Voor Kinderen.

TWEE WAKKERE JONGELINGEN,

In den schrikkelijken nacht van 4 op 5 Maart 1855 zette zich een ijsdam nabij het dorp Varik, zoodat het ijs zich dijkshoogte verhief. Al het water dat stevig steeg, stortte zich met woest geweld over de uiterwaarden van Heerewaarden, langs en over het goed sBato's Erf" genoemd, waarop heel spoedig de beide doorbraken vielen, eerst te Maren in de Maasdijk, vervolgens te Dreumel in den Waaldijk.

Te midden van dien allesvernielenden vloed, stond de eenvoudige visscherswoning van Udo, 'een grijsaard van^ ruim zeventig jaren, met zijne getrouwde en ongetrouwde kinderen, alom geacht wegens hunne trouwe vlijt en oprechte vroomheid; in weinige oogenblikken moesten zij hunne woning verlaten om hunne toevlucht te nemen op een kleine koepel van »Bato's Erf", op een kleinen heuvel.

Men zocht nog van vischtuig en have en vee te redden wat mogelijk was, maar op eens hooren zij daar een luid gekerm van menschen in de uitersten nood. jLaat varen, " zegt de vader, swat het onze is. God roept om menschen te redden!" Terstond zijn vader en zoons gereed om in de boot te stijgen, al dreigt hen ook een wisse dood. Het water toch stormde over oever en kade met een verval van meer dan zes i\ zeven voet, schrikkelijke ijsschotsen en boomen met zich voerende. sNeen!" zeggen twee ongetrouwde zoons, "gij gaat niet met ons, een oude hand is te zwak, en gij, getrouwde broeders, blijft bij uwe vrouwen en kinderen." Men valt elkander om den hals, onder een vloed van tranen, en met een vurig gebed tot God neemt men afscheid. De wakkere jongelingen stijgen in de boot, en in één oogwenk vliegt zij voort als een pijl uit den boog. Gods hand stuurde het zwakke vaartuig veilig door geboomte en ijsschotsen heen. Men krijgt eindelijk het vaartuig weer in bedwang, en redt ruiiii twintig menschen. De visschers verloren al hun welvaart, een akker en boomgaard rondom de woning waren geheel vernietigd, als omgeploegd én met zand bedekt. Hun tuig om zalm te visschen en zoogenaamde prikkorven zijn weggedreven, maar al weenen zij ook bij die verwoeste welvaart, in hun hart zijn zij zoo rijk en gelukkig, dat God hen heeft gespaard, e zoovele menschen deed redden.

Dit waren wakkere jongelui voorzeker, maar 't beste was dat zij 't niet deden, naar wij gelooven mogen, in eigen kracht. Doch let er op, zij zaten daarom niet stil, maar deden gelijk ook eens de Apostel Paulus toen er gevaar was van schipbreuk. Hij bad, hij [vermaande, maar hielp ook wakker meê bij al wat er te doen viel. Die God vreest bezit een Helper, die hem tot alles bekwaamt.

NOG EENS EEN VRAAG.

Het werkje door een onzer lezers kort geleden aan allen voorgesteld schijnt zoo moeilijk te zijn, dat slechts één er zich aan waagcffe en of die 't goed deed moet nog blijken.

Wat echter nu hier volgt is zoo moeilijk niet en . .

Doch eerst zullen we wat anders zeggen: Gij weet dat ons land oudtijds heette: de Vereenigde Nederlanden en dat over de zaken des lands werd gehandeld en beslist door mannen uit de verschillende gewesten. Die mannen vormden samen de algemeene Staten of Staten-Generaal.

2 Maar wat niet iedereen weet is, dat, als die heeren vergadering hielden, zij begonnen met een plechtig gebed tot God. Wat zij baden is ons nog bewaard, en volgt hier;

Onse hulpe bestaet in den name des Heeren die Hemel ende Aerde geschapen heeft! — O Heere Godt, bermhertige hemelsche Vader, Ghy die daer zyt de wysheyt, 't licht, ende de volheyt aller dingen, ende een opperste Regeerder ende Rechter der geheeler werelt; dewjfleU gelieft heeft, ons te beroepen ter administratie ende beleyt van de gemeente Lantszaken der geünieerde Provintiën, ende dat wij daeromme hier vergadert zyn ende om met elcandèren te beraetslagen ende resolveren op saken concernerende Uwe Eere ende 't gemeene Landtswelvaren; wil ons huyden ende alle den tyt onser bedieninge door uwe goddelyke genade sulcx verlichten ende bystaan, dat wy in ons ampt ons getrouwelijk quyten, ende dat wi mogen sien, verstaen, resolveren ende doen 't geene dat best is, ende t' uwer eeren ende 's I.andts welvaren, rust ende vrede meest dienende, sonder ter rechter ofte ter slinckerhant af te wycken, olte deur eenighen uytterlyken schyn van gunste, haet ofte andere affecten ons te laten bewegen, ofte ons yewers inne by eenige oorsaecke te vergeeten, in allen onsen handel anders niet voor oogen hebbejide, ofte { doende, dan dat behoörlyck ende recht is, opdat wy ter jongckster dage met goeder conscientien voor uwen Rechterstoel, als Coninck der Coningen, Heere der Heeren, ende Richter der Richteren mogen onbeschaemt ^rschijnen, ende met allen uytvercorenen van U ontfangen het eynde onses geloofs, namentlyck onser zielen Salicheyt. Dat bidden wy ootmoedelyck door uwen eenigen Soon Jcsum Christum, in wiens name wy U aanroepen met den gewonelyken gebede, d' welck Hy ons geleerr heeft, seggende aldus: Onze Vader enz.

Nu moeten de vrienden dit eens eerst goed lezen en overdenken, want dat er zoo gebeden werd, en het gebed zelf leert ons veel. En dan mag wie lust heeft eens beproeven dit gebed over te brengen in de taal die wij nu gebruiken, en het te zuiveren van de vele vreemde woorden die er in staan; het wordt dan veel begrijpelijker. Als er een dit goed heeft verricht deelen we 't gaarne meê.

CORRESPONDENTIE,

We verzoeken onzen lezers nogmaals bij het stellen van vragen vooral duidelijk te zijn en bij nameen en teksten op de juistheid van hetgeen ze schrijven te letten; ook daarop, dat er verschillende Bijbelboeken zijn, wier namen met dezelfde letter beginnen. Ook kunnen we niet antwoorden op brieven, waar geen naam onder staat, - «laar enkel b, v. »Uw Vriend". Een vriend mag toch wel ..: ^'? ggen wie hij is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen