„Als een lam in de ruimte.”

Want Israël is onbandig, als eene onbandige koe; nu zal hen de Heere weiden, als een lam in de ruimte. Hoséa 4 : 16.

s Vrijheid" is het tooverwoord onzer eeuw. Geen band, geen beperking, geen (J^paling noch (; /«paUng van uw^persoon noch van uw leven. Ons ik^ ons individueele wezen, ons eigen inzicht en onze eigen wil, straks onze eigen zin en lust, moet al onze wet zijn.

En ook waar men dan nog sChristen" blijft heeten, of zelfs in ernstiger zin nog belijder van den Christus wil zijn, en dus niet roept; »Laat ons zijn banden verscheuren en zijn touwen van ons werpen", en nog veel minder in het •> .ni Dien ni ma'tlre" (geen God en geen hee meer over ons) den kreet der revolutie aanheftdurft men het toch als Christen aan, orii voor de jlammeren Christi" de ruimte op te eischen.

Op de consciëntie, meer dan op Gods Woord, zal men afgaan. Eigen inzicht en eigen inval zal boven de belijdenis der kerk gelden. En niet de geestelijke gebondenheid in het Lichaam van Christus, maar de_ i'rijkeid, die zich om de spil van eigen overtuiging beweegt, zi de belofte van eeuwig leven hebben.

Aldus is het pwepeii njet een, valsoh, vapalle harmfetaie ver'sWkeB èü Van alfé evWnWicht b'e-l roofd, vrijheidsbegrip, en niet minder het dwepen met onze eigene individueele voortreffelijkheid, allengs uit de kringen der Revolutie ook in den kring der belijders van den Christus doorgedrongen.

doorgedrongen. Door een talentvol schrijver als Vinet, heeft dit onwaarachtig streven, zonder diens opzet, zijn verleidelijke vertolking gevonden.

John Darby heeft, eveneens zonder het te weten en zonder het te bedoelen, aan dit revolutionaire Christendom een eigen vorm en uitdrukking gegeven.

De ook ten onzent uitgeroepen stelling, dat de tijd der Belijdeniskerken voorbij was, en dat voortaan het Christendom op de mystiek van het gemoed had te drijven, heeft in breede kringen aan dit w/gereformeerd bedoelen ingang geschonken.

En als men ook heden ten dage, dit bedenkelijke verschijnsel met een kort woord uit de HeÜige Schrift zou willen kenteekenen, ware er nog altoos geen beter uitdrukking te vinden, dan wat we in Hosea 4:16 lezen.

Want metterdaad, hetgeen ook de Christen op dit valsche standpunt zijn wil, is niet anders noch beters dan: een lam in de ruimte,

Hetjlam hoort niet in de ruimte.

De plaats van het lam is in de scliaapskooi of, als het weiden gaat, Uj de kudde^ onder hetj, oog', van den herder.

Het lam moet niet gaan weiden, waar het zulks verkiest, maar zijn weide beperken tot de enge plek, die zijn herder het aanwees.

De ruimte is voor het wild gedierte, dat dwaalt van woud in Woud, en des nachts uit het geboomte te voorschijn komt, om, naar de schilderachtige uitdrukking van Psalm 104, »zijn ^spijze van God te zoeken".

En^als nu het lam, dat in de schaapskooien bij de^kudde, maar niet in de numtè hoort, toch naar die ruimte hunkert, en door lust bevangen, naar die ruimte afdoolt en afzwerft, dan staat het bloot aan duizend gevaren, dan voelt het zich gejaagd en onrustig, en wordt, zoo de trouwe herder het niet opvangt en uit de ruimte terughaalt, een prooi van den wolf die er op loert.

Wat Jezus ons van den goeden herder zegt, die een oogenblik zijn negen en negentig schapen verlaat, om het ééne afgedoolde schaap weer naar de kudde terug te halen, is dan ook precies hetzelfde beeld, als wat in Hosea ons als het > lam in de ruimte" geteekend staat.

Het »lam in de ruimte" is het beeld van den mensch, van den jongeling, van het kind van God, dat de banden niet verdragtn kan, dat vóór alle dingen vrij wil wezen, en dat waant in de ruimte wel over zich zelf te kunnen waken. Het slam in de ruimte" is de verloren zoon, die in de wereld afzwierf, en in die «wijde, wijde wereld" eindigde met schreiend neer te zitten bij den draf van het zwijn.

ïln de ruimte" te willen omwandelen naar den lust zijns harten, aldus is de zondige trek, die bij het ontwakend en opwakend leven zich vanzelf in onzen menschelijken aard vertoont.

Niet in huis, maar op straat.

Niet onder ouderiijk toezicht, maar vrij man in de wereld.

Niet gebonden aan de ordinantiën en usantiën des levens, maar spelen met het leven naar eigen zin en gril.

Zoo en niet anders is de trek, die in het hart van elk jongeling, als hij den man nabij komt, opwaakt. p

De schaapskooi uit, van de kudde af, de ruimte in, begint met de dorst van elks hart te zijn.

Hoe meer in de ruimte, hoe vrijer en ongebondener, des te gelukkiger, des te hooger onder zijns gelijken geëerd.

En nu gelukt dit niet aan allen. Er zijn er, wie de nood des levens en de harde dagtaak, of ook een zwak gestel, uit die luchtiedige, gevaarlijke ruimte terughoudt.

Maar er waren er ook, die hun opzet doordreven, die de ruimte ongedeerd en ongehinderd intOgen, en die er in roemden, dat ze ten slotte zoo vrij waren als het vischje in het water of als de vogel in de lucht.

En wat is er nu, als ge van achter de rekening opmaakt, van al deze jongelingen, of ook jongedochters, in de ruimte terecht gekomen? o, Gewisselijk, enkele sterke, krachtige naturen hebben op het vlakke veld den wolf van zich afgehouden.

Er zijn er ook, die God in zijn genade op het vlakke veld aangreep, en naar zijn schaapskooi terugleidde.

Maar ook, wie telt ze, de omgekomenen en voor altoos verlorenen, die hun omzwerven in de ruimte, met veriies van eer en deugd, van de vaag hunner kracht, en van hun toekomst hebben geboet.

Toch wane niemand, dat de booze trek, om akhet lam in de ruimte af te .zwerven, afsterft met de jongelingsjaren.

Veeleer blijft, zij het ook in gcwijzigden vorm, die booze trek ons vervolgen tot aan onzen dood toe; en telkens stuit ge, zelfs onder Gods beste kinderen, op eigenwillige naturen, die het ^«J/"^lijk afzwerven liefhebben, en wanen, het beter te zullen hebben, als ze aan de tucht van Gods majesteit zich onttrekken.

Schijnbaar geestelijk leven ze dan op eigen hand. Ze hebben zoo hun eigen zedenleer, die nu eens op een wettisch punt zich vastzet, en dan weer door de breede mazen o, zooveel doorlaat.

Ze dolen dan af op allerlei paden van excentrieke dwaalleer of van hoog geestelijke dweperij. Geen band van het verleden, geen band van kerk of belijdenis heeft meer vat op hen. Immers zij zijn vrijgemaakte, en daarom vrije Christenen, en geven zich zonder weerstand over aan den lust van hun geestelijk oog.

Zoo zwerven ze om en om, hun tente nu eens bij het wüud en dan weer in de dorre woestijn opslaande, en in den wolf zien ze geen vijand meer, maar tegen den hond van den herder gaat al hun haat. J

Of ook, het geestelijke is bij hen niets dan schijn, en onder dien vromen schijn zoeken ze erger nog, den lust huns harten, zoo maar niet den boozen lust van het vleesch.

Nog hooren ze wel de steiu van den herder die roept: ïKeer weder!", maar zij willen niet wederkeeren, en verkiezen hun eigen paden, v en hun hart klopt sneller in hen, indien ze er maar in de ruimte, naar eigen wilkeur, omdolen en omzwerven kunnen.

En zoo raken ze al verder van hun God af, worden ze al meer aan hun God ontwend, en begint de engte van de schaapskooi hun al meer tegen de borst te stuiten. l t

s Tot er ten slotte alles mee door kan, wijl er é te kwader ure iets van den te/olveaaard gevaxen h is in de natuur van het afgezworven en ganichelijk verdoolde lam.

En Wat nog bet bangistö is, zjilk afzwerven laat God dè Heefe ni'et sTéfcht's tóe, raaa: stos m ï ü laat Hij het over ons komen als een straf, en brengt het over ons als een oordeel waaronder we moeten bezwijken.

Bij Hosea zegt de Heere van Israël: tik zal Israël weiden als een lam in de ruimte". D. i. Ik zal hun hart verharden. Ik zal ze doen afzwerven van de kudde. Het spoor van de schaapskooi zal Ik hun bijster maken. En mijn heilig oordeel zal het wezen, als ze ten leste omdolen en omzwerven als een lam in de ruimte, op het onbeschermde veld.

Als Gods eerste kind, onzer aller vader

Adam, zijn Eden verzondigt, drijft God hem uit het Paradijs uit, en jaagt hem in de ruimie der wereld, waar de doornen en distelen voor hem bereid zijn.

En zoo doet de Heere nog.-

Treft dit nu een begenadigd kind van God, natuurlijk, dan is het altoos met de bedoeling, en onveranderlijk met de uitkomst, dat het lam in de ruimte ten slotte zijn nood en dood gevoelen gaat, en weer heimwee naar de schaapskooi in zich voelt opwaken, en door den trouwen Herder weer naar de kudde wordt teruggebracht, opdat Gods engelen juichen mogen, en Gods genade in zijn kind triomfeere.

Maar wee hem, die ooit denken ging: > Waarom zou ik niet omdolen? Ik ben toch ^ Gods kind. In het eind kom ik toch terecht", en onder dat leugenachtig voorgeven, het verwijt in zijn hart smqorde, het oor voor de stem van den Herder toestopte, 'en roekeloos in zijn afzwerven volhardde.

En daarom — want ook nu weer zijn de lammeren die in de ruimte omdolen zoo machtig velen - ^T^a ook door dit korte woord de roepstem tot al wie afzwierf uit: »Laat af van uw valsche vrijheidszucht en keer weder!"

»De plaats van het lam, dat door het dierbaarst bloed is vrijgekocht, is niet in de ruimte, maar in de armen en aan het hart van zijn Hei-' land."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen