Buitenland.

Vereenigingen in de Epis­ kerk. Engeland. copaal sche

Nu in Engeland het Ritualisme meer dan ooit besproken wordt, komt het aan den dag, hoever velen op den weg die tot Rome terugleidt, zijn voortgeschreden. Het is schier ongeloofelijk, dat predikanten van eene Rrotestantsche kerk er toe kwanjen, om in 1835 eene vereeniging te stichten, die „het Heilige Kruis" genoemd wordt, en toch is het aldus. Wanneer \ een van de leden der vereeniging komt te sterven, worden de anderen daarvan in kennis gesteld, opdat zij missen zouden lezen voor de ru& t zijner ziel. De leden hebben een teeken waardoor zij elkander herkennen, en zij plegen met gesloten deuren te vergaderen in de St.-Peterkerk in de London Docks.

Daarbij bestaat er in de Episcopaalsche kerk een „broederschap van het gezegend Sacrament."

In 1894 telde zij 1682 predikanten en 13, 444 gemeenteleden. Het doel dier broederschap is om de mis te herstellen of, gelijk zijne leden het uitdrukken, om Christus te aanbidden in het Eucharistisch offer, en om de practijk ingang te doen vinden om de heilige communie nuchter te gebruiken." En waarom nuchter? Omdat anders „de heilige zaak" in aanraking komen zou met ander voedsel, dat men reeds genuttigd had.

Canon Gore leerde dan ook: „Hij, Jezus Christus, is tegenwoordig waar ook de geconsacreerde elementen zijn tegenwoordig inderdaad, uitwendig voor ons objectief en werkelijk.

Dit is niet anders dan de Roomsche leer van de transsubstantiatie.

In iS^3 werd „het gilde van aller zielen" gesticht om het geloof in het vagevuur, het doen van gebeden voor de dooden, het lezen van zielmissen om hen uit de vlammen te redden, ingang te doen vinden. Volgens het laatste verslag bestaat het gilde uit 646 predili; a^ten, in November 1895 werden 991 speciale Requiem missen op Aller zielen gelezen, ' De vereenigiiP^ van St. Osmund lesrt haren ledet^ onx te bidden voor „onzen paus", vóór „Oinxen soiwerein", In een van de boeken door die vereeniging uitgegeven, staat dat het redelijk is, dat Maria zevenmaal daags zal worden ver eeïd en geprezen 1 Behalve eenige zusterschappen is er nog eene geheime vereeniging de O. C. R. (The Order of Corporate Reunion). De leden dezer broederschap zijn leden van de Episcopaalsche kerk en erkennen den paus als het wettig hoofd van de geheele zichtbare kerk op aarde. Deze maatschap zoekt niet enkele personen aan te sporen om tot de Roomsche kerk over te gaan, maar uit de Episcopaalsche kerk zóó door leer en ritueel Romaniseeren, dat zij als één lichaam bij de Roomsche kerk kan worden ingelijfd.

Daarom kunnen wij het verstaan dat de paus voor 's hands niet geneigd is om de wijding der Episcopaalsche bisschoppen te erkennen. De tijd zal daartoe aanbreken wanneer de Episcopaalsche kerk nog meer met den Roomschen zuurdeesem zal doortrokken sijn.

Het Church-congres te Bradford. Het Church-congres dat dezer dagen te Bradford gehouden werd, heeft bitter weinig er toe bijgedragen om aan den verwarden toestand van de Episcopaalsche kerk een einde te maken. Lord Halifox, de leider der Romaniseerende partij, was er met vele aanhangers, maar ook de rumoerige boekverkooper, de heer Kensit, bevond zich met een schare jonge Wycleff-predikers en een lijfwachtvan protestanten, een 5000 tot óooo man tellende, op het appel. Hebben wij in dit blad er onze vrees over uitgesproken dat een man als de heer Kensit niet zou berekend zijn voor zijn taak om leider te zijn van eene beweging om de Romaniseerende richting in de Staatskerk te keer te gaan, het is nu gebleken dat die vrees maar al te gegrond was. Het bleek dat de redeneeringen van Kensit als los zand aan elkander hingen, alleen de persoonlijke invloed van den aartsbisschop van Canterbury heeft gemaakt dat hij kon doorspreken.

De bisschoppen hebben hun politiek, om tusschen de klippen door te zeilen, voortgezet.

Maar de bladen die inmiddels verschenen zijn, doen zien dat er van bemiddeling in deze geen sprake zijn kan; de strijd wordt in de pers met kracht voortgezet.

De raad van den aartsbisschop van York, om geen vereenigingen te vormen die elkander bestrijden, doch om de verschillen eenvoudig te aanvaarden zonder elkanders antagonisten te zijn, wordt dus niet opgevolgd. Dit kan ook niet. De beginselen der partijen zijn zoo uiteenloopend.

De Ritualistische partij vermijdt opzettelijk om nog de woorden reformatie en protestantisme in den mond te nemen; de anti-Ritualisten laten de kreet: „no popery" met verdubbelde kracht hoeren. Maar wij zijn er van overtuigd, dat bij de Ritualisten meer beginsel te vinden is, dan bij hunne tegenstanders. De heer Kensit en zijn volgers zouden al tevreden zijn, indien de Roomsche ceremoniën achterwege bleven en de beelden uit de kerken werden verwijderd. Maar zij schijnen niet in te zien dat de Ritualistische beweging voortspruit uit een onschriftmatige beschouwing van het ambt in de kerk van Christus en voorts uit beschouwingen die lijnrecht tegen de beginselen der reformatie indruischen.

Noord-Amerika. Wij hebben het onder geen stoelen of banken gestoken, dat in den oorlog tusschen Spanje en de Vereenigde Staten van Noord-Amerika onze sympathiën bij de Amerikanen waren, al konden we ons in hun optreden soms niet goed vinden. Nu de Vereenigde Staten eene glansrijke overwinning hebben behaald, hebben de Amerikaansche zendinggenootschappen aanstonds daarvan gebruik gemaakt, door te besluiten mannen te zenden om het Evangelie te brengen op de eilanden, tot welke zij voor den oorlog geen toegang hadden. Deze zendinggenootschappen willen niet onordelijk te werk gaan, of ieder op zich zelve arbeiden, zonder zich te bekommeren om hetgeen anderen doen. Daarom hebben in Noord-Amerika zeven besturen van zendinggenootschappen, met elkander conferentiën gehouden, met de bedoeling om te geraken tot een actie, die in goede harmonie, met geestverwanten die een zelfde doel beoogen, kon plaats hebben.

Er is slechts eene zendingvereeniging geweest, die weigerde om met de anderen te confereeren.

Het was de Protestantsche Episcopaalsche kerk in de Vereenigde Staten. Wij denken dat de Roomsche richting, waarin ook in Amerika de Episcopalen zich bewegen, al is die niet zoo gepronunceerd als die welke in Engeland gevolgd wordt, een hinderpaal is om tegen Rome op Cuba, Porto-Rico en de Philippijnen op te treden. De Heere geve, dat de nederlaag der Spanjaarden, den weg moge banen tot de overwinning van het Evangelie op de eilanden, die zoo lang het licht onder een korenmaat hebben gehad. — Uit de broedergemeente.

In de maand September kwam te Lititz in Pennsylvanië, de Synode der Broedergemeenten in Noord-Amerika saam. Deze Synode heeft zonderlinge besluiten genomen. Onder anderen werd het voorstel, dat ook zulke leden der Broedergemeenten, die hunne kinderen niet laten doopen, toch leden der gemeente kunnen blijven, aangenomen. Welke overwegingen tot het nemen van dit besluit hebben geleid, kunnen wij niet mededeelen, omdat ze ons onbekend zijn. Maar het besluit op zich zelf is treurig genoeg. Dezelfde vergadering besloot, aan de gemeenten, bij de viering van 'sHeeren Avondmaal, het gebruiken van ongegist druivennat in plaats van wijn, aan te bevelen.

Het benieuwt ons zeer of de gemeente der Moravische broeders in Duitschland, zich met. deze besluiten zullen kunnen vereenigen. De Broedergemeenten in Amerika staan toch in verband met de „Unitats-Aeltesten-konferenz te Hernnhut.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen