De Martelaren.

CC.

RICHARD HUN.

Van de dagen van Wickleff af tot die van Luther toe, bleef het Woord Gods zijne kracht uitoefenen aan eene wolke van getuigen, die om den naam des Heeren willig gevangenisstraf droegen, de berooving hunner goederen blijmoedig aanzagen, ja zelfs den-dood niet vreesden. Het had den Heere behaagd, zijne kerk de oogen te openen voor de dwalingen van het pausdom, en zij gaf haar bloed willig over voor dat dierbare Woord Gods, dat eene kracht is tot zaligheid in de hand des Heiligen Geestes.

In 1441 werd een krijgsman van adellijken bloede, Rogier Dule, opgehangen, omdat hij de waarheid Gods, in Christus geopenbaard, stelde boven de leerstellingen van Rome, en met hem stierven vele anderen, wier namen niet tot ons gekomen zijn, den marteldood.

De vijanden der waarheid zochten echter niet alleen mannen op het schavot te doen sterven, ook vrouwen ondervonden de kracht van den haat tegen Christus en zijn volk.

In 1494 v/erd Jeanne Boughton, eene vi^eduwe, moeder van mevrouw Young, gevangen genomen, omdat zij verdacht werd van ketterij. Voor de rechtbank staande, beleed zij, eene vrouw van meer dan 80 jaren, blijmoedig den Heere Jezus, Daarom werd zij den 28en April 1494 te Smithfield verbrand.

Geen beter lot trof in 1515 Richard Hun, een inwoner van Londen, die daar het eerzaam bedrijf van lakenkooper uitoefende. Toen de Roomsche geestelijken hem aantastten, had hij zich nog niet geheel aan de zijde der Wicklefieten (zoo noemde men de geloovigen dier dagen) geschaard. Toch h.ad hij reeds genoeg van het Evangelie Gods geproefd, om er nog meer onderzoek naar te willen doen. Hij kreeg dagelijks meer lust in de waarheid. Deze man had een klein kind, dat, nog slechts 5 weken oud, stierf. Nauwelijks had de pastoor van zijne parochie, St. Maria Marseion, met name Thomas Dufield, dit vernomen, of hij spoedde zich naar Hun en eischte de deken uit de wieg van zijn overleden kind als iets, dat hem toekwam. Hun antwoordde, dat de deken het eigendom des kinds niet was, en hij derhalve die hem niet schuldig was. De pastoor kon de weigering niet verkroppen en riep hem voor de rechtbank des Officiaals. Hun overlegde met zijne vrienden wat hem nu te doen stond en bracht op hun aanraden een aanklacht in tegen den pastoor, als die iets onbillijks eischte. Toen staken de geestelijken hunne hoofden bij elkaar om te overleggen, wat den beschuldigden pastoor te doen overbleef. Zij wisten niets anders, dan Hun bij den bisschop aan te klagen van ketterij. Kort daarop was de beschuldigde in den zoogenaamden Lollardstoren, zooals de toren der St. Pauluskerk genoemd werd. In dien tijd was William Horsey, kanselier des bisschops, belast met het bestuur over deze gevangenis. Zijne vertrouwde dienaren waren Charles Joseph en John Spalding. Deze twee nu vatten het plan op, Richard Hun in den toren van honger te doen omkomen. Toen zij echter zagen, dat dit niet zoo spoedig v/ilde gelukken, vielen zij hem in de gevangenis aan, bonden hem aan handen en voeten en verworgden hem op de gruwelijkste wijze. Daarop maakten zij zijn lijk los en hingen het in zijnen gordel aan eenen spijker. Dit deden zij, om het gerucht, dat zij sinds verspreidden, te beter ingang te doen vinden, dat de martelaar zichzelven had omgebracht. Het nauwkeurig onderzoek, dat daarop gevolgd is van den fiscaal van Londen Thomas Barnwill met twaalf anderen bracht echter uit, dat hier geweld gepleegd was. Een der misdadigers John Spalding beleed dat later ook. Hun stierf den 4en December 1515.

PATRICK HAMILTON.

Wies in Engeland Gods kerke dagelijks meer in zuiverder kennis van den Bijbel, ook in Schotland zag men hetzelfde, al geschiedde dit daar veel later dan i.i het eerstgenoemde land. Toen vloeide ook in Schotland het bloed der martelaren. De eerste martelaar van dit toen nog op zichzelf staande koninkrijk is Patrick Hamilton geweest. Hij, de zoon van eenen broeder des graven vanArron en van de zuster van John hertog van Albany, was verwant aan het koninklijke huis van Schotland, In 1503 was hij geboren. Hij studeerde in de theologie aan de Universiteit te St. Andrews, waar hij door het onderwijs van John Major, den leermeester van Knox en Bachanon, het eerst met Rome's dwalingen bekend werd. Daar hij met groote gaven van verstand en hart begaafd was, werd hij spoedig een geleerd man. Nadat hij met deleer, door Luther verkondigd, bekend was geworden, voelde hij zich daardoor aangetrokken er verlangde er meer van te weten. Dit kon in Schotland niet gebeuren, want de geestelijken zagen hem met wantrouwige blikken na. In 1526 begaf hij zich naarDuitschland, genoot eenigen tijd te Wittenberg het onderricht en den omgang van Luther en Melanchton en vestigde _^zich . toen te Marburg, waar hij eenigen tijd hoogleeraar was. In deze stad vond hij eenen trouwen vriend in Francois Lambert van Avignon. Toen Hamilton hier eenigen tijd vertoefd en de leere der waarheid goed onderzocht had, dreef hem zijn verlangen, om zijne landgenooten met dë heerlijke schatten van Christus Jezus bekend te maken. naar Schotland terug. Te vergeefs trachtte zijn vriend hem met tranen te bewegen van dit plan af te zien, Hamilton gevoelde zich van God geroepen naar Schotland te gaan en hij ging. Hij vond echter bij het volk weinig gehoor, toen hij hen de verwerpelijkheid van Rome's leer trachtte aan tetoonen. Toch vreesden hern de geestelijken. Onder voorwendsel van een vrij twistgesprek met den dominikaan Campbell, een der beroemdste Roomsche godgeleerden van dien tijd, werd hij naar St. Andrews gelokt. Hier werd hij gevangen genomen en voor den rechterstoel des Aartsbisschops gebracht, Hamilton werd een lange rij van kettersche stellingen ten laste gelegd. Hij verdedigde zich tegen de beschuldigingen van ketterij en verkondigde Christus den Heere. l3och zijne vijanden haastten zich hem den mond te stoppen en veroordeelden hem spoedig ter dood.

In den kerker beproefden de geestelijken hem tot herroeping van zijne belijdenis te brengen. Doch de martelaar bleef standvastig, Campbell zelf was verplicht te erkennen, dat Hamilton's aanvallen op Rome schriftuurlijk waren, terwijl de priester Alesius, die den martelaar bekeeren wilde, voor Gods Woord gewennen werd. De punten, waarop Hamilton werd veroordeeld, betroffen de leer der rechtvaardigmaking uit genade, de verwerping van 's menschen vrijen wil, 3e oorbiecht en het vagevuur. Toen de martelaar niet te bewegen was om te herroepen, werd hij aan den wereldlijken rechter overgeleverd, die hem voor de poort van het Si, - Salvatorscollegie, onder de gruwelijkste martelingen, liet verbranden. Met de woorden: sHeere Jezus, ontvang mijnen geest, " stierf hij, nog slechts 25 jaren oud. Zijn tegenstander, Campbell, dien hij nog zijn valschheid had verweten, stierf kort daarop krankzinnig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen