Verslag der 9de Centrale Diakonale Conferentie,

gehondcsi t« Amersfoort oj) 2i Juni 1897, iii hot gebouw der OiTfformo'ïrde kerk A.

(Slot).

Punt 3. Mag de Diakonie eeaer Gereformeerde kerk voor een idioot subsidie vragen van het Rijk, de Provincie en de Gemeente ? (Enschedé B) wordt door broeder PI. VVildink van Enschede ingeleid, en toegelicht om welke reden die vraag op het Agendum gebracht is. De Diakonie heeft natuurlijk aanvrage voor_ een kind, dat volgens verklaring van den geneesheer, ter verpleging naar een Gesticht voor Idioten moet worden opgezonden. De ouders zijn onmachtig de kosten, die naar ingewonnen informatie, vrij hoog zijn, te bestrijden, en de Diakonie kan het ook niet betalen. Mag zij nu subsidie vragen ? Broeder W. H. van Schaick zegt, dat deze vraag bier meermalen besproken is, hij voor zich kan haar spoedig en wel met ja beantwoorden, en indien men met een vrij geweten subsidie voor het Christelijk onderwijs aanvaardt, waarom dan ook niet voor die ongelukkigen, wier opneming in een der stichtingen noodzakelijk is? Door de Broeders G. Mulder en Nooteboom van Utrecht wordt er op gewezen, dat Diakoniën als zedelijke lichamen, als zoodanig geene subsidie kunnen bekomen, en daar vele broeders tegen subsidie gekant zijn, zou broeder Nooteboom gaarne wenschen, dat in deze geen r solutie werd genomen. Door broeder J. Biercuia te Voorst, wordt het vormen eener plaatselijke commissie aanbevolen, ten einde de Rijks, Provinciale en Gemeentelijke subsidie te bekomen, terwijl broeder J. Beekman van Assen meedeelt, dat in Drenthe een suppletiefonds bestaat, hetwelk uitnemend werkt. Broeder R. Zwaan van Enkhuizen wil het beginsel hoog houden, geen subsidie aanvaarden maar zelf helpen, terwijl door de mededeeling van broeder D. C. van Stempvoort van Veenendaal blijkt, hoe de plaatselijke toestanden verschillen, en het gemeentebestuur van Veenendeel, op waarlijk loyale en liberale wijze de Diakonie-daar ter plaatse , te gemoet komt. Hij toch zorgt dat zij eene jaariijksche subsidie van ƒ 200 voor een patient ontvangt, waardoor zij door eene besparing van slechts ƒ 100 in staat if, hare arme Idioten en Krankzinnigen naar Christelijke stichtingen ter verpleging te kunnen opzenden.

Ds. Donner zegt, dat do tegenstand van enkele broeders, in het woord i subsidie" zijn oorsprong vindt — waarlijk men moet ook in dit geval niet ie hoog gaan, en indien men gaarne van den Staat of Geriieeiite enkele privileges aanvaardt, waarom dan ook geen subsidie? Men moet het zwaartepunt op het woord «subsidie" niet zoo laten vallen, van daar, dat reeds op vroegere Conferenties, resoluties zijn aangenomen, waarin het aanvaarden van subsidie als geoorloofd geacht werd — en met verwijzing naar de Conferentie van Leeuwarden, alwaar in dien geest eene resolutie werd aanvaard, wordt aan de orde gesteld de behandeling van punt 4«. sHeeft de Diakonie roeping om zooveel mogelijk het gebruik van de Bank van Leening, door hen die geregeld worden ondersteund, tegen te gaan? Zoo ja, welke middelen zijn daartoe aan te bevelen!" (Assen) Broeder J. Beekman van Assen, die dit punt inleidt, zegt, dat hij de Banken van Leening, niet ondei: de rubriek van liefdadige instellingen kan rekenen, en acht, dat ze voor velen een noodzakelijk kwaad zijn geworden, en wanneer nu door een ondersteunden broeder of zuster, van dergelijke instelling aanhoudend gebruik wordt gemaakt, en de Diakonie telkens voor de vraag komt te staan, om ter lossing der beleende panden, gelden te verstrekken, welke is dan de beste methode, dit euvel te bestrijden ? Broeder W. lïaaksma van Amsterdam, kent bijna geen grooter kanker, ' die aan ons volksleven knaagt, dan juist de Banken van Leening. Zeker, de Diakonie is verplicht afdoende te helpen, doch hij voor zich zou niet schromen, om indien de Diakonie eenmaal de gelden tot aflossing der panden verstrekt heeft, alsdan voor de tweede maal met volle vrijmoedigheid de gelden te weigeren.

Broeder Blankenberg van Amsterdam wijst er op, dat het vertrouwelijk medeleven, van den arme met den diaken, nog niet tot volkomenheid gekomen is, en dat de goede toon van weerszijden ook in deze zoo vaak gemist wordt. Waren de armen meer en meer doordrongen van den dienst der barmhartigheid in Christus kerk, dan zouden er vele misstanden wegvallen. Laat ons ook niet vergeten dat vooral in groote steden vaak van dergelijke banken gebruik wordt gemaakt, door hen die in oogenblikkelijken nood verkeerende, niet bepaald onder de armen moeten gerekend worden, en kunnen nu Diakenen afdoende helpen, dan zal voorzeker het euvel worden weggenomen, kunnen ze het echter niet, laat ons dan voorzichtig zijn met oordeelen.

Broeder H. Brouwer van Watergraafsmeer sluit zich hierbij aan, terwijl broeder L. van Goor van Hoogeveen, er krachtig tegen opkomt om maar eenigszins de banken van leening in bescherming te nemen. Laat ons, zegt hij, zooveel mogelijk helpen, en dien kanker bestrijden, al is het ook dat de laatste cent er mede gemoeid is — en wanneer nu uw kas eens ledig is — vraagt de Voorzitter — wat dan ? Och Praeses vervolgt broeder van Goor. Wij scheppen er wel eens onder en bovendien waar men van goeden wil is, daar zal ook een weg gevonden worden. Broeder van Schaick van Amsterdam beveelt de oprichting van een speciaal voor dit doel bestemd voorscholfondsje aan, dat naar zijne meening uitstekend zou kunnen werken, waarop broeder J. F. v. d. Wetering van Amsterdam, vooral voor groote plaatsen, een ruime klandizie belooft en dat voorschot nemen, o 200 gemakkelijk gaat, maar teruggeven heel wat anders zal zijn, en bij velen dit woord in hun woordenboekje niet te vinden is. Ten slotte neemt de Vergadering de volgende resolutie aan.

De Conferentie is algemeen van oordeel, dat de volgende middelen door de Diakoniën zijn aan te wenden, om het gebruik van de bank van leening door de ondersteunden te keer te gaan.

a. Hen er op te wijzen hoe veelszins het verkeerd is van dergelijke inrichtingen gebruik te maken.

b. Hen te verzoeken zich allereerst in gevallen van nood tot de Diakonie te wenden.

c. Hen in zulke gevallen met een voorschot zoeken te helpen, en

d. Hen die niet nalaten van de bank van leening gebruik te maken, van de bedeeling op den duur uit te sluiten.

Punt 4 tweede gedeelte: sLigt het op den weg der Diakonie om bij te dragen in de kosten van het Christehjk onderwijs voor die kinderen, waarvan de ouders niet, of bij uitzondering worden bedeeld? " Assen, wordt mede door br. J. Beekman toegelicht. Naar aanleiding daarvan zegt br. Blankenberg dat wat voor Assen nog eene vraag is, reeds voor Amsterdam eene uitgemaakte zaak is, en dat het naar zijne overtuiging zeer zeker op den weg van elke Diakonie ligt, de behulpzame hand te bieden aan hen, die niet bij machte zijn, het geheele of gedeeltelijke schoolgeld te kunnen betalen.

Ook bloeder van Stempvoort releveert hoe de Diakonie te Veenendaal daarin voorziet, waaruit geconcludeerd wordt, dat de vraag vervat in punt 4 met ja beantwoord moet worden. Hetzelfde geldt ook voor »punt 5". Mag de Diakonie met vrijmoedigheid gebruik maken ten behoeve harer .-irmen, van medische hulp, ten laste van de Burgelijke Armenkas ? (Apeldoorn A) welke vraag broeder H, Kamphuis gaarne aan het oordeel der broederen onderwerpt. Hem worden resolution van vroegere Conferenties aangaande dezelfde vraag voorgelezen, die allen een toestemmend antwoord bevatten.

ïBetrefïende punt 6". Zou het niet wenscheïlijk zijn dat deze Conferentie met aandrang er > op wijst, dat Diakoniën wier middelen zulks > toelaten, verplicht zijn Diakoniën van genasbuurde kerken die in finantieele moeielijkheden jverkeeren bij te staan ? " (v/h. Comité) wijst broed. r van Schaick op een noodkreet, uitgegaan vut een onzer kleine gereformeerde Diakoniën, welke onder finantieele lasten gebukt gaat, te zwaar voor de kleine krachten die zij bezit. Hij wijst op de roeping vooral van de genabuurde Diakoniën, en acht het hun plicht die arme Diakonie bij te staan. Broeder H. C. Trapman van Molenaarsgraaf raadt aan, die hulpvragende Diakonie op den kerkelijken weg te wijzen, langs welken zij van de Classe hulp bekomen kan, en wanneer de navraag art. 41 der Dordsche kerkorde aan de orde komt, dan zal van zelf de aandacht op die hulpbehoevende Diakonie gevestigd worden.

In dien geest wordt eene resolutie aangenomen.

Op het tweede gedeelte van punt 6: sin hoever kunnen Diakenen nuttig zijn voor huisbezoek, zonder in het ambtelijk werk van Leeraren en Ouderlingen te treden ? " Van het comité wordt door broeder W. Haaksma van Amsterdam een antwoord gegeven. Het wil hem voor­ komen, dat, om tot het hart te geraken, men in vele gevallen den weg door de maag nemen moet. Komt een leeraar of ouderling op bezoek, dan vertoonen zich meestal de menschen op hun zondags. Komt echter een diaken, dan raakt dit gewoonlijk de stoffelijke zij, en dan dalen de menschen tot het alledaagsche af, en dan kan zeker een diaken voor huisbezoek nuttig zijn, indien hij goede wenken geeft, ten opzichte van het besteden van geld, opvoeding der kinderen op maatschappelijk gebied enz. Broeder Van Dijk van Meppel zou het zeer zeker een treden in het ambt van leeraren en ouderlingen achten, indien het huisbezoek in algemeenen zin wierde opgevat, doch daar waar het alléén de armen geldt, kan hij volkomen met broeder Haaksma meegaan. De punten van het agendum thans afgehandeld zijnde, stelt de voorzitter aan de orde: svan het Comité" A. sDe vergadering spreke uit, of deze Centrale Diakonale Conferentie zal bestendigd blijven, zoo ja, waar en wanneer zal zij weer bijeenkomen? " Broeder Van Dijk van Meppel wenscht eene andere organisatie. Hij zou gaarne wenschen, dat er eene vereeniging' werde opgericht en dat daarvoor eene commissie werde benoemd, met opdracht concept-statuten te ontwerpen. Daar echter dit punt niet op de agenda voorkomt, wordt broeder Van Dijk verzocht dit op de volgende agenda te brengen. Op twee stemmen na wordt door de vergadering besloten, dat de Conferentie gehandhaafd _ blijve, terwijl ze weer D. V. in de maand Juni van het volgend jaar zal bijeenkomen, de plaats van samenkomst aan het Comité overlatende.

Voorts worden de aftredende broeders B. J. Lindeboom, W. H. van Schaick, W. Haaksma en C. F. von Meyenfeldt met algemeene_ stemmen herkozen, terwijl broeder van Schaick de herbenoeming voor één jaar wenscht te aanvaarden.

De Voorzitter is thans de tolk van allen om beide predikanten van Amersfoort Ds. Donner en Teerink hartelijk dank te zeggen, voor hunne welwillende medewerking, betoond in het verkenen hunner gewaardeerde adviezen, tevens den hartelijken dank te betuigen aan beide Diakoniën, die door hunne voorbereidende werkzaamheden, en verleende gastvrijheid er toe hebben bijgedragen, dat ook deze conferentie zoo uitnemend mocht slagen, en nadat broeder Struik den Voorzitter broeder B. J. Lindeboom dank zegt voor zijne uitstekende leiding, wordt deze samenkomst na het zingen van Ps. 72 : 7 met gebed en dankzegging door Ds. Donner gesloten.

C. F. VON MEYENEELDT,

Amsterdam., Juni 1897. Secretaris.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen