Buitenland.

Engeland. Voorbereidselenvoor den strijd tot vrijmaking der Episcopale kerk in Wales. Een Roomsche over de Ritualistische beweging.

Binnen een paar maanden zal in ftigeland de strijd over de jdisestablisment" van de Episcopale kerk van Wales in voMen gang zijn. Het onrecht, dat de kleine Episcopale kerk, tegenover de gemeenschappen van de Nonconformisten, door den staat gepriviligeerd wordt door hooge tractementen aan pBedikanten en bisschoppen uit te betalen, die slechts voor een handvol menschen prediken, begint tot de conscientiën te spreken. Daarbij komt het doorwerken van het beginsel van «scheiding van kerk en staat, " waardoor de liberale partij in Engeland de »disestablisment" van de kerk van Wales in haar vaandel geschreven heeft. Nu gevoelen de voorstanders van de gepriviligeerde Anglicaansche staatskerk zeer wel, dat, indien het beginsel-van scheiding van kerk en staat triumfeert, weldra ook de dagen van de Schotsche staatskerk en ook die van Oud-Ekigeland geteld zijn. Daarom is men zoo ijverig in de weer, om al de troepen, die men in het veld brengen kon mobiel te maken. De Nonconformisten van Wales hebben zich in vereeniging met de * Liberation Society" reeds aangegord ten strijde; en de aartsbisschop van Canterbury stelt voor, om in elke Engelsche gemeente een comité in het leven te roepen tot verdediging van de kerk. Zeker verkeert deze kerkvorst in de verbeeifeg, dat de leeken der Episcopale kerk genden zijn om eene aan Wales opgedrongen keac, het koste wat het wil, in stand te houden, opdat de Episcopale kerk in Engeland als staatskerk in haar geheel blijve staan. Trouwens door de »disestablisment" van de lersche Episcopaalsche kerk is die eenheid al geschonden.

Het schijnt, dat de kreet van den aartsbisschop van Canterbury: sde kerk is in gevaar" niet zooveel indruk maakt in Engeland als men kon verwachten. Immers van eene krachtige actie van de zijde der »Churchmen" is nog weinig te bespeuren. Daarentegen zijn er zelfs enkele hoogere geestelijken der Episcopale kerk en.eene menigte suntiüed clergymen", die het zonder droefheid zullen aanzien, dat de Episcopale kerk van het vorstendom Wales niet meer is de door den staat boven de andere kerken bevoorrechte.

Kardinaal Vaughan heeft dezer dagen zich uitgelaten over den toestand van de Episcopale kerk in dezen tijd, vergeleken met die vanjaren geleden. Hij sprak: »Vergelijk de kerken der staatskerk van 60 a 70 jaren geleden — toen waren zij van week tot week gesloten, er was geen dagelijksche dienst, geen feest of heilige dagen werden gehouden, de Avondmaalsdienst werd drie of vier malen per jaar gelezen, alles droog, koud en vormelijk — met de tegenwoordige kerken, welke dikwijls alleen met de uitsterste moeite te onderscheiden zijn van die welke tot de kerk van Rome behooren. De studie van de kerkvaders, van de theologische, ascetische, stichtelijke, liturgische boeken van schrijvers uit de Roomsche kerk, heeft eene verandering te weeg gebracht in den geest, de gevoelens en den smaak van een steeds grooter wordend deel der Episcopale kerk, welke eenvoudig eene revolutie kan genoemd worden. De leerstellingen der R*omsche kerk, welke men als lasterlijken bijgeloovig had veroordeeld, zijn opnieuw onderzocht en een voor een teruggehaald, totdat de negen en dertig artikelen zijn verbannen en als regel des geloofs zijn begraven.

De werkelijke tegenwoordigheid, het misoffer, opgedragen voor de levenden en de dooden, soms zelfs in het Latijn, het niet zelden bewaren van het Sacrament, het geregelde biechten, het laatste oliesel, het vagevuur, de gebeden voor de dooden, godsdienstige vereering (devotion) van de Heilige Maagd van hare onbevlekte ontvangenis, het gebruik van haar rozenkrans en de aanroeping van heiligen zijn leerstellingen, die onderweeen en aangenomen worden met steeds meer genot, in de kerk van Engeland, Een ongehuwd priesterschap, de instelling van monniken en nonneïi onder geloften, het zich begeven tot den geestelijken stand na zich uit de wereld te hebben teruggetrokken, missiën voor het volk, het vasten en andere penitentiën, kandelaars, lampen, wierook, crucifixen, beelden van de gezegende Maagd en van de heiligen die in eere gehouden zijn, de kruisstatiën, priesterlijke overkleederen, Roomsche kragen, baretten, koorkappen, mijters, het aannemen van een Katholiek ritueel — dit alles spreekt van eene verandering, van een beweging tot de kerk, waarvan men in het begin van deze eeuw niet had kunnen denken, dat deze er ooit zou kunnen komen. Het opmerkelijkst is, dat deze beweging sterker is geweest dan het krachtigst protestantisme, krachtiger dan de bisschoppen, krachtiger dan de rechters en de wetgeving.

Zoo is het inderdaad. Engéland's Episcopale kerk gaat met groote schreden terug naar Rome, hoe smadelijk het ook moge zijn om dit uit te spreken, als de Heere het niet genadiglijk verhoedt.

Noord-Amerika. De Roomsche kerk in Noord-Amerika.

Wij wisten reeds lang, dat de Roomschen in Noord-Amerika fniet op één lijn te stellen zijn met die in de oude wereld. Er was bij vele Roomschen in de nieuwe wereld een streven op te merken om zich zooveel mogelijk vrij te houëen van pauselijken invloed. Dit streven heeft eindelijk, geleid tot een breuk met den paus. Er heeft zich namelijk in Cleveland eene »Amerikaansch-Katholieke kerk" geconstitueerd. De vergadering, die daaartoe besloot, heeft wel het voorstel om met den Roomschen stoel definitief te breken, verworpen, doch tegelijk den Griekschen aartsbisschop Vilatte te Milwaukee tot opperhoofd der nieuwe kerk uitgeroepen, waarmede men feitelijk aan den paus een scheldbrief gaf.

Op die vergadering waren vertegenwoordigers uit de Roomsche kerken van Buffalo, Gersey Citty, Baltimore, Chicago, Omaka, St. Louis enz. De Polen hadden het steeds met hunne bisschop-. pen te kwaad. In den regel wilde de een of andere pastoor zich niet aan het besluit van zijn bisschop onderwerpen, terwijl een deel der gemeente zich voor den pastoor verklaarde. De pastoor werd dan afgezet en de gemeentenaren wilden hem behouden. Zoo is ook he* - stichten van de nieuwe kerk gegrond in den strijd tusschen den pastoor Kolaszewski en den bisschop van Cleveland. De Amerikaansche-Katholieke kerk heeft de volgende bepalingen aangenomen: De bezitter van de eigendommen der gemeente is de pastoor, niet de bisschop; de gemeente kan tot pastoor beroepen wien zij wil; de parochiale school moet in elk opzicht met de openbare school kunnen concurreeren. Wij vreezen echter, dat deze nieuwe kerk evenmin tot bloei zal kunnen geraken als de oud-Roomsche kerken in de oude wereld.

Menigeen heeft zich zeker wel eens de vraag gesteld, hoe het toch komt, dat de Islam, d. i. iet leerstelsel van Mohammed, zich zoo snel verbreidt, ook nog in deze dagen ? Dit geschiedt dppr zendelingen, die daartoe op de grootste universiteit op Mohammedaanschen grondslag te Kaïro Azhar worden opgeleid. Deze instelling werd in het jaar looo gesticht en wordt tegenwoordig door lo.ooo ^ I2.000 studenten bezocht. Het onderwijs wordt door 321 sheiks gegeven; het bestaat voor het grootste deel in het inprenten en opzeggen van den Koran en de daarop gegronde traditiën. Wanneer de studenten afgestudeerd hebben, gaan sommigen naar hun vaderland terug, terwijl anderen, die zendelingen móeten worden, zich bij een karavaan aansluiten en weldra in het hart van Afrika verdwijnen om daar voor den Islam propaganda te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen