Uit de Pers.

In het Geref. Volksblad (Red. De Haas) leest men het volgende:

In het Engelsche Tijdschrift 71ie Presbyterian van Donderdag 17 December j.l. vonden wij een artikel van de hand des heeren Jan Barger, ouderling van de Engelsche Gereformeerde kerk te Manchester. Dit artikel geeft zijn indruk weder, dien hij van onze Generale Synode te Middelburg heeft ontvangen en luidt vertaald, aldus:

De Gereformeerde kerken in Nederland.

Bij de Commissie, die belast met de correspondentie tusschen de koloniale en andere kerken en de Presbyteriaansche kerk van Engeland is een belangrijk rapport ingediend van de Nederlandsche Synode, waarbij de weleerw. W. Campbell van Formosa en Mr. Jan Barger de Presbyteriaansche kerk van Engeland vertegenwoordigen. Daar een kort verslag van de verhandelingen, aldaar gehouden, in 't laatst van September verschenen in de Presbyterian (een Engelsch kerkelijk blad), behoeven wij niet te herhalen wat gezegd werd omtrent de hartelijke ontvangst van de Engelsche afgevaardigden; maai-Mr. Jan Barger, die dit verslag gereed gemaakt heeft, voegt er de volgende opmerkingen aan toe, die onze Jezers belang zullen inboezemen: »Het kan misschien geen kwaad, als ik' uwe Commissie mijne indrukken geef van deze Nederlandsche kerk die gegrond zijn op vroegere betrekkingen, op veelvoudige bezoeken naderhand, en op mijn bezoek aan de Synode te Middelburg.

Deze kerk is eene vereeniging van twee scheidingen uit de Nederlandsch Hervormde kerk. De eerste scheiding had plaats voor ongeveer 70 jaar, de tweede voor ongeveer 12 jaar, kerkengroepen die omstreeks 5 jaar geleden zich vereenigd hebben onder den naam van Gereformeerde kerken van Nederland A en B — A voor kerken van de eerste, B voor kerken van de tweede scheiding. Plare eerste Synode werd in 1893 gehouden in de historisch vermaarde stad Dordrecht.

Er bestond tusschen de twee takken eenige geringe verschillen, voornamelijk in zake de huishouding en hiervan de onderscheiding A en B.

Het werd bij de vereeniging wijzelijk bedacht, dat, wanneer wederkeerig vertrouwen en liefde toenam, de twee uitgetreden groepen volkomen te zamen zouden smelten en dat de verschillen die nog tusschen hen bestonden, van lieverlee zouden verdwijnen. Dit voorgevoel is, wat ik blijde ben te kunnen mededeelen, meer en meer bevestigd geworden; en terwijl ik te Amsterdam was, na de Synode bezocht te hebben, werden afschriften van een ontwerp voor eene volkomen ineensmelting van de twee takken aldaar onder de leden in die stad rondgestuurd. Dit ontwerp scheen eene gunstige ontvangst te krijgen, en als men het zoover brengen kan, dat de letters A en B in de Amsterdamsche gemeente wegvallen, zullen andere steden ongetwijfeld aangetwijfeld worden, om het voorbeeld van de hoofdstad te volgen, en aldus kunnen wij hopen op een algehcele samensmelting van de geheele kerk in do naaste toekomst.

Deze kerk is inderdaad de kerk van het volk; haar leden behooren tot de werkende en tot de middelklasse. Van hen, die zachte kleederen dragen, worden er maar weinig onder hen gevonden. De toestaird in Holland schijnt het tegengestelde te zijn van wat het in dit land is. Terwijl het hier de voornaamste moeilijkheid is, hoe de massa aan te trekken door ze in Gods Huis-te brengen, schijnt de voornaamste moeilijkheid in Holland te zijn, hoe op 't volk in te werken. De verhandelingen op de Synode waren gekenmerkt door grooten ernst. Gedurende mijne aanwezigheid van twee dagen werd een aanzienlijk deel van den tijd besteed in 't bespreken van vraagstukken aangaande inwendige regelingen, maar in deze zaken treed ik niet. De brandende quaestie was die der Zending. Rapporten, vele bladzijden dik, werden ingediend en in behandeling genomen, en uit een later courantenverslag heb ik vernomen, dat men is besloten tot een modus operandie 't welk, naar te hopen is, nieuwe belangstelling en ernst in 't zendingswerk der kerk brengen en dat leiden zal tot een uitbreiding van des Meesters Koninkrijk voornamelijk op 't eiland Java, dat beschouwd wordt als de parel van de Nederlandsche Oost-Indische bezittingen.

In de Pjresbyterian van den 24sten September werd een kort verslag gegeven van de Nederlandsche Synode. Een afschrift van dit blad werd door mij naar den President van de Synode gestuurd, den Weleerwaarden heer B. van Schelven, en ik besluit mijn rapport met eene mededeeling die ik van hem ontving en den raad, daarin gegeven, welken ik in. de zorgvuldige overweging van uwe Commissie aanbeveel.

De mededeeling is gedateerd

Amsterdam, 10 Oct. 1896.

Waarde Heer en Broeder. — Dank voor 't zenden van een afschrift van The Presbyterain, waarin gij een kort verslag geeft van de Synode en van de indrukken, die zij op uw maakt. Wij hopen, dat deze gunstige indrukken een middel wezen moge, om het zusterschap tusschen de twee kerken te bevorderen.

Voor dit doel zou het zeer wenschelijk zijn, dat van beide zijden de broeders, die beide talen konden spreken, de vergaderingen zouden bijwonen, niet alleen voor een paar dagen, maar voor den ganschen tijd der Synode en een werkzamer aandeel nemen in het behandelde, zoodat er niet alleen bezoeken zouden zijn voor den vorm, maar dat wij meer één zouden zijn in den familiekring."

Het blad voegt er aan toe:

Tot zoover Mr. Barger, — een onzer lieve vrienden, die ons onze jeugd herinnert. Slechts zij hem, door middel van ons blad, dat onzen hartelijken dank hem brenge voOr de warme belangstelling in ons kerkelijk leven, even opgemerkt, dat zijne voorstelling van de beteekenis der bekende A en B niet geheel juist is.

Maar dit is onzen broeder, die reeds langer dan

een kwart eeuw in Engeland woont niet euvel te duiden.

Honderden HoUandsche broeders en zusters, leden onzer kerken, hebben nog altoos een geheel verkeerde voorstelling van deze onderscheidingsletters. Zeer te wenschen ware het thans mede daarom, dat die onderscheiding nooit ware gemaakt. De Vereenigde Generale Synode van 1892 te Amsterdam heeft van A en B en C gesproken ter aanduiding van de oudere en de jongere plaatselijke kerkformaties, die van dat oogenblik zich ii) een kerkverband vereenigd hebben, dit louter en uitsluitend, opdat de burgerlijke overheden en vele onderbelanghebbenden het juiste adres van ieder deel der plaatselijke Gereformeerde kerken zouden mogen weten, zoolang deze nog niet tot finale plaatselijke ineensmelting gekomen mocht zijn.

Dat beteekenen die beginletters van het alphabeth. Een huisnummer. Een adresletter.

Meer niet en anders niet.

Dus ook niet een aanduiding zooals men het broeder Barger wellicht bij zijn verblijf in het oude Nederland heeft meegedeeld: de aanduiding van huishoudelijke eigenaardigheden en bijzonderheden, die de beide vereenigde groepen voor de vereeniging en bij blijvende plaatselijke niet saamsmelting ook na de vereeniging ieder voor zich er op na houden zouden.

Ook dit is een der vele legenden die men, te goeder trouw, nog altoos uit liefde tot de Gereformeerde kerkeUj natuurlijk blijft rondzeggen. En nu reeds gelijk uit het bovenstaande blijkt ook de Engelsche Christenen gelooven. Misschien heeft echter broeder M. Barger wel eens gelegenheid deze lapsus histories in zijn vriendenkringen te herstellen.

Brenge intusschen dit nummer van ons blad hem nog eenmaal onzen warmen dank voor de blijvende belangstelling in zijn Vaderlandsche moederkerk.

Uitnemend, maar laat de Jied. dit stukske nu ook in de Presbyterian plaatsen? Anders blijft men in Engeland op het dwaalspoor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen