Buiteuland.

Engeland. Een circulaire van den Bisschop van Londen.

De volgende brief gedateerd, Julham Polace, 14 Juni, is door den Bisschop van Londen aan al de Predikanten van zijn bisdom gezonden ; „Weleerwaarde en hooggeachte heer, er zijn eenige zaken de verrichting van den Heiligen Dienst betreffende, waarop het mij voorkomt, dat het goed is de aandacht van de geestelijkheid te vestigen.

In een bisdom als dit, waar zooveel werk te doen is op 't gebied der inwendige Zending en waar de omstandigheden der gemeenten onderling zoo zeer verschillen, is het begrijpelijk, dat er eene neiging ontstaat om op verschillende wijze iets nieuws te beproeven.

Deze natuurlijke neiging heeft invloed gehad op de wijze, waarop de Openbare Godsdienstoefeningen gehouden worden en dit moet het tot op zekere hoogte altijd doen. Maar deze neiging moet binnen zeer wel omschreven grenzen blijven, op welke ik uwe aandacht wilde vestigen.

Het is beslist noodig, dat er ftiets gedaan worde, dat afbreuk doet aan de behoorlijke volvoering van den kerkdijken dienst, voorge­ schreven in het Book of Common Prayer en dat de buitengewone diensten, die in gebruik zijn, geheel overeenstemmen met den geest en de beddeling van het Prayerbook.

In de gemoederen van het volk mag geen verwarring ontstaan over de vraag welken regel de Engelsche kerk bij haren Eeredienst volgt, ook behoort er geen gelegenheid te zijn, dat persoonlijke afwijkende opvattingen in het aangenomen stelsel, de kerk binnen dringen.

Een schijnbaar voordeel ten opzichte van de wijze van prediken, welke.voor eene bijzondere gemeente passend schijnt en daarom door sommige predikanten wordt nagejaagd, kan het kwaad niet vergoeden dat door de overtreding van bovengenoemde beginselen aan de kerkelijke orde wordt aangedaan.

Tot richtsnoer voor de geestelijkheid dunkt het mij goed, een paar aanwijzingen te geven omtrent zaken, waardoor ik weet dat eenige verwarring en ontevredenheid ontstaan is :

I. Het Morgen-en Avondgebed, moeten worden opgezegd en het heilig Avondmaal worden gevierd, des Zondags op uren, die de gemeente het best gelegen komt.

De eene dienst moet niet schijnbaar geminacht worden ten voordeele van eenen anderen.

II. De dienst van het heilig Avondmaal moet verricht worden als aangewezen is in het Book of Common Prayer, zonder bijvoeging, zonder iets over te slaan.

Het formulier moet geheel met een hoorbare stem worden uigesproken.

III. Wanneer er buitengewone diensten gehouden worden, dan moeten zij door een merkbare tusschenpoos van de diensten, voorgeschreven in het Common Prayerbook onderscheiden worden en moeten als buitengewoon worden afgekondigd.

IV. Deze buitengewone diensten, dragen, gelijk ik weet, voor het grootste gedeelte een zeer eenvoudig karakter, daar zij bestaan in het lezen van psalmen, lessen en gebeden, ontleend aan het Prayerbook, en zij worden ingericht met het oog op bijzondere gevallen, zooals diensten voor kinderen, of voor mannen of vrouwen of voor leden van parochiale broederschappen of organisaties, of zij zijn voorbiddingen voor bepaalde doeleinden, zooals de zending, onthouding en dergelijke.

Ik behoef niet te zeggen, dat het mijn wensch niet is het gebruik van de kerk voor zulke bepaalde diensten te beperken, maar ik acht het recht, dat in ieder geval zoodanige diensten aan mijne goedkeuring worden onderworpen.

Door u in deze zaken mijne wenschen bekend te maken, wilde ik u de betuiging geven van mijne zeer warme sympathie voor het zware werk dat gij ondernomen hebt en met de moeielijkheden, die u omringen, daar gij tot oplossing tracht te komen van de vele vraagstukken, die van zelf in uw gemoed moeten oprijzen, maar het is mijn plicht toe te zien, dat de vrijheid die u veroorloofd kan worden niet op onbehoorlijke wijze wordt uitgebreid, zoodat de onderscheidene kenmerken van deze, dienst onzer kerk zou worden verzwakt.

U en uw werk in Gods zegen aanbevelende, verblijf ik uw trouwe dienaar in Jezus Christus:

M. LONDON.

De bisschop neemt de zaak tamelijk luchtig op. In plaats van te erkennen dat een Romaniseerenden stroom door de Anglicaansehe kerk gaat in plaats van er voor te waarschuwen dat men waken zal dat de contra-reformatie die die door de hoog kerkelijke leiders ondernomen wordt, niet het werk der reformatie in Engeland te niet doe, doet de bisschop alsof de predikanten niet anders doen, dan de kenmerken van den Anglicaanschen eeredienst verzwakken. Dat het drijven der ritualisten een Pelagiaanschen achtergrond heeft, schijnt de bisschop niet te beseffen.

Frankrijk. Een toevluchtsoord voor gewezen Roomsche geestelijken.

De gewezen Roomsche pastoor Bourrier heeft een huis geopend om een toevluchtsoord te zijn voor Roomsche priesters die hunne kerk wensch-

ten te verlaten. Het aantal Roomsche pastoors dat het juk der Hiërarchie moede wordt, neemt steeds toe. Natuurlijk is de heer Bourrier geïnterviewd door een dagblad-correspondent. Aan dezen verklaarde hij, dat hij tot het protestantisme is overgegaan en dat hij van dien stap nog niet het minste berouw had. Hij verklaarde voorts dat elke ernstige reformatie in de kerk moet uitgaan van de groote beginselen van de hervormers der i6e eeuw. De superioriteit der proteslantsche natiën boven de Roomsche is een onbetwistbaar feit. Het verval der Latijnsche volken moet toegeschreven worden aan hunne opvoeding, niet aan hun ras; het Latijnsche ras zal al zijn grootheid en kracht terug krijgen wanneer het van de clericale voogdij verlost wordt, en van de godsdienstige praktijken die niets anders zijn als een ijdel formalisme in onze sceptische maatschappij.

Bourrier deelde nog mede dat het hem getroffen had hoevele brieven hem voormalige ambtgenooten hadden gezonden, om hem geluk te wenschen met de vrijheid die hij zich had weten te veroveren, en waarin men hem smeekte om hen te helpen het juk af te schudden.

Voorts verklaarde de heer Bourrier dat de meeste Roomsche priesters, die tot hem kwamen, zich in het burgerlijke leven wilden gaan bewegen. Hij was van oordeel dat als er maar een comité van industrieelen en handelaars optrad, om die geestelijken, welke den priesterrok niet aan de kapstok willen hangen vóór dat hun brood verzekerd is, te helpen, er reformatie in Frankrijk komen zou.

Het komt ons voor, dat de heer Bourrier, door aldus te spreken, toont dat hij de geestelijke leidsman van de priesters die in zijn tehuis komen, niet kan zijn. Het is reeds veel als men de kerk willende verlaten, weet dat er een huis is, waar men aanstonds een gastvrije ontvangst geniet. Maar wanneer men, vóór men Rome gaat verlaten, eerst verzekerd zijn moet van een goed bestaan, zoodat de toezegging van een behoorlijk levensonderhoud de voorwaarde is waaronder men tot afzwering van een verkeerde leer komen wil, dan achten wij dit zóó bedenkelijk, dat wij vreezen dat er uit de geheele beweging waarlijk niets goeds kan voortspruiten.

In deze gedachte worden wij bevestigd, door hetgeen den abt Perrin, een van de jongste apostelen der Roomsche kerk heeft geschreven aan den bisschop van Valence. Dit schrijven vangt aldus aan : Sedert geruimen tijd, belijd ik de Katholieke leer niet meer, ik ben stellig overtuigd dat de meeste leerstellingen die door de kerk geleerd worden, zijn zuivere menschenvonden, bijgeloovigheden, die in het leven zijn geroepen , door de onwetendheid der vervlogen eeuwen, en die daarom door de menschelijke rede en een geest die vrij is van vooroordeelen niet kunnen worden aanvaard.

De brief eindigt met de verklaring dat de heer Perrin het clericale juk afschudt.^

Zelfs aan Fransche bladen valt het op hoe de gewezen abt wel allerlei ontkenningen doet hooren, maar dat men niet te weten komt, wat hij dan eigenlijk wel gelooft.

Opmerkelijk is het, dat de 20 a 30 Roomsche priesters die de gehoorzaamheid aan den paus opzeiden, niet de minste lust getoond hebben om Pére Hyacinthe te volgen in pogingen om een Oud-Roomsche of Galliciaansche Kerk te stichten. Wellicht is men door het fiasco, dat Hyacinthe gemaakt heeft afgeschrikt, of heeft men gezien dat in Zwitserland en in Duitschland de Oud-Roomschen niet konden gedijen, zelfs niet met den steun der overheid.

Het is te vreezen, dat de beweging van Roomsche priesters, die protestant willen worden, het rationalisme tot achtergrond heeft, dat zich ergert ook aan de leerstukken, die Rome met de gan sche Christenheid belijdt. Het is daarom nog de vraag, of het huis dat door den heer Bourrien geopend is, de zaak van het Protestantisme waarlijk dient.

Men moet niet vergeten, dat de Roomschen in hun polemiek tegen het Protestantisme steeds er op uit zijn om de verdeeldheid der Protestanten onderling op de kaak te stellen. Ook zijn de Roomsche priesters gevoed met de gedachte, dat de Protestantsche kerken een goed toevluchtsoord zijn voor allerlei revolutionaire en rationalistische geesten. Het is daarom te meer zaak, niet te veel te verwachten van eene beweging, die tal van priesters uit de Roomsche kerk drijft.

Eenige predikanten te Parijs zijn van voornemen enkelen der gewezen priesters een tweede toevluchtsoord te bereiden. Zij willen hun tot leidslieden zijn bij hunne theologische studiën. Jammer maar dat dit tweede toevluchtsoord te Parijs zal worden geopend, onder de schaduw der Protestantsche faculteit, waarin de moderne richting heerscht.

Hoe jammer dat in Frankrijk niet eene Gereformeerde kerk te vinden is, die is blijven voortbouwen op de beginselen die de reformateurs der i6de eeuw hebben beleden. Waarom heeft men in Frankrijk niet aan de geloofsbelijdenis van la Roebelle vastgehouden? Door het bouwen naast het hechte fundament dat eenmaal gelegd is, staan de Gereformeerden in Frankrijk zwak en zijn zij niet in staat om krachtigen steun te bieden aan hen, wien het te eng werd in de Roomsche kerk.

WINCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen