Timotheus.

Een zestal weken geleden zond de uitgever van Timotheus ons eenige nummers van dat geïllustreerde tijdschrift ter aankondiging.

We onthielden ons daarvan voorhands, wijl we niet gewoon zijn te recenseeren om maar een recensie te geven, doch metterdaad om een oordeel te vellen, dat het publiek helpt om zich te orienteeren.

We wenschten af. te wachten, in wat geest dit tijdschrift op onze ^jongelui" zou pogen in te werken.

Thans eerst kunnen we hier iets meer van zeggen, en dan ontbreekt het ons allerminst aan lof voor de wijze waarop deze uitgave is opgevat.

Er is blijkbaar naar gestreefd, om de platen geen bijzaak te laten zijn, maar op dit gebied iets te leveren, dat met het goede, zoo al niet met het beste in het buitenland wedijveren kan. En voor onzen schralen tijd is dit reeds veel. In vroeger dagen waren wij de leermeesters van Europa, ook met de graveernaald. Thans kunnen we weinig anders dan nabootsen. Of ook clichés uit het buitenland laten overkomen.

Dit heeft dan wel de schaduwzijde dat het bijna altoos Engelsche figuren zijn die voorkomen, maar ze zijn ten minste het aanzien waard.

Ook de tekst die de platen verzelt heeft veel waardoor hij zich aanbeveelt. Niet langdradig. Genoeg afwisselend. Stichtelijk en toch niet kloosterachtij-, Proz, .. en poëzie dooreen.

Ook de maatregel om de advertentiën niet in het korps, maar als bijvoegsel op te nemen, is uitmuntend.

Jammer slechts dat zooveel goeds aan het eind toch weer bedorven wordt door Schriitbeschouwingen, die ons vooralsnog verbieden dit tijdschrift in ^onzen kring aaa, te bevelen.

De uitgevers zullen ons toestemmen, dat in alle periodieke literatuur, die onzerzijds uitkomt, de hoofdvraag altoos is en moet blijven, of de waarheid naar de Schrift er zuiver in geleerd wordt.

En dit nu is hier niet het geval.

Nadat toch in No. 13'reeds op'bedenkelijke wijze over de kerk gesproken was, meer in den toon en geest der Plymouthbrethern, dan in den geest der Reformatoren, wordt in No. 15 zoo breed en omstandig en zonder verbloeming het Chiliasme geleerd, dat we metterdaad niet verstaan, hoe de uitgevers een tijdschrift van zulk een strekking aan een Gereformeerd weekblad ter recensie zonden.

Nog tweeërlei komst van Jezus, zoo wordt er geleeraard, staat ons te wachten, eerst in de lucht en dan tot deze aarde. Dan volgt het rijk van den Antichrist. Daarop het duizendjarig rijk met de Joden, zelfs die der Tien stammen, in Palestina. Dan barst de ongerechtigheid nogmaals los, om nu eerst finaal bedwongen te worden. En zoo eerst komt de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

Gelijk men ziet, is het Chiliasme hier zoo kras geleerd, als het slechts even kan, en dat dit ook den geachten schrijver geen bijzaak is, blijkt wel uit de zwartvette letter, waarmee hij zijn stuk besluit, 5 ons verzekerende dat dit nu eigenlijk de hoofdzaak is, waarop van Genesis i : i tot Openbaring 22:21 alles moet uitloopen.

Nu treden we hierover in geen geding. Genoeg, dat het feit geconstateerd is, hoe dit tijdschrift over deze dingen leert. En daar nu redactie en uitgever weten, hoe beslist en volhardend de Gereformeerde kerken steeds al zulk Chiliasme, als vleeschelijk en ongeestelijk, verworpen hebben, gevoelen zij zelven, hoe onmogelijk het voor ons is, zulk een tijdschrift zoolang het zich leerstellig niet anders openbaart aan onze Gereformeerde jongelingschap aan te bevelen.

Moge die aanbeveling spoedig kunnen volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen