Philanthropie te Neerbosch.

Herhaaldelijk is er dezerzijds op gewezen, hoe in het Buitenland veelbezigheid in Christelijke werkzaamheden gepaard gaat met een allengs prijsgeven van de Waarheid, een loslaten van de Belijdenis, en een afglijden van Gods Woord.

Tot ons leedwezen begint iets van dit kwaad ook ten onzent in te sluipen.

Er zijn te Neerbosch onlangs eenige samenkomsten gehouden, waar vooral de Christelijke aristocratie naar evenredigheid sterk vertegenwoordigd was, ter bespreking van allerlei philanthropische werkzaamheden.

Op zichzelf nu was dit uitnemend, en Neerbosch voor zulk een conferentie de aangewezen plaats.

Maar nu trok het de opmerkzaamheid, dat op deze vergadering een der vooraf opgegeven punten van het agendum, t, w, een slotpredikatie, was toevertrouwd^ aan Prof. Baljon te Utrecht, den man, die aan de Utrechtsche academie de nieuwe critiek op het Nieuwe Testament, in zoogoed als geheel Modernen geest, blijkens zijn eigen inaugureele oratie, toepast.

Dat wisten de leiders.

Immers toen Prof. Baljon in zijn inaugureele oratie, tegen het stelsel van Cramer, Doedes en Van Oosterzee in, met zijn ontkennende critiek op het Nieuwe Testament voor den dag kwam, is hierover in alle kerkelijke bladen, ook in de Irenische, de alarmklok geluid.

En zie, zulk een man wordt nu uitgenoodigd, om in dezen kring te spreken.

Van de Gereformeerden hier te lande was er, zooals uit de verslagen bleek, niemand dan Prof. De Savornin Lohman; maar wel was een man als Prof. Baljon er genoodigd.

En dit nu is juist datzelfde kwaad, waaruit in het Buitenland zooveel bederf van het Christelijke wezen is voortgekomen.

Veel Christelijke werkzaamheid, maar een loslaten van de Belijdenis eerst, en daarna zelfs van Gods Woord.

Nu is dit natuurlijk door de organisatcurs zoo niet bedoeld; maar de feiten liggen er dan toch toe.

En hiermee hing het misschien saam, dat er op deze samenkomst ook een soort politieke demonstratie plaats greep, toen Prof.

De Savornin Lohman klaagde over de vele verdrietelijkheden, waarmee hij als staatsman te worstelen had en om de voorbede van de saamgekomen heeren vroeg. Een vraag die beantwoord werd met het toezingen van Ps, 134 : 3.

Dat de politiek vreemd moet blijven aan de philanthropic zal men toch wel toestemmen.

Toch was dit slechts een tusschenbedrijf, maar van blijvende beteekenis was het andere verschijnsel waarop we wezen.

Zij die eerst van de Belijdenis zich op het Woord Gods terugtrokken, blijken nu reeds zoover te zijn afgegleden, dat een man, die zonder sparen de ontkennende critiek zelfs op het Nieuwe Testament toepast, in dezen kring thuis is, en evenals één der broederen, tot het voeren van het woord wordt uitgenoodigd.

Wachte men zich toch voor den afloop van zeer snelle wateren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen