Voor Kinderen.

IN HET SLOT. X.

Men hoorde den wachter met haast de zware, knarsende grendels wegschuiven, en de geweldige deuren opentrekken. De ridder, weer opgestegen, reed statig naar binnen, terwijl Nero vooruitsprong. Het licht van den fakkel, dien de portier droeg, was echter nauwelijks op 't gelaat van den edelman gevallen, of de wachter lichtte even zijn muts, nam eerbiedig de teugels van het paard uit de hand des ridders, en leidde het dier tot aan de binnenste slotpoort. Daar sprong de ruiter snel uit het zaal.

De rijknecht volgde het voorbeeld van zijn meester. Trouwens Hans was hier blijkbaar niet onbekend, want de wachter knikte hem vriendelijk toe. Op den knaap gaf zoo aanstonds jiiemand acht.

„Is uiv heer thuis, of heeft hij misschien gasten? " vroeg de edelman den portier.

„Zijn Doorluchtigheid is in de boekerij, genadige heer, " was het antwoord.

Zonder meer ging de ridder nu haastig het slot binnen. Hij bereikte een breede wenteltrap, van waar hem het kaarslicht, dat boven brandde, tegenschitterde. Snel liep hij die trap op, doch Nero sprong nog sneller vooruit, en een oogenblik later hoorde men een zware stem uitroepen :

„Zoo waar, dat is Ulrichs dog 1 Wat kan dat beduiden? " en meteen klonken boven voetstappen.

Maar inmiddels was de ridder opgestegen. Een oogenblik later stond hij voor den slotheer, en sprak, hem ernstig aanziende:

„Ulrich is zelf hier, broeder George." De aangesprokene stond een oogenblik sprakeloos, als wist hij niet of hij zijn oogen en ooren gelooven kon. Maar weldra zich bezinnend, legde hij, zonder een woord te spreken, de hand op den schouder des anderen, trok hem met zich in de bibliotheek, en sloot aanstonds de deur achter hen beiden dicht. Alleen de hond, die zich als een beschermer naast zijn heer plaatste, was bij de ontmoeting tegenwoordig.

„Ulrich, " riep de slotheer uit, die blijkbaar jonger was dan de ander, „hebt gij een slag verloren? "

De pas gekomen wierp zijn dikken, zwaren mantel af en zijn hoed, welks veeren geknakt waren, op een tafel.

George staarde zijn broeder aan., Ulrichs gelaat was bleek, zijn oogen hadden een sombere uitdrukking, en schenen hem in 't hoofd te bxan-den, zijn lippen trilden als van felle pijn, toen hij de woorden uitsprak:

„Verloren heb ik den slag, George, — verloren mijn leger — verloren mijn land! Allen die mij nog aanhingen hebben mij verlaten. Ik sta alleen. Ik ben een vluchteling, en heb zelfs geen dak boven mijn hoofd, als gij mij uw deur en poort sluit. En gij hebt er het recht toe" — ging hij met bitterheid voort — „want ik ben in den Rijksban. Gij trotseert Keizer en rijk, door mij op te nemen."

De jongste broeder zag Ulrich met medelijden aan, terwijl hij sprak:

„Wat geef ik hier achter mijn muren om den Rijksban? Gij zijt mijn broeder, en zijt hier in het huis uws vaders. Dus welkom, broeder Ulrich!"

De broeder bood zijn onverwachten gast de rechterhand, welke deze krachtig drukte, terwijl zijn sombere trekken een vriendelijker uitdrukking kregen.

„Heb dank, " riep Ulrich. „Uw broedertrouw is voor mij als een lafenis die God zendt in de woestijn. Hij moge het u en uw geslackt vergelden."

Wel weinig zal de toen drie en twintig-jarige George en evenmin zijn broeder gedacht hebben, hoe die woorden zouden vervuld worden. Nog altijd toch regeert het huis van George, nu na bijna vier eeuwen nog over Wurtemberg.

„Stil broeder!" zei George. „Indien mijn hart niet brak als ik over uw ongeluk denk, dan zou ik moeten glimlachen, dat ge over mijn nakomelingen spreekt. Ik heb zelfs nog geen vrouw, en het ziet er weinig naar uit dat mijn bruiloft spoedig zal gevierd worden. Maar laat mij eerst vragen: Zijt ge geheel zonder gevolg gekomen? Ik heb niemand gezien."

„Hans, mijn rijknecht en Nero.de buldog volgen mij, " was het bittere antwoord van den vluchtenden hertog van Wurtemberg; een edelknaap heb ik nog onderweg in dienst genomen." B

Hij hield op, want de aandoening belette hem voort te gaan. Hoe had de krachtige hand Gods dien fleren man vernederd, zoodat hij thans bijna van allen verlaten stond. Maar zegt de Schrift, de drukking der melk brengt boter voort.

Graaf George schrikte toen hij een blik wierp op het bleek gezicht van zijn broeder, die zóó uitgeput scheen, dat hij elk oogenblik in elkander kon zinken. Blijkbaar was hem de weg te veel geweest.

Haastig luidde George de bel. De huishofmeester verscheen, en ontving oevel in den kortsten tijd een stevig avondmaal te brengen.

„Zie zoo", sprak George toen weldra de tafel prijkte met een stuk gebraden hertenvleesch en een beker Rijnschen wijn, „tast toe. Dat zal u lijf en ziel sterken."

Ulrich begreep dat zijn broeder gelijk had, en nuttigde iets van de spijs en drank. Toen bracht George hem naar een slaapvertrek, dat steeds gereed werd gehouden, 't Was de kamer waarin eens beider vader, graaf Hendrik, had gerust.

„Morgen", zoo sprak George tot afscheid, „hebt gij tijd mij ai uw wedervaren te verhalen. Thans behoeft ge rust, die God u geve." De huismeester trad nu binnen, stak de kaarsen aan op den schoorsteen, onder welken Nero, die zich elders had verkwikt, aanstonds zich te slapen lei, en verliet met zijn meester het vertrek.

OVER EEN VRAAG,

Van een lezer, die in Amerika woont, ontvingen we een brief, die bijna geheel in 't Engelsch is geschreven, en voor een klein deel in een mengsel van Nederlandsch en Engelsch.

Toch leest deze lezer de Heraut blijkbaar trouw, wat hopen we strekken zal, ook om hem zijn zeker half verleerde moedertaal weer te doen be oefenen. Wat hij ons meldt, komt hierop neer.

Dat het Amerikaansche volk wel eens „Uncle Sam" wordt genoemd, is aldus te verklaren: (Men weet dat onlangs hierover is gesproken).

Ongeveer loo jaar geleden was in de Vereenigde Staten te Troy, een keurmeester van vleesch, Samuel Wilson geheeten. Hij had heel veel pakken te onderzoeken, waarop de namen van afzenders en ontvangers stonden en dan U S.

{U S beduidt C/nited 5tates of Vereenigde Staten).

Nu begrepen een paar bedienden niet, wat die U. S. beduidden en vroegen het een werkman. Deze antwoordde schertsend: „Ik weet het niet; of 't moest wezen f/ncle & m, d. i. oom Sam of Samuel" (namelijk Wilson). Al spoedig kregen goederen met bovenvermelde letters den naam van „pakken van „Uncle Sam", en deze uitdrukking werd weldra gehoord in alle af deelingen van den Staatsdienst, en is zoo overgegaan op heel de republiek.

We danken onzen lezer vriendelijk, en voegen er bij: het kan wel waar wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen