Het laatste woord.

Nogmaals ontvingen we onderstaande quadrupliek.

Geachte Hoojdredaoteur!

Het is zeer wel mogelijk dat gij, ten aanzien van uwe opvatting van professorenkransen gelijk hebt. Niet opgevoed in den kring van professoren of predikanten, kan ik mij ten aanzien van den aard dier gezelschappen vergissen. Maar ik wensch de verklaring at te leggen, dat ik den professorenkrans aan de Vrije Universiteit nimmer anders dan als een vriendenkring heb beschouwd, waar gelegenheid gegeven werd, om over wetenschappelijke quaesties en over zaken de V. U. betreffende van gedachten te wisselen. Ik beschouw mij zelven nog steeds als student en denk dit mijn geheele leven te doen. Wanneer ik meen tot eenig wetenschappelijk resultaat te zijn gekomen, dan wensch ik zelf den kring te bepalen, waaraan dat resultaat kan worden meegedeeld, overtuigd als ik ben, dat men vOor het groote publiek eer te vroeg dan te laat spreekt.

Indien uwe ambtgenooten uwe beschouwingen beamen, dan heb ik daar vrede meê; maar wat mijzelven betreft, betwist ik aan ieder het recht aan het publiek meê te deelen wat ik zelf daarvoor niet bestemde. Had ik uwe beschouwingen vroeger vernomen, dan zou ik zeer zeker nimmer aan die niet-verplichte bijeenkomsten hebben deelgenomen.

Overigens veroorloof ik mij u mede te deelen, dat ik nog steeds mijne stelling, dat de Gereformeerde kerken geen contrSle en toezicht over alle faculteiten hebben uit te oefenen, beaam, en nog steeds uwe stelling, dat de kerkelijke belijdenis voor niet-theologische professoren geen beteekenis zou hebben, betwist.

U dank zeggende voor de plaatsing dezer regelen, met verschuldigde hoogachting:

13 December,

Uw dtu. dr.

A. F. DE SAVORNIN LOHMAN.

In antwoord hierop, en om hiermee tevens deze discussie te sluiten, een tweetal herinneringen.

De eerste is, dat er in de dagen toen schrijver dezes te Leiden studeerde, ook aan de Leidsche Academie een professorengezelschap bij de hoogieerarcn aan huis rondging, waartoe ieder nieuw aankomend hoogleeraar vanzelf toegang had, en dat zoo weinig het karaki^er van een vriendenkring droeg, dat Cock en Thorbecke, twee gezworen vijanden, er saam in hoorden.

De tweede herinnering is dat in het bekende geschrift: Een aanval op - Seinpost, niet maar ééne stelling, maar zelfs een gansche 7'eeks stellingen, zonder eenig voorafgaand aanzoek om verlof, door den heer De Savornin Lohman is medegedeeld. Stellingen, die nog niet eens waren afgehandeld en die toevallig in bespreking waren juist 'oij dezelfde hoogleeraren, die ook bijeen plachten te kornen in het professorengezelschap.

Vreemd dat wie zoo zelf deed, thans op zulk een toon in ons eigen blad tegen ons optreedt, en niet eens het zeggen over sde goede manieren" terugneemt.

Doch, gelijk gezegd, het is nu lang genoeg over dit nietszeggend incident.

We zullen er onze lezers niet langer mede vermoeien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen