Uit de Pers.

In de Bazuin schreef Ds. Gispen in zijn vaste correspondentie:

Het libertijnisme heeft in onze historie altijd een groote rol gespeeld. En sinds de vorsten zelven in den geest van het liberalisme zijn onderwezen en opgevoed, met den stroom mede afdreven, en tegenover het Calvinisme niet meer sympathetisch stonden en zich openbaarden, en de voorstanders en leidslieden in de vaderlandsche kerk openlijk voor het liberalisme partij kozen, kwamen wij meer en meer in den toestand van de tien stammen Israels, die door Jerobeams Kalverdienst van den tempel des Heeren voor goed vervreemdden.

In onze dagen is de Keizer van Duilschland nog de eenige regeerende Vorst, Ais openlijk, als Keizer, den naam des Heeren belijdt, zich als Keizer bij de gratie Gods laat gelden, en verklaart, aan God rekenschap van zijne daden verschuldigd te zijn, en dit, bij officieele gelegenheden, ten aanhoore van heel de beschaafde wereld, uitspreekt.

Hoe zulke uitingen in die beschaafde wereld ontvangen worden, hebt gij kunnnen lezen. Die beschaafde wereld, voor zoover zij zich in de pers uit, neemt er eenvoudig een loopje mêe; acht zulke uitingen een eigenaardigheid van den Keizer, en zegt: nu ja, bij de gratie Gods, dat is de schoenmaker en de bakker ook, zoo hij dit verkiest, zich alzoo te noemen, maar meer wil dit dan ook niet zeggen.

Zoo spreekt het liberalisme in Duitschland en in ons land en in alle landen.

Hoe gemakkelijk is het nu te begrijpen, dat kerken, niet de geliberaliseerde staten saamgegroeid en saamverbonden ook gerevolutioneerd en geliberaliseerd moeten worden. Dat is de vloek van den nieuwerwetschen Kalverdienst die uit hetzelfde beginsel is als de staatsgodsdienst van Jerobeam.

En nu is het eenvoudig de vraag of, otuier de bedeeling des Nieuwen Verbonds, de kerk van Christus zoodanig oan den staat verbonden is, dat sij tegen den geopenbaarden wille Gods doet, zoo zij hare zelf siandigheid, in liet opvolgen van den leer en de in zettingen van haar Hoofd en Koning handhaaft; desnoods met verbreking der banden, die haar, i? i vroeger eenwen, koppelden aan een staat, die haar erkende als kerk des Heeren, en medewerkte om God te doen dienen naar zijn Woord?

Het is m. i. deze vraag, die de geloovigen, in ons land, deze gansche eeuw door, verdeelt, en allerlei twisten, drogredenen, en valsche toestanden in het leven riep en onderhield.

Afgedacht van alle abstracties, nuttigheidsredenen en, niet het minst, persoonlijke en stoffelijke belangen, moet onderzocht worden, waarin de eenlteid en liet onderscheid bestaat tusschen de bedeeling des Oude en des Nieuwen Testanunts, toegepast op het kerkelijk leven.

Scheldwoorden van revolutionair, separatist, Labadist, Donatist, en welke men nog meer gelieft te gebruiken, beteekenen niets. Dit zijn al te gader banbliksems die, gelijk men voorheen placht te zeggen, geen voer hooi in brand steken.

De mogelijkheid is nu aanwezig, dat in de Nederlandsche Hervormde kerk ongedoopten het Heilige Avondmaal ontvangen; ja, consequent doorgeredeneerd, ongedoopten in het ambt kunnen gesteld en bevoegd kunnen zijn, om zelven het Woord Gods en de Heilige Sacramenten te bedienen. De vraag is, of de geopenbaarde wil des Heeren vordert dat, otider de bedeeling des Nieuwen Verbonds, de geloo vigen ook dit moeten dulden, • en of zulk een kerkgemeenschap nog de eigenschappen en merkteekenen heeft van de ware kerk des Heeren, bij welke men zich moet voegen en bij welke men moet blijven, om niet te handelen tegen de ordinantiën Gods.

Zoolang de doop, in den naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes, nog gehandhaafd blijft, kan men nog spreken van ruïnen en brokstukken van het verbond Gods en zijner kerke. Maar waar de doop, in beginsel, wordt losgelaten, daar is zelfs geen valsche kerk meer, daar houdt de kerk op te zijn, daar is de grens tusschen Christendom en niet-Christendom uitgewischt.

En dit nu is de triumf van het liberalisme, in zijn philosophische en politieke grondgedachte.

Het liberalisme duldt, onder zekere voorwaarden, b.v. onderwerping aan de wetten van den staat, alle godsdiensten, maar erkent geen enkelen godsdienst, in objectieven sin, voor de ware. Subjectief houd het voor den waren godsdienst alleen het liberalisme, beide in kerk en staat, dwepend met de leus van een Duitsch dichter:

Ik heb geen godsdienst.

En waarom hebt gij geen godsdienst?

Uit godsdienst.

M. a. w. de ware godsdienst, js geen godsdienst te hebben dan dien eenpn; een eoed mensch te zijn.

Onge strijd, niijn vriend, de strijd onzer eeuw, de strijd van ons leven en, niet het minst, onze kerke­ lijke strijd, gaat waarlijk niet over bagatellen. En gij kunt het zien en opmerken, hoe de gansche richting der eeuw daarheen voert, en hoe de besmetting met dien geest in alle kringen merkbaar is. Geloof wat ge wilt, blijf v.-aar ge zijt, — maar wees een goed mensch.

Ziedaar de uitkomst op 't oogenblik althans van de geestelijke v/orsteling veler eeuwen.

Wie daar iets van begrijpt, ziet, met bittere droefheid in het hart, het smartelijk schouwspel aan, dat in zulk een tijd en onder zulke omstandigheden, het volk des Heeren, dat de getrou#igheden wenscht te bewaren, elkander bijt en vereet, totdat het van elkander verteerd wordt.

Maar wg verwachten onzen Heere Jezus Christus tot een Rechter uit den hemel. En in die verwachting is ons een groote vertroosting geschonken.

Gelukkig dat Ds, Gispen zelf nog iets meer doet dan den ZaUgmaker op de wolken verwachten.

Heel zijn leven is er aan gewijd, om olie op de %vateren te gieten, en tegelijk om de ware beginselen te maintineeren.

Raad om eveneens te doen had daarom tusschen de slotphrase en de zinsnee die er aan voorafgaat, kunnen ingeschoven worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen