Buiteuland.

Duitschland. Voortdurende sympathie voor de Boeren. Een handschoen toegeworpen aan de Kerk.

Het verheugt ons dat in Duitsche Christelijke kringen de stemming stseds goed gezind blijft voor de Zuid-Afrikaansche republieken. Men had kunnen verwachten, dat het vermoorden van den Duitschen gezant in Peking, de moord gepleegd op honderden zendelingen in China en

Chineesche belijders van den Christus, en het uitzenden van Duitsche troepen en schepen naar China, de belangstelling van het volk zóó in beslag zou nemen, dat men minder aandacht ging wijden aan de zaak der Boerenrepublieken. Maai: trots alle berichten in de bladen, trots het voorschrift van den Keizer om in alle Duitsche kerken gebeden te doen voor de overwinning van de Duitsche wapenen, trots het verzamelen van gaven voor de gewonden, blijft men in Duitschland in de eerste plaats naar de bladen grijpen om te weten hoe het met de Boeren staat. En aldus is het niet alleen in Duitschland, maar bijna in alle landen. Het is opgemerkt dat de Duitsche predikanten, die officieel in last kregen om voor de Duitsche troe ptn in. China te bidden, met veel meer vuur bidden voor de zegepraal der Boeren, al heeft niemand ook cenige verordening daaromtrent gegeven. Ook brengt men in Duitschland den Chineeschen oorlog in verband met datgene wat in Transvaal geschiedt. Men hoort het gevoelen uitspreken, dat er een gericht Gods over de volken van Europa gaat, omdat zij werkeloos en liefdeloos hebben aangezien, dat de Boeren door de Engelschen worden geslacht. Vooral gevoelt men, dat het Duitsche rijk in deze schuldig staat, omdat van uit Duitschland eenmaal het telegram kwam, dat President Krüger na den inval van Jameson geluk wenschte, en dat er wellicht toe bijdroeg dat Krüger den krijg aandurfde. Door alle mogendheden worden de Boeren in den steek gelaten, hunne gezanten gingen hulpzoekend van het eene land naar het andere, en werden in Duitschland, evenals in andere landen, niet eens tot de machthebbers toegelaten!

Dat in Fransche Gereformeerde kringen niet zulke warme sympathie-betuigingen voor de verdrukte Boeren gehoord worden, is wel te verklaren. Immers collecteert men voor allerlei Evangelisatie-arbeid steeds in Engeland, en bovendien zien-de Fransche Gerefoi meerden in het godsdienstig en kerkelijk leven dat zich in de Vrije kerken van Engeland openbaart, hun ideaal. In DuitschLuthersche kringen is men daarentegen sedert jaren tegen Engeland ingenomen, omdat men van uit dat land steeds pogingen aanwendde om de lieden van de Luthersche kerk af te trekken en tot de methodistische en baptistische leeringen over te halen. Het Fransche volk, als een geheel gedacht, blijft echter zeer sympathetisch gezind voor de Boeren.

Nadat de hoogere kerkbesturen tegen verschillende predikanten, die bleken de belijdenis der Evangelische kerk niet meer te beamen, waren opgetreden, zoodat hier en daar afzetting volgde, is er een tijd lang door de woordvoerders der moderne richting gezwegen. Doch in den laatsten tijd hebben deze mannen weder van zich doen hooren. De hoogleeraar Dr. Krüger heeft althans gemeend om zich, nog wel in het Evangelisch Gemeindcblatt van Dr. Rade, op de volgende wijza te moeten uitlaten over zijn verhouding tot de belijdenis der kerk. Hij schreef: „Vooreerst een onomwonden belijdenis, dat ik persoonlijk de door mij als Academischen leeraar verrichten arbeid voor onkerkelijk houd... Onkerkelijk is die ook in den zin, dat ik nooit bij mijn arbeid naar de kerk vraag. Of haar mijne resultaten behagen of niet, of zij meent dat zij door een dier resultaten van mijn onderzoek of wellicht door mijn geheele methode van werken benadeeld wordt — ik wil niet zeggen dat het mij koud laat, maar ik laat niet toe dat deze overweging eenigen invloed op mijn arbeid uitoefent. Ik wil echter nog verder gaan, en dat is mij zelfs hoofdzaak: ik zoek de eigenlijke taak van een hoogleeraar in iets dat de kerk bijna verschrikken moet. Onze taak bestaat in de eerste plaats in de roeping om zielen in gevaar t» brengen”.

Dat deze woorden ernstig gemeend zijn blijkt uit het feit, dat Dr. Krüger verder het als zijn taak blijkt te beschouwen om het den studenten in te prenten, dat alk voorstellingen van het godsdienstig leven slechts „betrekkelijke" waarde hebben. Geen theologische voorstelling, of zij in den Bijbel staat of in een belijdenisschrift, kan er aanspraak op maken dat zij geldt voor alle tijden!

Geen wonder, dat men in Duitsche Christelijke kringen gaat vragen of men dergelijke onbeschaamde uitingen maar moet laten passeeren en of de Jjerk dienaren mag ontvangen, die door mannen als Dr. Krüger werden opgeleid? Men gevoelt het, dat de kerk de handschoen opnieuw is toegeworpen. Het is te hopen dat hij wordt opgenomen en dat het einde van den strijd is: het stichten van Vrije universiteiten op den grondslag van de belijdenis der kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen