Onthouding.

X.

Het eerste gedeelte van de taak, die we ons voorstelden, is thans ten einde gebracht, en tot het tweede gedeelte, waarin de bestrijding van het alcoholisme aan de orde komt, kunnen we thans pas overgaan.

Wat we dusver deden, bepaalde zich tot een energiek en welbewust protest tegen de stuitende wijze, waarop men de Christelijke religie zocht te vervalschen en de Heilige Schrift geweld poogde aan te doen, om in Jezus' naam en op gezag der Heilige Schrift de valsche ascetische richting ingang te doen vinden.

Niet de Christelijke religie, maar deBuddhistische afgoderij zoekt in onthouding den veg ten leven.

Niet de Christus, maar Mahomed de valsche profeet, heeft aan zijn volgelingen het ebruik van wijn en sterken drank verboden.

Niet werkheiligheid, maar geloof in Jezus

Christus, d, jcl dea gouüglans weer ia de ziel schitteren.

Noch door het pessimisme van Schopenhauer, noch door het mysticisme van Buddha, noch door het gehalveerde sensualisme van de Halve Maan, mag de grondtrek van de Christelijke religie verdonkerd worden.

En evenmin mag de Heilige Schrift misbruikt.

In het Oude Testament verplaatst de Heilige Schrift ons in toestanden, waarin het wijngebruik tot het gewone dagelijksche leven behoorde, in den heiligen eeredienst was opgenomen, door allerlei beeld en zinrijke spreuk in de taal der openbaring was ingeweven, en slechts in vérband met den symbolischen dienst des Heeren door vrijwillige gelofte werd opgegeven.

En evenzoo is in het Nieuwe Testament alleen de voorlooper van den Christus beslist asceet, zien we Jezus met zijn discipelen den wijn gebruiken, het volk hooren we hem vraat en wijnzuiper schelden, in het heilige Avondmaal wordt de roode wijn als beeld van het bloed des Heeren genomen, en de onthouding waarvan Paulus spreekt, hangt saam met den dienst in den tempel der afgoden, en komt uitsluitend op tegen een ergeren van den zwakke, waardoor deze zou afvalleri van zijn geloof.

Ongetwijfeld is de Heilige Schrift een snijdend en scherp wapen in den strijd tegen het alcoholisme, maar nimmer in dualistischascetischen zin.

De Heilige Schrift bestrijdt alle zinnelijkheid, en zoo alle gebruik van den wijn of van den sterken drank, dat de zinnelijkheid meer prikkelt, dan goed voor God is. Tegen alle misbruik ook ten deze waarschuwt geen boek ernstiger dan Gods Woord. En ons protest strekt dan ook allerminst, om het arsenaal der Heilige Schrift bij onzen strijd ongebruikt te laten, maar uitsluitend tegen het onwettig gebruik dat men van het wapentuig in dit arsenaal gemaakt heeft.

Lang zwegen we hierover, maar toen we zagen, dat in een predikatie, die in het Nederlandsch uit het Engelsch vertaald is, de Islam geprezen, en, in een bijschrift, de Sultan van Turkije, aan wiens hand het bloed van tienduizenden Christenen kleeft, als ideaal en model voor ons Christenen werd geloofd, liep de beker voor ons over, en mocht een woord van ernstig protest niet langer teruggehouden.

Vooral als orgaan der Gereformeerde beginselen moest ons blad dit protest indienen, overmits het aan onze vaderen, dank zij deze bepaalde beginselen gelukt was, een breeden kring in de maatschappij te formeeren, die zonder in zulke ascetische buitensporigheden te vervallen, dank zij den heerschenden invloed van Gods Woord, een matig en ingetogen burgerleven wist te leiden.

Zonder zweem van valsch ascetisme, heeft het Calvinisme in Genèye, in Schotland, in ons land en in Amerika, den standaard van het zedelijk leven practisch weten te verheffen.

In Cromwells leger zong men psalmen, en bad eer men ten strijde ging, maar het wegjagen wegens dronkenschap kwam onder deze soldaten niet voor

Iets waar we te liever en te eer nadruk op leggen, opdat die basterd-Gereformeerden, die den Gereformeerden naam onteeren, door hun vrijheid tot streeling vau het vleesch te gebruiken, en zich hetzij aan sterken drank, hetzij aan wijn te buiten gaan, juist uit dit pi-otest ontwaren mogen, hoe ^yeinig ze van de Gereformeerde beginselen kennen, en hoe verkeerd ze den Gereformeerden naam verstaan

Dit zal nog duidelijker worden in het tweede deel van ons vertoog, waarin we thans overgaan tot de vraag, hoe we de bestrijding van het alcoholisme hebben te beschouwen.

Dat toch het alcoholisme almeer de vijand van ons menschelijk geslacht wordt, valt niet langer te weerspreken.

Dit alcoholisme draagt niet langer het karakter van gewoon misbruik, maar het treedt almeer op als een zedelijke pestilentie, die schier een demonischen oorsprong en een duivelsche inwerking verraadt.

Onze taak zou derhalve onafgewerkt liggen blijven, indien we ook de bestrijding van dit onmetelijk kwaad niet onder de oogen zagen.

Nu we achten mogen, dat het ware karakter van de Christelijke religie en de ware beteekenis der Heilige Schrift genoegzaam door ons protest gehandhaafd is, willen we thans die tweede niet minder gewichtige vraag onder de oogen zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen