Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Martelaren.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Martelaren.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

CCXL.

GARCIA DE ARIAS.

Onbegrijpelijk is soms de keuze, die God doet van menschen, welke Hij wil gebruiken om Zijn Woord, Zijn Evangelie aan anderen bekend te maken. Dit blijkt uit het leven van Garcia de Arias, om zijn buitengewoon wit haar en blanke huid, gewoonlijk Dr. Blanco genoemd. Hij was een man van groot verstand en uitgebreide kennis, maar tegelijk van een wankelmoedig karakter. Deels vreesde hij de menschen, deels hield hij voor zijn doen en laten rekening met de tijdsomstandigheden. Hij gaf zich nooit bloot, ofschoon hij zijn gevoelen wel had. We hebben toch geen recht, om te twijfelen aan zijn oprechte gehechtheid van de leere der waarheid, doch alleen de hoofden der gemeente te Sevilla waren daarmee, bekend, aangezien hij slechts met hen een geheime briefwisseling had. De geestelijkheid hield hem voor streng Roomsch eu beschouwde hem als den bekwaamsten kampioen voor hunne zaak.

De volgende geschiedenis kan dit bewijzen. Daar waren in die dagen twee soorten van predikers, die ieder hun aanzienlijk gehoor hadden. De eerste soort sprak van de noodzakelijkheid der onthouding van vleesch, van verdienstelijk vasten, van zelfdooding, van aanhoudende gebeden, van eenvoud in kleeding en bescheidenheid in woorden en tegelijk van de noodzakelijkheid om tnissen te vieren, pelgrimstochten te houden, oorbiechten niet te verzuimen. Ten hemel toe verhieven zij den ongehuwden staat en het monnikenleven. Hunne hoorders hield? B zi] bezig met fabels en legenden. Maar een goed boek durfden zij niemand in handen te geven, uit vrees voor hun krediet.

De andere groep predikers bestond uit eenige mannen van groote geleerdheid, die bij hunne prediking de Heilige Schrift gebruikten en daarin hunne hoorders inleidden. Door hun toedoen heeft Sevilla 12 jaren lang het zuivere Evangelie kunnen hooren, vooral de leer der rechtvaardigmaking, zoodat velen het Pausdom den rug toekeerden. Tot deze mannen behoorden Constantmo, Egidius en Vargos, mannen op wier leven niets viel aan te merken. Tegen deze predikers der waarheid gebruikte de vijandige geestelijkheid het liefst Arias. Eu deze liet zich soms — niet altijd — gebruiken. Een voorbeeld hiervan. In de Kathedraal van Sevilla had zekere Gregorio Ruiz eens in eene leerrede over de rechtvaardigmaking en de verdiensten van den dood van Christus uitdrukkingen gebezigd, die de Protestantsche leer begunstigden. Daarom ontbood de inquisitie hem, om op eenen bepaalden dag voor haar te verschijnen en zich te verdedigen. Daar hij bekend was met de wezenlijke gevoelens van Arias, zocht hij dezen op en vroeg hem raad. Tegelijkertijd deelde hij hem mede, hoe hij zijne verdediging, had ingericht. De bepaalde dag kwam. Ruiz hield zijne verdedigingsrede. Nauwelijks had hij die geëindigd, of daar stond Arias, op bevel der Inquisiteurs op en wederlegde hem in eene met zorg bewerkte rede alle bewijzen, die Ruiz had in het midden gebracht.

Toen de vrienden van deze hem over zijn zonderling gedrag ter verantwoording riepen, verdedigde hij zich met de bewering, dat zijn houding Ruiz en hem zelven had gered. Geen wonder dat dit gedrag voor dubbelzinnig en laag werd gehouden door de voorstanders der waarheid. Men zeide hem dit ook. Hierdoor verbitterd, dreigde hij zijne tegensprekers voor de rechtbank der inquisitie te brengen. Hierop antwoordde hem Constantino: »En wanneer wij genoodzaakt worden, om in het strijdperk te treden. verwacht gij dan, dat het u zal worden toegestaan, om onder de toeschouwers te zitten? "

onder de toeschouwers te zitten? " En zulk een man heeft de Heere gebruikt om zijn waarheid in het Hieronymiten-klooster van San Isidoro del Campo te brengen, toen dit in de diepste onwetendheid en het ellendigst bijgeloof verzonken lag.

Hoewel met zijne gewone voorzichtigheid, leerde hij die monniken, dat de ware zaligheid heel wat anders was dan het zingen van metten en vespers. Wilden zij Gods welgevallen weten, dan moesten zij hunne toevlucht nemen tot de Heilige Schrift. Onder het hooren dezer woorden ontwaakte bij de monniken een gevoel van ontevredenheid over hunne eentonige kloosteroefeningen. Zij verlangden de waarheid te kennen. Doch toen veranderde Arias plotseling zijn gedrag en begon door leer en voorbeeld nog strenger kastijdingen aan te bevelen dan door de kloosterregels werd geëischt. Hij drong bij de monniken aan op verwijdering , van elk voedingsmiddel uit hunne cellen gedurende de vasten, beval het slapen op den blooten grond liggende of staande aan, enz. Hierdoor werden verscheidene kloosterlingen weer tot het oude bijgeloof teruggeleid, doch de anderen, die de zoetheid der waarheid reeds hadden gesmaakt, weigerden Arias te volgen op zijnen weg. Zij wendden zich tot Egidius en diens vrienden te Sevilla om raad. Hierop werd hun het Evangelie in zijnen vollen rijkdom verkondigd en die kloosterbroeders welke deze dingen vatten mochten, brachten de ontvangen waarheid hunnen medeklobsterlingen, zoodat binnen weinige jaren het geheele klooster was doordrongen van de nieuwe leer. In 1557 veranderde de innerlijke toestand van het klooster nog meer, daar toen een groote voorraad bijbels en protestantsche boeken in het Spaansch hunnen weg naar het klooster vonden en daar gaarne gelezen werden. De waarheid zonk dieper in het hart, eene hervorming in het leven des kloosters kwam tot stand. De uren des vormelijken gebeds werden gewijd aan het lezen der Schrift, de aflaten afgeschaft, de beelden wel beheuden, maar niet meer geëerd. Van het oude bleef niets meer over dan het monnikskleed en de mis, die men niet afschafte, om zich niet aan gevaar bloot te stellen. De verandering in het klooster San Isidoro del Campo werd ook daar buiten gevoeld. De ijverige monniken onderrichtten anderen en deelden onder hen deze bijbels uit. Doch de vijand rustte ook niet.

De vervolging naderde de poorte des kloosters. Eer zij binnenkwam, namen eenige monniken de vlucht naar Duitschland en Geneve. De anderen bleven en onder dezen ook. Garcia de Arias. Zij_ werden echter spoedig gevangen genomen en voor de inquisitie gebracht. Van het oogenblik zijner gevangenneming af legde Garcia aUe voorzichtigheid en veinzerij af en beleed openlijk zijn geloof in Jezus Christus in den geest der hervorming. Diep betreurde hij het voorts, dat hij zoolang de waarheid had onderdrukt. Tegen ieder, die wilde, was hij bereid de handschoen op te nemen voor de waarheid van de zoogenaamde nieuwe leer. Bij zijn onderzoek belachte hij de inquisiteurs en hunne waanwijsheid, om te willen oordeelen over dingen die zij niet kenden of verstonden. Tegelijk bracht hij hun in herinnering de' gevallen, waarin zij en hunne helpers zelven hadden moeten bekennen, dat zij niet bij machte waren de Heilige Schrift te verklaren. Niemand dorst den strijd met de Arias aan, ook niet in den kerker, ofschoon daar nu en dan een priester kwam voor den vorm.

Daar hij oud was 'beklom hij op den dag van het Auto da fé de stellage, steunende op eenen stok. 't Gelaat echter blonk van de bereidwilligheid des harten om den vuurdood te ondergaan om Jezus' wil. Zoo stierf hij in 1559.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 december 1897

De Heraut | 4 Pagina's

De Martelaren.

Bekijk de hele uitgave van zondag 12 december 1897

De Heraut | 4 Pagina's