ons volk eenmaal zulk eene beslissing komen waardoor een iegelijk te kennen geeft of hij nog tot de Christelijke gemeente behooren wil of niet. an kon men levende gemeenten verkrijgen, ie geschikt zijn om georganiseerd te worden en werd men verlost van de hedendaagsche onhoudbare toestanden.

Wij deelen den inhoud van dit geschrift niet ede om daarmede eenige instemming te beuigen, maar om te doen zien hoe het ook in Duitschland gevoeld wordt, dat de massale erken toestanden in het leven roepen die op den duur onhoudbaar zijn, indien men eenigsins gevoelen mag, wat de geïnstitueerde kerk an Christus behoort te zijn. In Duitschland eeft men steden waar de groote meerderheid g an de inwoners tot de Evangelische kerk l ehoort, die hunne kinderen in die kerk laten oopen en «conformeeren", doch waar keer op eer de socialisten bij de stembus de overinning behalen. Door gebrek aan kerken en eeraars kan er niet eens aan gedacht worden m de uitwendig tot de kerk behoorende massa's e bearbeiden. Geen wonder dat men zoekt n tast om uit zulk een moeras te worden erlost.

K. Amerika. Prof. Briggs verooreeld.

De Fresbyterian Church van de Vereemgde Staten is na een langdurig proces, dat ƒ 135, 000 gekost heeft, welke som door de gemeenten zal moeten betaald worden, van Prof. Dr. Briggs verlost. Briggs was een aanhanger van de z. g. nieuwe school, die dus de jongelieden aan zijne zorgen toebetrouwd, leidde op een weg, waardoor zij de kerken niet tot zegen konden zijn. Gelijk bekend is houdt die nieuwe school, .gelijk ten ontzent vroeger de modernen, al de rechtzinnige termen aan de hand, maar volgt zij tevens de hedendaagsche schriftbestrijders als Welhausen, in hun afbrekend critiek, vooral op de boeken des Ouden Verbonds.

Nu Dr. Briggs gedwongen werd, om zijn professoralen zetel te laten varen, gevoeld zijn ambtgenoot Dr. James Ecob van Albany, dat zijne positie ook onhoudbaar geworden was. Daarom nam hij niet alleen zijn ontslag maar keerde ook den Presbyteriaansche kerk den rug toe. Hij verklaarde bij die gelegenheid: »Ik verlaat de Presbyteriaansche kerk, omdat zij een kleed heeft aangetrokken, dat reeds langer dan twee eeuwen in het graf gelegen had. Er is een rottende lijklucht aan". Aan hoogleeraren die aldus spreken wanneer de eerste stap gedaan wordt om de belijdenis der Presbyteriaansche kerk te handhaven, verliest eene kerk niet veel. Beter een openlijk bestrijder, dan een huichelachtige vriend. Zou men het gezegde van Dr. James Ecob eigenlijk niet moeten omkeeren? Gij, met uwe geestverwanten, zoekt natte lakens over de slapende gemeente des Heeren te werpen, die, als gij in dat boos opzet niet gestuit wordt, haar zullen doen verstikken.

Een ander vriend van Dr. Briggs, Dr. E. C. Bolles van New-York zeide: «De Presbyteriaansche kerk kon niet anders doen. Gelukkig zijn aan de vervolgers van ketters nog in tijds de tanden uitgetrokken; in vroeger dagen zou Dr. Briggs eenvoudig naar gevangenis of schavot verwezen zijn. Niet dat hij in zijn gevoelens niet volmaakt gelijk heeft. Hij is alleen maar de rechte man op de verkeerde plaats. Kerken als de Presbyteriaansche hebben geen plaats voor menschen die de waarheid toetsen aan eigen onderzoek en nadenken."

Deze heeren weerspreken elkaar. De een beweert: de Presbyteriaansche kerk heeft iets nieuws gedaan, door Briggs uit te zetten; de ander bemerkt: zij deed wat zij niet late©kon volgens haren aard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen