Buitenland.

Engeland.

Het jongste manifest van de Ritualistische partij.

Volgens de laatste berichten heeft de English Church Union, dat is de vereeniging die in Engeland het Ritualisme drijft en waarvan Lord Halifax leider is, den isten Maart verklaard, dat zij liever den val der staatskerk en het verlies der kerkelijke goederen verdragen zal dan in den ontbranden strijd toegeven. In een resolutie werden de volgende eischen gesteld:

„Volledige onafhankelijkheid inzake van de leer, de tucht en van het ceremonieel der burgerlijke machten, hetzij van het parlement, hetzij van gerechtshoven;

volledige vrijheid om elk kerkelijk gebruik, dat vóór de reformatie in zwang was, te blijven uitoefenen, wanneer dit niet uitdrukkelijk verboden is;

gehoorzaamheid aan de bisschoppen slechts in zoover zij bewijzen kunnen, dat datgene wat zij verbieden, ook door het gebedenboek verboden is;

eene katholieke en niet eene protestantsche uitlegging van het gebedenboek."

De banier die hier de Church-Union omhoog heft, is die van de vrijheid der kerk. Dit juichen wij toe, al betreuren wij het, dat de Ritualisten zoozeer drijven in Roomsche rich­ .) ting. Maar men vergete niet, dat de Ritualisten aldus handelen door den nood gedrongen. AVanneer zij in de toekomst zagen, dat de overheid hen in hunne Roomsche praktijken zou handhaven, zouden zij wellicht thans anders spreken. Maar dit neemt niet weg dat het ons verheugt, dat het ook door de RituaUsten wordt uitgesproken: de kerk behoort in leer, tucht en ritus geheel onafhankelijk van den staat te zijn:

Ook verbaze het niemand dat de Ritualisten slechts in zoover de autoriteit der Anglicaansche bisschoppen erkennen als dit in hun kraam te pas komt. ' In hun hatt geven zij om de geheele Hiërarchie der Episcopaalsche kerk niets, omdat zij alleen buigen voor den paus van Rome. Wanneer deze slechts de ambtsdragers der Episcopaalsche kerk wilde erkennen als wettige dienaren der kerk, die op de rechte wijze geordend zijn tot hun ambt, dan ware het oogenblik niet ver dat de geavanceerde Ritualisten als één man tot Rome overgingen. Maar de paus is tot nu toe hierin niet toeschietelijk. Hij weet: zij moeten toch eenmaal tot mij komen.

Duitschland.

Dr. Schell's onderwer­ ping aan de uitspraak van den paus.

Dr. Schell, hoogleeraar te Würzburg heeft een Roomsche dogmatiek geschreven, en nog andere boeken in het licht gezonden, die onlangs alle te zamen door den paus op den index zijn geplaatst. Hij schijnt zich aan dat oordeel te onderwerpen, al werd hij stormachtig toegejuicht door zijne hoorders, die voor het grootste gedeelte Roomsche theologen waren, nadat het veroordeelend vonnis was bekend geworden. Dr. Schell heeft zich jarenlang tegen alle aanvallen, die van Roomsche zijde op hem gericht

werden, dapper verdedigd, en werd daarbij zelfs gesteund door de Roomsche pers in Duitschland, die hem telkens verzekerde, dat er in zijne geschriften niets tegen de Roomsche leer voorkwam. Maar nu de curie het beslissende woord gesproken heeft, verheugt zich dezelfde pers er in, dat Schell niet tot de onverzettelijken behoort, maar zijn eer allen daar weet te zoeken, waar zij te vinden is: in de zwijgende Onderwerping aan den wil van Rome.

Het is opmerkelijk, dat in zuiver Roomsche landen eenige' neiging zich openbaart om met Rome te breken, terwijl in landen van gemengde religie gelijk in Duitschland, niet het minst daarvan te ontdekken is. Zelfs kan men integendeel zeggen, dat men zich in Duitsch-Roomsche kringen er «en eer in stelt om streng ultramontaansch te zijn. Daaruit is het te verklaren, dat men van Roomsche zijde, al heeft men Dr. Schell aanvankelijk aangemoedigd, er nu over verblijd is, dat de veroordeelde eenvoudig zwijgt.

Noord-Amerika.

Het Amerikanisme.

Het is bekend dat in de Vereenigde Staten van Noord-Amerika de Roomsche kerk niet is gelijk elders. De Roomschen zien rondom zich heen het stelsel van de vrije kerk, op gevaar af van in bandeloosheid te vervallen en daarom kan het geen genade vinden in hunne oogen, dat zij in alles de bevelen moeten afwachten van den paus. Dit streven noemt men het jj^ierikanisme; " de Fransche abt Naudé zeide ^U de Amerikanisten in de eerste plaats de ophaalbruggen wilden neerlaten, d. w. z. zij verlangden dat de scherpe scheiding tusschen de Roomsche kerk en de andete kerken zal worden opgeheven. Het gevaar dat dan de Roomsche kerk in Amerika zou loopen van verflauwing der grenzen, zou volgens Naudé afgewend worden, doordat de Amerikaansche Roomsche kerk de onfeilbaarheid van den paus bleef erkennen. Doch Leo XIII ziet dit geheel anders in. Hij is van oordeel dat de Roomsche kerk haar isolement moet bewaren. Daarom heeft het hoofd der Roomsche kerk het in Roomsche ambtsdragers zeer afgekeurd dat zij liebben deelgenomen aan het parlement der godsdiensten bij de tentoonstelling te Chicago gehouden. Of de ambtsdragers der Roomsche kerk zich aan het wachtwoord van den paus zullen houden? Dit betwijfelen wij. Wij meenen dat enkele het voorbeeld van den onlangs overleden pater Chiniqui zullen volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen