„In den beginne.”

In den beginne schiep God den hemel en de aarde. Gen. I : i.

Reeds in het eerste woord, waarmee de Heilige Schrift opent, schuilt veel dieper beteekenis dan de vluchtige lezer denkt. Immers dat plechtige: nJn den beginne" zegt u niet alleen, dat de wereld er eerst niet was, en dat ze er daarna, doordien God haar schiep, kwam; maar er ligt ook in, dat God een begin gemaakt heeft., en hierdoor in heel zijn schepping het onderscheid tusschen het begin van eene zaak en haar verder verloop gesteld heeft.

En ini is óns d; it onderscheid wel gemeen­ zaam, en verstaan we zeer wel, dat iemands geboorte iets anders is dan zijn verder leven., dat na de geboorte komt; en evenzoo dat iemands bekeering iets anders is dan zijn daarop volgend leven in geloof en heiligmaking. Voor ons ligt dit onderscheid tusschen het beginsel en het verder verloop eener zaak, zoo klaar als de dag, op heel ons pad geteekend. Maar toch neemt dit niet weg, dat ook dit diep ingaand en heel ons leven beheerschend onderscheid er niet vanzelf is gekomen, maar door God is ingesteld, en dat er daarom zooveel meer inzit, dan wij gemeenlijk denken.

Immers is dit opmerkelijk feit, dat alle ding op aarde niet slechts zijn verloop maar ook zijn begin heeft, derwijs gewichtig, dat de wijzen der wereld er sinds alle eeuwen op uit waren, om te betoogen, dat de wereld geen begin heeft gehad. Ja, derwijs gewichtig dat, voor wie dieper ziet, al het verschil tusschen de wijsheid der wereld en de Heilige Schrift eigenlijk op dit ééne punt neerkomt, dat de Heilige Schrift ons altoos weer op dat begin wijst, op dat begin allen nadruk legt, en uit dat begin alle verdere verloop afleidt, terwijl omgekeerd de wijsheid der wereld er steeds op bedacht is, om dat begin uit te wisschen, te niet te doen en te loochenen, om de leugen te proclameeren, dat de wereld er altoos geweest is en eeitivig is als God.

Als ge een graankorrel in uw hand neemt, dan zit in die kleine korrel het vermogen in, om zich tot een halm te ontwikkelen en de korenair voort te brengen. Maar zoolang ge die zaadkorrel in uw hand houdt, komt er niets van. Eerst als ge die korrel in de opgeploegde aarde laat vallen en met aarde overdekt, vangt de werking aan. Gij zelf stelt dan door die graankorrel in de aarde te werpen het begin van zijn ontwikkeling. Doet ge dit niet, maar laat ge die korrel op uw tafel liggen, zoo zou er geen begin zijn. Dat begin komt dus eerst tot stand, doordat ge aan die korrel iets doet, wat slechts ée'ns gebeurt, en daarmee uit is. Maar is dat begin eenmaal tot stand gekomen, dan volgt het verder verloop vanzelf.

Jezus zelf heeft ons dit zoo sprekend in de gelijkenis van Markus 4 : 26 v. v. geteekend, toen hij sprak van dien mensch, ïdie eerst zaad in de aarde wierp; " en die daarna «sliep en opstond dag en nacht, onderwijl het zaad uitsproot en lang werd, dat hij het zelf niet wist."

Ook hier toch is datzelfde diepgaande onderscheid zoo scherp en duidelijk aangewezen. Het begin is er doordien die mensch »het zaad in de aarde werpt" ; en het verder verloop volgt dan vanzelf, zonder dat die mensch er van weet.

Wat nu waar is van heel de wereld, en waar is in heel" de natuur, is waar ook in ons menschelijk leven.

Tegen veel ziet men op, maar de ervaring leert tevens, dat het wel gaat, als men maar eerst aan den gang is.

De eerste stap, zegt het spreekwoord, kost, maar de verdere stappen volgen vanzelf na.

Wie een stuk heeft te stellen, of een gewichtigen brief moet schrijven, voelt het onmiddellijk, hoe moeielijk het is, om een begin te maken, maar ook, ' hoe veel beter het vlot, als men over dat begin maar heen is. -

Wie niet aan spreken gewend is, en in het publiek moet optreden, voelt vooraf, als hij beginnen moet, zijn hart kloppen, maar is hij eenmaal aan den gang, dan komt hij wel op zijn dreef, en wijkt dat gevoel van beklemdheid.

Als tien te zaam iets doen moeten, is het altoos de vraag, wie beginnen zal, wie het eerst de hand er aan zal slaan, en als die ééne maar begonnen is, is het volgen en nakomen voor de anderen zooveel gemakkelijker.

Zoo gevoelen en merken we dan telkens zelven in ons leven, hoeveel meer er in het begin van een zaak inzit, dan in haar verder verloop.

Het begin is zooveel gewichtiger, vereischt zooveel hooger inspanning, vraagt zooveel meer van ons. En waarom anders is dit zoo, dan omdat in dat ééne begin eigenlijk de drijfkracht voor heel het verder verloop inzit.

Wie een huis zal bouwen heeft eerst het/t/ndament te leggen, en voelt zeer wel dat in de regelmaat en de vastigheid van dat fundament de waarborg ligt voor heel den verderen bouw.

En zoo nu is alle begin het leggen van een fundament, waarop nu verder zal worden voortgebouwd; en juist daarom is alle begin zoo moeilijk.

Wie godvruchtig is beseft daarom zoo diep, hoeveel er aan hangt, of hij dat begin 7net •zijn God oi zonder God maakt.4n vandaar het plechtig wijdingswoord, dat in de ziel of op de lippen van Gods kind, bij het stellen van eiken aanvang ligt: TiOiis begin zij in den Naam des Heeren, die den hemel en de aarde geschapen heeft."

God heeft het begin van alle .begin gesteld, toen Hij in den beginne den hemel en de aarde schiep. En zoo zoekt dan de vrome voor alle begin, dat hij te maken heeft, zijn kracht en sterkte in Hem, die aller beginselen oorsprong werd, juist doordien Hij den hemel en de aarde gemaakt heeft.

Dit slaat dus niet alleen daarop, dat bij God alle macht is, maar ook dat uit God alle begin is, en dat Gods kind zijn begin in geen ding buiten zijn God wil nemen.

En toch kan niet genoeg geklaagd, dat zoo vaak het allergewichtigste begin onder menschen, zoo ondoordacht en zoo buiten onzen God gemaakt wordt.

Vooral bij het begin van een huishoitden merkt ge dat.

Er zijn er twee die elkaar liefkregen, en nu zullen huwen; en na gehuwd te zijn, een huishouden zullen beginnen.

Nu zou men zoo zeggen, dat er al weinig dingen onder menschen kunnen begonnen worden van zoo overwegend en alles beheerschend belang. Het stichten van een huishouden is het oprichten van een gezin; het leggen van den aanvang van een familie; het fundeeren van het fundament voor een gemeenschappelijk saamleven tot aan den dood; het scheppen zoo men wil van een kleinen eigen huislijken kring in het leven, waarvan alles te wachten staat, en waardoor de toekomst van man en-vrouw, enstmls van hun kinderen en kleinkinderen beheer.s. hc wordt.

En zeker, van het gewicht dezer zaak is dan een ieder ook in zooverre vervuld, dat men feest viert, en alle ding toebereidt, en een som gelds uitgeeft, als waaraan men anders niet denkt. En ook geven we toe, dat wie vroom en godzalig leeft, zulk een gewichtig begin niet maken zal buiten zijn God.

Gemeenlijk zelfs verschijnt men dan in het midden der gemeente, om aller gebed in te roepen en den zegen des Heeren over zijn huwelijk te hooren uitspreken. Die het zonder die inzegening doen, zijn te tellen.

Maar toch, als ge nu vraagt, of in zulke dagen, of in zulke oogenblikken, beseft, gevoeld en doorleefd wordt, wat het zegt, zulk een uiterst gewichtig, heel zijn toekomst beheerschend, begin. te maken, dan stellen we een vraagteeken, en op dat vraagteeken volgt maar al te dikwijls een teleurstellend antwoord.

Men heeft het dan in zulke dagen zoo druk. Er is zooveel afleiding en verstrooiing. De prikkel der genieting is zoo sterk. En als men dan eindelijk naast elkaar in de kerk zit, en straks neerknielt en elkander de rechterhand van trouwe geeft, ach, hoe weinigen zijn Het dan, die op zulk een oogenblik iets anders deden, dan een plechtigheid meemaken, waarbij zij het zoo heerlijk vonden de hoofdpersonen te zijn?

Helaas, van hoe velen moet in zulk een oogenblik niet vaak geklaagd, dat ze meer door anderen en naar de regelen der traditie zich huwen lieten., dan dat ze nu waarlijk zelven een begin., het begin van een nieuw leven, van een geheel nieuwe toekomst, maakten.

De droeve gevolgen van dit ondoordacht handelen, van zulk handelen buiten zijn bewustzijn, buiten zijn hart en buiten zijn God om, blijven dan ook niet uit.

Het begin is er dan nu, en zie thans begint het nieuwe leven, en ook hierbij geldt de regel, dat het zóó zijn zal, als tnen hei i7izet.

Het is daarom zóó van het uiterste gewicht, dat man en vrouw, van meet af, reeds op den eersten dag van het saamleven, zich rekenschap geven van hun nieuwe toekomst, die ze tegengaan, en daarom niet maar er gedachteloos op toeleven, maar het zóó inzetten, dat er een God gewijd, gelukkig saamleven uit groeien kan.

Want uit dat'' eerste begin, dat in de huwelijkssluiting geformeerd wordt, vloeien nu allerlei andere beginselen voort. Er moet nu een begin gemaakt met de huishouding; een begin met het leven van den man tegenover zijn vrouw; een begin met het leven der vrouw tegenover haar man; een begin van beider samenleven met hun verdere familiebetrekkingen; een begin met de wijze waarop men saAm zijn God zal dienen; sa^m voor de armen zal zorgen; saam de dagtaak zal regelen; saim bij voorkomend verschil van inzicht zal handelen; sadm zijn geld 'zal beheeren; sa3.m tegenover zijn dienstbaren zal staan; saam geheel den voet van zijn leven zal regelen.

Veel daarvan begint reeds op den eersten dag; maar ook in de dagen die daarna komen, staat men telkens voor nieuwe keuzen, nieuwe beslissingen, het invoeren van nieuwe gewoonten en usanriën, die, eens begonnen, straks stilzwijgende wet en regel zullen zijn.

En kan het dan goed voor God zijn, als dit alles op goed geluk afgaat, zoo dit alles toegaat zonder nadenken, indien men half spelend en dartelend, zijn huishouden en zijn saamleven meer ongemerkt worden laat, zooals het wordt, dan dat men zelf, met bewustheid, als vrucht van overleg en nadenken, er op uit is, om dat alles te regelen naar Gods Woord en naar eisch van zijn heilig Evangelie?

En toch, dat komt er nu van, als men niet let op het verschil tusschen het begin van een zaak, en haar verder verloop.

Want al bidt men dan om zegen, hoe zou die zegen kunnen komen, als men zoo gewichtige oogenblikken en dagen doorleeft, niet als twee menschen, die nadenken en Gods Woord ten regel ontvingen, maar als twee vogelkens die saam een nestje bouwen.

Zoek den zegen, het is wel, maar zoek dien dan bij Hem, die zelf aller dingen begin gesteld heeft, toen Hij hemel en aarde schiep, en deswege u, als naar zijn beeld geschapen, opriep tot de heilige taak, om ook in uw leven, op menschelijke wijze, een begin te stellen, te maken, te formeeren, en dat te doen met al den ernst, dien zoo heilige zaak van u vraagt.

Of aan wien anders de schuld, als straks de gevolgen van het onnadenkend en spelend begin u zoo bitter berouwen. Als er verwarring is voor orde. Verspilling in plaats van rentmeesterschap. Verdeeldheid in stee van liefde. Wrevel en verveling waar huislijk geluk en huislijke vreugde kon zijn. En waar op die wijs het huislijk saamleven wel verre van u op te bouwen, te stichten, te troosten en te heiligen, uw karakter bederft, uw hartstocht aanblaast, en snel uw hart ontreddert.

Het is zoo, ook bij latere bekeering kan veel, dat eerst bedorven werd, nog worden recht gezet; maar is het toch niet veel heerlijker en gelukkiger, als van den aanbeginne af het rechte pad wordt ingeslagen ?

En ook, zou vader en moeder niet beiderzijds hooger staan en vrijer voor God uitgaan, indien ze hun kinderen die ten huwelijk gaan, niet enkel van kleeding en huisraad voorzagen, maar ook, en bovenal op dat ééne aandrongen, dat ze ook hun huwelijksè(? f/« in den naam des Heeren maken, d. i. het in alles instellen naar den welingedachten eisch van zijn heilig Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen