Medische Zending.

Deputaten van de Medische Zending ontvingen van Dr. Scheurer dit belangrijk advies in zake de Medische Zending:

sVolgens belofte neem ik de vrijheid u een meer volledig plan van mijnen arbeid aan te bieden.

Laat ons aannemen, dat ik op Djocja geplaatst word, om als Zendeling-arts mijn werk te b& ginnen. Nu zijn er drie wegen waarop dit kon geschieden:

ie. door het behandelen van de zieken in hunne woningen;

2e. door het openen van een polikliniek;

3e. door het openen van een Hospitaal, waaraan een polikliniek verbonden is.

Wat punt I aangaat: Hoe schoon en aantrekkelijk zich dit in de theorie mag laten aau' zien, in de praktijk is het niet alleen tijdroovend, maar ook ondoenlijk; ten minste om als methode gevolgd te worden.

Wat punt 3 betreft: Ieder Zendeling-arts zal dit als het meest gewenschte beschouwen en steeds met verlangen naar de verwezenlijking van dit zijn ideaal uitzien. De groote betec' kenis, die zulk een ziekenhuis heeft voor den directen arbeid der Zending, behoeft niet meer bewezen te worden. Doch wat is thans het bezwaar om terstond tot de oprichting van zulk eene instelling over te gaan? Mij dunkt in de eerste plaats wel: het overgangstijdperk, waarin wij verkeeren; in de tweede plaats de groote kosten welke voor de inrichting en het onderhoud noodig zijn, en in de derde plaats de moeilijkheid, om terstond een geschikt terrein te vinden.

Zoo blijft dan nog punt 2 ter overweging over, nl. de opening van een polikliniek. Stel nu b. v., dat een Broeder Zendeling en ik naar Djocja worden overgeplaatst. Het eerste zal zijn om een geschikt huis met erf te huren, groot genoeg om het voorgestelde plan ten uit' voer te brengen. Hebben wij zulk een huis met erf gevonden, dan wordt daarop eene pendopo gebouwd [volgens bijgaande teekening] Dit gebouw is geheel van bamboe en bestaat uit drie afdeelingen, één middenvertrek en twee zijlokalen; de zijlokalen zijn ieder weer in tweeën verdeeld, waarvan het eene dient voor wachtkamer en het andere voor behandeling der zieken. Het geheele gebouw rust op een fundament van keisteenen en wordt met atap of welit bedekt, Uitgezonderd de twee vertrekken, waarin de zieken behandeld worden, wordt de vloer van één laag platte stee^ nen gemaakt. Met het oog op de dagelij ksche ontsmetting is het noodig, dat in bovengenoemde vertrekken een gladde vloer van Javaansch cement wordt gelegd. Gelijk op de teekening te zien is bestaan de wanden uit een niet hooge borstwering en roosterwerk van bamboelatten; de eindkamertjes evenwel van gesloten bamboevlechtwerk, uitgezonderd dat gedeelte wat het van de wachtkamer scheidt waardoor de Zendeling-arts steeds alles kan zien wat in de wachtkamer gebeurt.

Om nu de zaak duidelijker voor te stellen, zal ik trachten stap voor stap daarvan eene beschrijving te geven. Om 7 uur des morgens wordt de polikliniek geopend. Al de patiënten, die behandeld wenschen te worden, moeten eerst een klein wachthuisje passeeren, waar zij eene kaart ingevuld ontvangen. .De patiënten verzamelen zich daarna in het middenlokaal van de pendopo, waar een der helpers of «en Broeder Zendeling hen staat op te wachten. Dit duurt tot 8 uur, waarna de verdere toegang gesloten vrordt. Tot deze verzamelde schare van zieken wordt nu een kort woord door den Broeder Zendeling gesproken, 't welk met gebed wordt gesloten. Nu wordt hun gezegd, dat de mannen zich naar de mannenen de vrouwen zich naar de vrouwen-wachtkamer hebben te begeven. In dien tusschentijd heeft de Zendeling-arts alles in orde gemaakt om terstond met de behandeling te beginnen.

De godsdienstoefening wordt echter zoo geregeld mogelijk door hem en al de helpers bijgewoond. Zoodra een patiënt behandeld is, verlaat hij het gebouw door de buitendeur. De kaart, die de patiënt bij het binnenkomen ontvangt, wordt door hem aan den Zendeling-arts afgegeven, die ze verder invult en aan den patiënt terug­ geeft, niet om te houden, maar om bij het opnieuw passeeren van het wachthuisje af te geven, waar zij terstond, volgens de namen, worden gesorteerd. Terwijl de patiënten behandeld worden, zoekt de Broeder ^Zendeling de [wachtende zieken door persoonlijk gesprek bekend te maken met den grooten medicijnmeester, Jezus Christus. De apotheek wordt voorloopig in het woonhuis geplaatst, en de medicijnen enz., noodig voor de polikliniek, worden daar gereed gemaakt en lederen morgen naar de |pendopo overgebracht. Door op deze wijze voor'bereidend te arbeiden, zal de Medische Zending een niet geringen invloed en bekendheid verkrijgen, welke toch voor eene definitieve oprichting van een Hospitaal noodig is. Zonder overhaiasting kan er dan naar een geschikt terrein worden gezocht en een practisch uitgewerkt plan voor een ziekenhuis worden opgemaakt. Bij mijne beschrijving heb ik nog vergeten, dat er aan den ingang van de pendopo twee groote bussen moeten geplaatst worden, waardoor een ieder gelegenheid wordt gegeven eene vrijwillige bijdrage te offeren voor de Medische Zending,

Zoo ben ik dan aan het einde van mijn plan van voorloopigen arbeid te Djocja gekomen; toch ontbreekt er nog iets aan, nl. de begrooting van zulk eene pendopo en de waarschijnlijke huurprijs van zulk eene geschikte woning. De eerste schat ik op 5 A 600 gulden, en de tweede op 50 i 60 gulden per maand, terwijl de uitgaven voor medicijnen enz. per jaar ongeveer ƒ 1200 zullen bedragen.

Wat het aantaljihelpers betreft, fdit zou~zich in den beginne tot drie kunnen bepalen, waarvoor aan salaris zoude moeten worden uitgegeven pi. m. ƒ 45 per maand. Twee heb ik er reeds op het oog, nl. Joram en Sambija; de laatste een vroegere patiënt van mij, thans als huisjongen bij mij in dienst, terwijl een derde gemakkelijk bij Broeder Zuidema zoude te vinden zijn.

Ik heb getracht u op bovengenoemde wijze mijn plan van arbeid duidelijk te maken. Hoe bemoedigend en opbeurend is het thans voor mij de Medische Zending op zulk eene wijze te mogen bespreken. Waar ik den laatsten tijd soms moedeloos ter neer zat, niet wetende, wat er van dat heerlijke werk terecht zoude komen, en welken weg door mij ingeslagen moest worden, daar gevoel ik mij op 't oogenblik weer geheel vernieuwd en is mijne innige begeerte, eenmaal een ziekenhuisje te mogen hebben, opnieuw in mij levendig geworden. Ik kan dan ook dezen brief niet sluiten, of een enkel woordje ter opwekking voor de Medische Zending moet eerst uit de pen.

MEDISCHE ZENDING.

Het is van het grootste belang, dat wij, voor wij een werk beginnen, weten, waarom wij zulk eenen arbeid ondernemen en langs welken weg wij het ons voorgestelde doel trachten te bereiken. Dit geldt ook voor de Medische Zending. Stelselloosheid in dezen zal ons niet alleen teleurstellen in onze verwachtingen, maar ook de groote uitgaven daaraan verbonden zullen, hoewel niet geheel, toch grootendeels verloren zijn.

De Synode van Middelburg heeft in haar Rapport ook voor de Medische Zending, als: »het hoogste einde", gesteld: »de verheerlijking God^"; als bewegende kracht: »de vreeze des Heeren" en. als leidende gedachte bij heel dezen arbeid: »ziende in het gebod, en blind voor de toekomst? ' " " ^

Welnu, met deze uitgesprokene belijdenis hebben wij thans opnieuw de hand aan den ploeg te slaan. En hoewel wij uit het verleden leeringen en waarschuwingen moeten trekken, zou het toch niet goed zijn te veel op het voorbijgegane te blijven staren. Laat ons God den Heere danken, die boven bidden en denken zulk een ommekeer van zaken in de Zending teweegbracht, en voortgaan in de door Hem aangewezen richting.

De Medische Zending, — ziehier een tak van de Zending, welke zich hoe lang zoo meer begint uit te breiden.

Niet alleen de Synode te Middelburg vond het de moeite waard de Medische Zending te bespreken en veel belovende besUssingen dienaangaande te nemen, maar de belangstelUng in dien arbeid schijnt door te werken in onze kerken.

Reeds zagen wij in een December-No. van de Heraut ^fo. artikel, uitsluitend aan de Medische Zending gewijd. Het deed het harte goed iulk een opwaken in die richting waar te nemen en de toekomst zal bewijzen, dat het aangehaalde woord van Voetius niet overdreven, maar volkomen waarheid is. De Medische Zending ontsluit huis en hart, het lokt wie anders van verre blijft staan en het brengt de Heidenen en Mohammedanen althans onder zekeren invloed van eerbied voor de macht van een Christelijk leven, waar zulk een geneeskunde uit voortkomt.

Mag ik iets ter bevestiging van bovengenoemde uitspraak mededeelen.

Ruim drie jaren geleden kwam ik te Poerworedjo, een onzer Zendingstations op Midden-Java, Mijne opdracht was om aldaar voorloopig den arbeid aan te vangen, waar ik tevens woning en gelegenheid voor een klein Hospitaal zoude vindei'^n het Zendingshuis met bijgebouw.

Bij mijne aankomst in Indië had ik van verschillende zijden aanwijzingen en raadgevingen omtrent mijn optreden als Zendeling-arts ontvangen. Allen schenen het evenwel hierin eens te zijn, om in den eersten tijd twee dingen te vermijden, nl. het gebruik van het mes en het spreken over den godsdienst.

Men moest eerst vertrouwen winnen, en wanneer dat vertrouwen gewonnen was, kon men het wagen nu en dan bovengenoemde middelen toe te passen.

Ik kon echter dat bruggensysteem niet goed vatten en wilde hever, zoowel in de behandeling van het lichaam als van de ziel, recht op het doel afgaan. Nimmer heb ik dan ook het mes laten liggen, wanneer ik dacht, dat, onder de gegeven omstandigheden, het gebruik er van noodig was of, in opvolging aan de voorgestelde methode, over de ons welbekende leerstukken: ellende, verlossing, dankbaarheid, gezwegen.

En wat was nu mijne ondervinding ? Juist het tegenovergestelde van hetgeen mij voorzegd was. Toen ik het te Poerworedjo zoover had gebracht, dat er een tamelijke, geregelde polikliniek tot stand was gekomen, met een daaraan verbonden klein ziekenhuisje, zag ik dit alles van dag tot dag toenemen, niettegenstaande er lederen morgen een korte toespraak tot de zieken werd gehouden en de behandeling met gebed werd geopend; terwijl er in het Hospitaaltje eiken avond uit den Bijbel werd gelezen en over 't eenige noodige gesproken. Neen, het is mijne besliste overtuiging, dat de Javaan een zekere mate van eerbied heeft voor iemand, die zijn godsdienst in zijn leven belijdt, en met minachting neerziet op den godsdiensüoozen Europeaan.

Dat meer of minder verloochenen van een Christennatie te zijn — zal ons prestige hier in Indië hoe langer zoo meer doen dalen; en 't is ook om deze reden, dat de Medische Zending zich nimmer kleurloos mag vertoonen. Met het doen van operaties had ik bijna nooit eenige moeite. De overgegevenheid, welke ik steeds van

de zijde der patiënten mocht ondervinden, overtrof verre die, welke ik in Europa gezien heb.

Niet alleen te Poerworedjo, maar ook te Solo deed ik later dezelfde ervaring op. AlsToewandokter Christen werd ik bij rijk en arm toegelaten en werden de deuren voor mij ontsloten. Zoowel de fanatieke Mohammedaan als de meer onverschillige Boedhist kwam mijne hulp inroepen.

Het lijdt dus geen twijfel, dat de Medische Zending een krachtig voorbereidend hulpmiddel is om ingang tot en aanraking met de bevolking te verkrijgen.

Wanneer men daarbij bedenkt, dat vooral in steden als Djocja en Solo de bevolking zedelijk en maatschappelijk diep gezonken is. Het volk is daar verwoest door de opium, hoererij en spel, en is in slavernij geketend aan zijne drijvers, die er van trachten te halen wat er van te halen is.

Solo is tot nog toe voor directen Zendingarbeid gesloten; doch Djocja daarentegen is reeds nu voor jaren aan de zorg der Gereformeerde kerken toebetrouwd.

Met vrijmoedigheid kom ik dan ook thans met deze dringende bede tot de Gereformeerde kerken in Nederland:

»Steun door uw gebed en gaven de Medische Zending op Midden Java."

Uw dw. Broeder in Christtis^

J. G. SCHEUKER,

Is dit niet uituemend? Zendeling-arts.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen