Uit de Pers.

Niet onaardig persiffleert Ds. Gispen in de Bazuin het beweren van Dr. Vos' orgaan, dat eigenlijk de Dorjdsche Kerkenordening ook nog in het Hervormd Genootschap geldt; altoos voor zoover ze niet in strijd komt met de Reglementen.

Hij zegt er van:

Alles is dus in orde.

De Dordsche Kerkenorde heeft nog rechtsgeldig, heid voor de Nedeflandsche Hervormde kerk, zoodat, op grond van hare bepalingen, eene kerkelijke actie, in rechte, geldig is!

Zelfs de voorzitter eener kerkelijke vergadering is gebonden de plichten van zijn ambt waar te nemen naar art. 35 der Dordsche Kerkenorde en hij mag niet willekeurig handelen. Hoor maar:

Men beweert, dat een voorzitter willekeurig mag handelen. Zijn ambt is integendeel in Artikel 35 duidelijk omschreven, een artikel, dat geen enkel artikel heden ten dage weerspreekt".

Zie, zoo zijn en worden de kerkel^ke toestanden onder ons «verlengend".

Zoo worden de feiten verloochend en zoo wordt de waarheid in 't aangezicht geslagen.

Wat in de Dordsche Kerkenorde niet in strijd is met de reglementen, is nog van kracht.

Hetzelfde zou men kunnen zeggen van de pauselijke decretalen. Wat in de decretalen nietinjtrijd is met de reglementen, is nog van kracht voor de Ned. Herv. kerk.

Maar de feiten .!

De feiten, die, van l8l6 af, elkander opvolgden! Het feit van 1886!

Toen. had de Amsterdamsche Hervormde ge-" meentc een kerkeraad, die .de gemeente naar Dordsche Kerkorde poogde te regeeren, zooveel de reglementen toelieten, een kerkeraad, die de rechtsgeldigheid der oude Kerkenoideaingen staande

hield, en vast stond in de overtuiging, dat de verbinte'nis aan de belijdenisschriften nooit rechtens is opgeheven.

Hij poogde" naar deze grondgedachten te handelen en o. a. van het Avondmaal te weren degenen, die eene ongoddelijke leer dreven.

En wetende, dat hieruit conflict kon geboren worden met de «hoogere kerkbesturen, " en hebbende vrij beheer over de kerkelijke goederen, welk beheer hij door eene commissie deed uitoefenen, nam hij in het reglement op dat beheer de bepaling op, dat bij een mogelijk conflict deze commissie dat deel van den kerkeraad als wettigen kerkeraad zou erkennen, dat zich hield aan de belijdenisschriften der kerk.

Dit was dus in overeenstemming met art. ii van het Algemeen Reglement der Ned. Herv. kerk, hetwelk aan alle ambtsdragers de verpUchting oplegt, te zorgen voor «de handhaving der leer".

Gij herinnert u, wat toen volgde. Zes en tachtig kerkeraadsleden: predikanten, ouderlingen en diakenen krijgen, op 6 Januari 1886, een brief thuis van het Classicaal Bestuur van Amsterdam, waarin hun wordt medegedeeld, dat zij wegens een vergrijp van ergerlijken aard, in , hunne bediening voorloopig geschorst zijn. •

Conflict!

Procedure, vonnis; eindelijk afzetting van het ambt en vervallen-verklaring van het lidmaatschap der Ned. Hervormde kerk.

Zulke feiten bewijzen immers duidelijk, dat de belijdenis nooit is afgeschaft en de oude Kerken ordeningen nog v.'el degelijk van kracht zijn!

Ja, zegt de kerkrechtkunde, altijd voor zoover die oude Kerkenordeningen niet in strijd zijn met de reglementen.

De reglementen zijn dus de grondwet.

De geheele inrichting en het geheele bestuur der Ned. Herv. kerk rust er op, en is de belichaming van de voorschriften in de reglementen vervat. De reglementen en nletS anders bepalen en beheerschen den rechtstoestand der Ned. Hervormde kerk, en van alle hare leden, zoowel voor de kerkbesturen en de burgelijke rechtbanken, als voor den staat.

Alle procedures bewijzen dit.

Hetgeen dè kerkrechtskundige in het Amsterdamsche Volksblad beweert van de oude Kerkenordeningen, zou in het reglement zelf uitgedrukt moeten zijn, om iets te beteekenen._ Maar dat is niet het geval. Het is eenvoudig eene uitvinding, om eene positie te verdedigen; een fictie.

In den brief door den ^ Gommissaris-Generaal, Reepelaar van Brul, aan de Amsterdamsche Classis, in 1816 op last des Konings gezonden, wordt niet eenmaal de oude Kerkenordening genoemd, maar alleen gesproken van het Algemeen Reglement, dat het Bestuur regelt, en gewezen op de gebiedende noodzakelijkheid van den vorm te veranderen, door meerdere concentratie, om daardoor meerdere eenheid en kracht aan het geheel bij te zetten.

Nu hebben gelukkig voor ons alle deze dingen geen rechtstreeksche waarde of beteekenis. We nemen er alleen kennis van met het oog op den algemeenen toestand, en zien - er uit met welke wapenen men, van orthodoxe zijde, thans de Gereformeerden in de Ned. Herv. kerk bestrijdt. Die Gereformeerden zijn, als de kop van den lintworm, in het lichaam gebleven, en zoo bestaat er altijd nog gevaar voor «aangroeiïng". De orthodoxen gevoelen zich dan ook, van tijd tot tijd, onpasselijk, vooral als de modernen, nu en dan en hier en daar, het hoofd weder opsteken, en soms harde waarheden over de kerkelijke toestanden zeggen.

In dien verleugenden toestand hebben nu reeds drie geslachten geleefd en nog is^ het einde niet. Nog geldt het woord van den profeet ook voor ons Nederland; de waarheid struikelt op de straten, en wat recht is kan er niet door!

Toch bevreemde zulk een uitvlucht niemand. De Gereformeerden in het Genootschap zitten nu eenmaal in een valsche positie. Daartegen zich verzetten durven ze niet. Dus moet wel de consciëntie in slaap worden gewiegd.

En natuurlijk, wie zijn consciëntie in slaap wil wiegen, zint op slaapdrankjes.

Die uit te • vinden is voor hem de meest profijtelijke bezigheid.

KUYPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen