Buitenland.

Duitschland.

De theologische cur­ sus te Stuttgart.

De positieve elementen in de Evangelische landskerk gevoelen steeds meer de behoefte, om tegenover de negatieve Ritschliaansche strooming, waardoor de jongere predikanten voor een groot deel zijn medegesleept, eene actie te stellen, die tracht op de grondslagen, waarop de Evangelische kerk gesticht is, verder te bouwen. Zoo is den isten October van dit jaar een theologische cursus te Stuttgart geopend, met het doel, jongere ambtsbroeders gelegenheid te geven broederlijk over verschillende vraagstukken te hooren spreken; om te leeren de theologische vraagstukken dieper op te vatten; om helderheid en vastheid te verkrijgen in de dbgen, die het geloof in de geloofsbelijdenis aangaan.

De cursus werd niet publiek gehouden. Men had aan verschillende predikanten uitnoodigingen gezonden, met dit gevolg, dat 43 personen de vergaderingen bijwoonden.

De samenkomsten werden gedurende 14 dagen gehouden. Prelaat Dr, Van Burk sprak over: sde gewichtigste punten uit de geschiedenis van het oorspronkelijk Christendom"; deken Lic, Herrlinger handelde over sde zonde"; de predikant Ganger hield eene voordracht over: sde nieuwste_ verhandelingen over het Avondmaal" ; de Lic, theol, Riggenbach las een stuk voor over sde rechtvaardigingsleer van den apostel Paulus"; de predikant Walter handelde over: jjezus en het Oude Testament, " Ook hield men nog verhandelingen over de volgende onderwerpen sde apostelen als leeraars der kerk", »het voorbestaan en de menschwording van Christus"; 5 de Augsburgsche confessie" en «Christelijke opvoeding, "

De samenkomsten werden eiken dag met gebed en schriflezing begonnen,

Engeland.

Een schrijven van den paus aan de Engelsche Episcopalen. Langen tijd heeft men zich in Roomschgezinde kringen der Engelsche Episcopaalsche kerk gevleid, dat de paus de wijdingen der Episcopaalsche bisschoppen zou erkennen, waardoor een overgang tot de Roomsche kerk gemakkelijk werd gemaakt. Maar al heeft de paus lang de zaak in overweging gehad, hij is er toch ten slotte toe gekomen om te verklaren, dat hij bij het standpunt b.'ijft, dat zijne voorgangers in deze hebben ingenomen. De Roomsche Curie had eerst de Episcopaalsche kerk vermaand, gelijk wij in dit blad mededeelden, om zich onder zijne vleugelen te begeven; en daaroj) ondervraagd omtrent de geldigheid der Anglicaansche wijdingen, heeft het hoofd der Roomsche kerk thans onomwonden verklaard, dat hij de Episcopaalsche bisschoppen niet als wettig kon erkennen. In een schrijven, beginnende met de woorden sApostolicae curae", herinnert de paus er aan, dat hij de quaestie der Anglicaansche wijdingen lang en grondig heeft laten onderzoeken, doch dat hij er toe moest komen, om alle decreten van zijne voorgangers, die op deze zaak betrekking hebben, te bevestigen, en deze uit kracht van zijne autoriteit te vernieuwen; en de priesterwijdingen, die naar Anghcaanschen ritus plaats hadden, voor absoluut ongeldig te verklaren.

Het schrijven des pausen eindigt met de vermaning tot alle Anglicanen gericht, om tot de sKatholieke eenheid" weder te keeren, m. a. w., zich zonder eenig voorbehoud aan de pauselijke hiërarchie te onderwerpen.

_ Het komt ons voor, dat de Episcopalen in Engeland den paus dankbaar moeten zijn voor den klaren wijn dien hij schonk. Men weet nu, waar men aan toe is. De paus wil, dat de Episcopalen eerst zullen inzien, dat door zich niet te onderwerpen aan de hiërarchie, al de kerkelijke handelingen als nietswaardig moeten worden beschouwd. Van zijn standpunt heelt hij volkomen gelijk. Wij meenen ook, dat de paus, door te handelen gelijk hij deed, de Roomsche propaganda in Engeland bevordert. Er is eenmaal eene krachtige beweging naar Rome in Engeland op te merken en deze moet, als God het niet genadig verhoedt, uitloopen op eene volledige onderwerping aan de Roomsche hiërarchie. Reeds deden enkele geleerden en invloedrijke Episcopalen den beslissenden stap, nl. om het hoofd voor den Roomschen paus in den schoot te leggen, en wij houden er ons van overtuigd, dat velen zullen volgen. Het treurigste in deze is, dat er tegen de Romaniseerende richting in de Episcopaalsche kerk geen groep mannen staat, die moedig en fier den .vaan van het Calvinisme omhoog houdt.

Rusland.

Vermenigvuldigde feest­ dagen in de Grieksche kerk. Vorst Jenikejew heeft in een der Russische bladen de geestelijkheid der Grieksch orthodoxe kerk verweten, dat zij door het vermenigvuldigen der feestdagen wel hare zakken vult, maar de gemeenten demoraliseert. De klachten over de »kapelfeesten", over het vieren van den snegenden en tienden Vrijdag", over het houden van den Iwandag, den Eliavrijdag en den Eliadag, zijn reeds van ouden datum. Nieuw is echter de aanklacht, dat de popen door het instellen van nieuwe feestdagen hunne beurzen zoeken te bevoordeelen. Al deze gebruiken der boeren, zoowel de kapelfeesten als de vastgestelde dagen, worden daarom door de geestelijkheid gewijd en vastgesteld, omdat zi daardoor groote verdienste heeft, door het houden der godsdienstoefeningen. sDe zeden en gewoonten zullen aanstonds veranderen, zoo spoedig de geestelijkheid een genoegzaam vast tractement verkrijgt." »Dan, aldus beweert de vorst, zullen de geestelijken prediken, dat arbeiden geen zonde is, en dat luieren grove zonde moet genoemd worden. Thans gelijken deze geestelijken meer op heidensche priesters, dan op orthodoxe Christelijke zielenherders, want daar zij geen bezoldiging in geld ontvangen, zijn zij er natuurlijk op uit, om de boeren met alle geestelijke (? ) middelen te helpen, om vrije dagen te maken. Er zijn voorbeelden geweest, dat gemeenteleden met verlof van den geestelijke het lot wierpen, om te weten, voor welken heilige men in het dorp een kapel bouwen zou, nadat men eerst aan de bevoegde autoriteit toestemming gevraagd had, en daarna ging men aan het bouwen der kapel. Zoo spoedig de kapel gereed was, hield men natuurlijk een kapel-feest. Bovendien werd vastgesteld op welke dagen men niet werken zou, en deze vaststelling werd gehandhaafd. Wanneer iemand op zulk een dag zou willen arbeiden, dan heeft de gemeentevergadering het recht hem een geldboete op te leggen. Op zulke vastgestelde dagen wordt godsdienstoefening gehouden en daarna brandewijn en bier gedronken, terwijl men van de eene herberg naar de andere loopt. Hoe meer men zulke kapel-feesten houdt en hoe meer vastgestelde dagen men instelt, des te voordeeliger voor de geestelijken.

Het is niet te verwonderen, dat bij zulk een toestand de Grieksche geestelijkheid weinig bij de gemeente in tel is. Zeer dikwijls hoort men van de popen uit den mond des volks verklaren: szij graaien van levenden en van dooden.""

Nu meenen wij, dat vorst Jenikejew zich zeer vergist, als hij beweert, dat de Russische boeren zullen ophouden zich te bedrinken wanneer de popen een vast tractement krijgen en daar-

door de feestdagen worden ingekrompen doch wij zijn er ook van overtuigd, dat, wanneer de Russische geestelijkheid in den strijd voor haar bestaan zoo geheel afhankelijk blijft van de gemeenteleden, in aanmerking genomen het zedelijk peil waarop deze staan, het tot groote schade zijn zal voor kerk en volk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen