Onze Pers.

Met het oog op onze pers valt op te merken, dat bij de heeren Druk, Vogel en Talsma, te lerseke, een nieuw blaadje het licht zag, genaamd Rehoboth, onder redactie van den heer J. van Boven, meer algemeen bekend door zijn tocht naar Colorado met onze Zeeuwsche kolonne.

Zijn herinnering uit die da.^en spreekt nog D.a, in Y.; at hij o - ' cononiüii schrijft;

Daar nu de ongeloovige oeconomen met het groote geheel de sociale quaestie beheerschénde, feit van 's menschen zondeval niet rekenen, moet hun zwoegen en vors^hen om de oorzaken der ellende op te sporen noodwendig ijdele arbeid zijn. Laat hen nu redevoeringen houden, dikke boeken schrijven, en zich aldoor »tot den dag hun doods" in deze sraoeilijke bezigheid" bekommeren, — zij zullen geen schrede nader tot de oplossjng komen. Wie geloof slaat aan hunne schoone ontwerpen van een nieuwen heilstaat, is even verstandeloos als die menschen welke zich eenige jaren geleden in Texas lieten beetnemen door een Amerikaan, welke op hoogdravenden toon beweerde, dat hij het langs kunstmatigen weg kon laten regenen wanneer hij wilde. Het waren waarlijk niet allen onwetende menschen die de malle beweringen van den slimmen zwendelaar geloofden. Nu zou men verkeerd doen om al die geleerde mannen, die zoo diepzinnig, zoo schoon en zoo wetenschappelijk over een toekomstigen heilstaat schrijven, met zwendelaars gelijk te stellen. Het kunnen wellicht achtenswaardige mannen zijn, maar hun plannen en idealen zijn niets meer waard dan de bombast van den regenmaker in Texas, 't Is bedrog en niets anders.

Dat dit te absoluut gesproken is, ziet ieder. Zijn opmerking is juist, dat men tot geen juiste conclusie komt, als men het feit der zonde voorbijziet, maar het is niet waar, d..t daarom de geheele literatuur over dit onderwerp van naturalistische zijde geen waarde zou hebben. Integendeel, uit vele dier geschriften is ook voor ons veel te leeren.

Voorts wijzen we er op, dat Ds. Rudolph, van Leiden, met Ds. Renkema, van Rijnsburg, e. a., zich als redactie aanmeldt van het Gereformeerde Volksblad, dat thans te Amsterdam uitkomt.

Als proeve wijzen we op deze zinsnede, uit een stuk over de vereeniging der kerken:

O, wij stemmen het dadelijk toe, de apostel vermaant in de eerste plaats tot innerlijke eenheid. Wij stemmen het dadelijk toe, de geestelijke eenheid is het fundament der uitwendige eenheid. Maar wij voegen er dadelijk bij, de uitwendige eenheid is het gebouw, dat op dat fundament niet mag worden gemist. Zeker, de uitwendige eenheid zonder de inwendige is gelijk aan bol ijs, waaronder het levend water is weggevloeid, maar de uitwendige eenheid mag toch niet ontbreken, maar moet zich openbaren als toepassing, als vrucht van wat God inwendig heeft gewerkt. Waar Gods Woord de eenheid der plaatselijke kerk gebiedt, daar gebiedt zij' beide, de inwendige en de uitwendige eenheid. En niemand heeft het recht de wijde strekking van Gods gebod te beperken.

Wanneer de inwendige eenheid hier alléén is bedoeld, wanneer de uitwendige eenheid eene volkomen onverschillige zaak is, dan is het ook een volkomen onverschillige zaak, of er op één plaats twee, drie., zes., lien., honderd Yersc\\\\\tnd.t kerken zijn. Men breke de kerk dan maar geheel af, en men keere onder het Nieuwe Testament terug tot den tijd der patriarchen, toen ieder huisgezin een kerk vormde. De vader zij leeraar en ouderling, de moeder diakones, de kinderen en dienstbaren leden. Men klemme zich vast aan het woord van Christus, i> waar tivee of drie in Mijnen Naam vergaderd zijn., daar ben Ik in het fjiiddcn van henlieden." Men breke zelfs den huiselijken godsdienst af. Men drijve het individualisme op de spits. Men vermale de kerk tot gruis. En men gaat nog vrij uit.

Men zij toch voorzichtig. Op welke wijze z.-l men het goed recht onzer classicale en synodale vergaderingen bewijzen, wanneer men zoo Gods Woord gaat uitleggen. Wij schromen niet het uit te spreken, alwie zoo de wijde strekking van Gods gebod beperkt, neemt het heele fundament van het kerkelijk leven weg.

Vooral deze consequentie is uitmuntend geteekend.

Metterdaad, met de Schrift voor ons, moet één-zijn aller Christenen streven wezen, en vtag niets anders scheiding maken, dan het prediken van een ander Evangelie, d. i. het verschil in belijdenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen