De Zending.

XI.

Na het vasteland van Australië komt het eerst Melanesië aan de beurt der bespreking. Het bestaat uit zes archipels of eilandengroepen, die bewoond worden door de Papuaas (zoo genoemd naar hun sterk gekroesd haar) een zeer wantrouwig volk, waaronder vele menscheneters. In de eerste plaats brengen we een bezoek aan Nieuw-Guinea, dat beschouwd kan worden als de voortzetting van de Indische eilanden-wereld. Toen wij deze doortogen, hebben wij Nieuw-Guinea reeds genoemd, dat gedeelte namelijk, hetwelk onder Nederlandsch gezag staat. Thans stappen wij aan Britsch Nieuw-Guinea, aan de zuidoostkust van dit eiland gelegen, af. Het Londensche zendinggenootschap zond hare zendelingen Murray en Macfarlane in 1871 derwaarts, die overal langs de kusten den Christus verkondigden. Later kwamen Anglicaansche en Wesleyaansche zendelingen dezen arbeid steunen, de laatsten op de Louisiadenen D'Entrecasteauxeilanden. In dit zendingsgebied zijn 14 blanke zendelingen werkzaam, die in hun arbeid geholpen worden door omstreeks 121 inlandsche helpers. Omstreeks 8000 Papuaas, wonende op 63 zendingsposten, zijn gedoopt of wonen tenminste de godsdienstoefeningen trouw bij.

Het derde deel van Nieuw-Guinea heet Kaiser Wilhelmsland en staat onder Duitschland's bescherming. In 1886 begon de zendeling Flierl van het Neuendettelsausche zendinggenootschap hier het Evangelie te prediken. Spoe­ 15? dig werd hij gevolgd door andere arbeiders. Doch hun arbeid heeft met veel tegenspoed te kampen, voortkomende uit het klimaat of den tegenstand der inboorlingen. Op de Bismarckeilanden is de missie tegenwoordig gelukkiger, vooral in het noorden van Nieuw-Pommeren. In den laatsten tijd heeft Rome zich hier ook gevestigd, teneinde voor het pausdom aanhangers te winnen. De Salomonseilanden, die deels onder Duitsch, deels onder Engelsch gezag staan, zijn eerst door de Roomschên bearbeid; doch die zending eindigde in 1847 met den moord des bisschops en van verscheidene priesters. Thans brengen 69 bewoners der genoemde eilanden, welke te Norfolk (behoorende tot de Nieuw-Hebriden) tot leeraars gevormd zijn, het Evangelie aan hunne landgenooten. Reeds zijn er ruim drie duizend gedoopt, welk getal zeker reeds grooter zou zijn, indien niet bedriegerijen en doodslagen, hier gepleegd door Europeesche schepelingen, wantrouwen tegen vreemdelingen gekweekt hadden. Van zeer weinig beteekenis is de arbeid der zending op de Santa Cruz-archipel, want men vindt daar slechts 52 Christenen. Daarentegen heeft het Woord Gods een vruchtbaren bodem gevonden op de Nieuw-Hebriden, bestaande uit een zeer groot getal eilanden. De Melanesische zending en de Presbyterianen mogen als vrucht van hunnen arbeid wijzen op duizenden Nieuw-Hebridische Christenen. Dit is echter niet dan na veel strijd gekomen. De onderlinge veeten der inboorlingen en het kannibalisme maakten het voor de zendelingen zeer gevaarlijk zich hier te vestigen, terwijl de gewetenlooze handelaars door wapenen en spiritualiën in te voeren het Christendom, zelfs nu nog, tegenwerken. Met eere mag het eiland Norfolk genoemd worden, werwaarts bisschop Patteson in 1855 „de Melanesische zending", voor dien tijd op N.-Zeeland gevestigd, overbracht, van waar zij met rijken zegen op vele eilanden van Australië arbeidt. Droeve herinneringen wekt het eiland Eromanga bij ons op. Daar toch vielen de zendehng J. Williams in 1839 door de hand van kannibalen en later de gebroeders Gordon. Thans echter zijn de dagen des heidendoms daar geteld. Een zegepraal van het Evangelie was het, toen zich in 1890, na 30 jarigen tegenstand, de oudste zoon van Williams' moordenaar liet doopen.

De 6e Archipel van Melanesië is Nieuw-Kaledonië, waar de Franschen verscheidene strafkoloniën hebben. Rome heeft op deze en de naburige eilanden 31 zendingsposten en 7000 inlandsche Christenen.

Van deze eilanden aftrekkende naar het zuiden komen wij aan Nieuw-Zeeland, dat uit verscheidene groote en kleine eilanden bestaat en eene bevolking van 668.651 zielen heeft, van welke de meesten blanken zijn. De oorspronkelijke bewoners zijn de Maori, die nu niet meer dan 42.000 in getal zijn en zoo goed als allen de Christelijke religie belijden. In 1814 kwam hier Samuel Marsden, een Anghkaansche kapelaan van Sydney, Later (in 1822) volgden hem de Methodisten. Zoowel de een als de andere wonnen langzamerhand het vertrouwen der Maori.

Gene doopte in 1825, dezen in 1834 hunnen eersteling. Toen kwamen tijden van groote opwekking. De pogingen der zendelingen, om alomme vrede te stichten, bezorgden hen eerst den naam van oude wijven, maar werden later op hare rechte waarde geschat; beroemde krijgers voegden zich bij de Christelijke kerk. In i860 echter brak door het schandelijk gedrag der kolonisten een krijg uit, die aan de zending een ontzaggelijk nadeel berokkende. Vele Maori verzaakten het Christendom (van de inlandsche leeraars echter niet één); het Hanhanisme, een mengelmoes van Christelijke en heidensche begrippen, ontstond en vond vele aanhangers. Na den oorlog is de arbeid der zending, zoowel door de Anghkaansche missie als door de Methodisten en de Hermansburgsche zendelingen met nieuwen moed hervat, zoodat de kracht van het daareven genoemde verwarde stelsel gebroken is. Op dit oogenblik zijn er 38.065 Maori Christenen, van welke 5500 den Paus als stedehouder van Christus huldigen.

Van Nieuw-Zeeland noordoostwaarts gaande, betreden wij de 8 Archipellen van Polynesië bewoond door schoon gebouwde menschen met zwarte lokken, dunnen baard, ovaal gezicht, kleine handen en voeten. De zending heeft op deze eilanden schoone zegepralen behaald. Men telt thans in Polynesië 205.922 Protestantsche inlandsche Christenen, die van Londensche, Methodistische en Amerikaansche zendehngen en hunne mede arbeiders uit de inboorlingen het Evangelie hebben gehoord. Jammer dat matrozen en handelaars dezen eilanden zooveel ongerechtigs hebben geleerd, waardoor het Christendom hier vaak een naam-Christendom is geworden.

Brengen wij nu den Tidschi (Witi) eilanden, van welken, 80 door ongeveer 123.000 inwoners bewoond zijn, een bezoek. In de jaren 1826 en 1830 heeft 't Londensche zendinggenootschap te vergeefs beproefd, inlandsche predikers uit Tahiti derwaarts te zenden. Zij werden teruggejaagd. Beter slaagden in 1835 de Methodisten, die met een aanbeveling - van den koning van Tonga kwamen. Sints zijn de kannibalen van dezen archipel, die niet alleen hunne vijanden doodden en opaten, maar ook hunne eigen vrouwen en kinderen braadden, veranderd en Christenen geworden. Orde en rust heerschen alom, de Heilige Schrift is in de taal der Fidschi's overgebracht, kerken en scholen zijn op vele plaatsen gesticht en, volgens getuigenis van den Engelschen gouverneur Gordon, wordt er geen enkel gezin gevonden, waar niet èn 's morgens èn 's avonds godsdienstoefening gehouden wordt.

DE GAAY FORTMAN,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen