Voor Kinderen.

U is geboren de Zaligmaker.

Dat woord werd gezegd tot de herders, die op het veld bij Bethlehem de wacht hielden over hun kudden, in den nacht toen onze Heere Christus werd geboren.

Die het hun aankondigde was een engel, een bode Gods uit den hemel, nedergedaald om het hun aan te zeggen: Voor u is heden de Zaligmaker geboren, Christus de Heere, in de stad van David.

„De boodschap des heils wordt aan armen verkondigd, ”

zegt de groote dichter Da Costa, en hij geefc in die woorden weer, wat de Heere Jezus gezegd heeft: Den armen wordt het Evangelie verkondigd. De herders behoorden tot de niet vele rijken, niet vele edelen, waar Paulus van spreekt, die bij de wereld gering geacht, maar bij God verkoren zijn. Niet als waren derijken uitgesloten. Dat weten we beter. Maar de Heere Jezus wederom zegt ons, dat het zeer bezwaarlijk is voor een rijke om het koninkrijk Gods in te gaan, wijl zijn hart zoo licht zich hecht aan de wereld, en hij zoo weinig weet van haar ellende. Het onedele en verachte is kostelijk in de oogen des Heeren. Hij maakt wat niets is tot iets, en is alzoo een God, die rijken en armen geven wil wat tot leven en godzaligheid noodig is. Doch de geringen en armen en ver achten zijn verreweg de meesten, die naar des Heeren stem hooren.

Zoo ook hier. De geleerden en wijzen, de Farizeeën en wetgeleerden hadden aan de geboorte van den Heiland zelfs niet gedacht. En toen Herodes er later van hoorde, was zijn eerste gedachte dat kind te dooden. We zien dan ook, dat noch Herodes noch de wijzen en edelen van Jeruzalem de boodschap ontvingen, maar wel eenvoudige Herders. Herodes en de wijzen verlangden er ook niet naar, doch de herders wel. Toen de engel zeide, dat de Zaligmaker geboren was, begrepen zij dit, en zij vonden het een heerlijke tijding. Het ging hun aan. Want zij gevoelden dat zij een Zaligmaker noodig hadden. En zoo konden zij zich ver heugen toen hij verscheen.

Een vroom leeraar, Lodenstein geheeten, die voor twee en een halve eeuw leefde, heeft ons in een gedicht, dat veel te lang is om 't hier te plaatsen, een gesprek gegeven, dat hij voorstelt als gehouden tusschen Maria en de herders. Iets er van echter, in hedendaagsche taal overgezet, is te schoon om het weg te laten. Hij voert dan de Herders, Maria en Beiden sprekend in:

M. Wat ziet gij heerlijks in mijn kind?

H. Een sterke, die eerlang verwint. Al wat ons aanvecht, en verleidt. Der zondenmacht, en al Der zondenmacht en al ons vreezen.

B. Zingt Hemelen, Hallelujah! Zingt volken al, Hallelu-jah! Zingt al wat leeft Hallelu-jah! Dit kindeken zal ons genezen.

„Genezen”, dat weten we. ziet op den naam Heiland, dien we in de Schrift vinden. Want die naam wil zeggen, de heelende, d. i. hij die geneest. Hij heelt gebrokenen van hart. Nu gaat het voort:

M. Wat ziet gij heerlijks in dit Lam?

H. Een Koning sterk, uit Davids’ stam,

M. Die zoo veracht ter wereld kwam?

H. Zijn Vader is een Vorst, Zijn Vader is een Vorst der eere.

B. Hallelu-jah! Gij Englenschaar, Zingt vroolijk, allen opefibaar. Hallelujah, zingt, want voorwaar, Deez' Koning is een Heer der Heeren.

Maar weder luidt de vraag van:

M. Wat ziet gij prachtigs in dit wicht. Dat arm, in slechte windsels ligt?

H. Een rijkdom daar het al voor zwicht: Zijns Vaders is al 't goud, Zijns Vaders is al 't goud der aarde.

B. Zingt, hemelen, Hallelu-jah! Zing, aarde, juich Hallelu-jah Dit Kindeken! Bij zijn gena Is goud en zilver van geen waarde.

Zulk een Hallelu-jah heffen ook wij aan op het Kerstfeest, gedenkende hoe de Heere Christus gekomen is, een Licht tot verlichting der Heidenen. Want dezulken waren ook wij eertijds; onze vaderen kenden God en Christus niet. Doch het Evangelie is ook ons gebracht, en zoo mogen wij ons verblijden, wetende dat er God ter eere in de hemelen, vrede op aarde is en een welbehagen in de menschen.

Zeker wanneer we op de aarde rondzien, als wij denken aan den Afrikaanschen oorlog, om maar één ding te noemen, dan zou men haast vragen: hoe is er vrede op aarde ? Maar vrienden, als we den „vrede op aarde!" alleen zoeken in geen oorlog, in rust onder de menschen, dan begrijpen we van dien lofzang der engelen nog heel weinig. Er zijn veel menschen die zoo van vrede spreken, maar zij bedriegen zich.

De vrede dien de Heiland ons schenkt is een andere, een hoogere en betere. Hij brengt vrede in het hart; want hij is de Vredevorst. Zijn discipelen liet en gaf Hij vrede, en doet dit laatste nog aan allen die gelooven. En het eind zal zijn, dat Hij ook vrede-brengt over de gansche aarde en men nergens zal leed doen noch verderven. Doch allereerst komt het aan op dien vrede, welke alle verstand te boven gaat, en dien in Christus is. Ja, meer nog, de apostel zegt van Hem: Hij is onze vrede.

Er zijn duizenden die evenmin als het lied der engelen heel het Kerstfeest, het Christusfeest, verslaan. Dat merkt men dadelijk, als men ziet, hoe het door velen, hier en in andere landen wordt gevierd. Aan allerlei wordt gedacht, over vele dingen gesproken, men verheugt zich over dit en dat, maar de Heere Christus wordt vergeten. Men houdt feest voor zich zelf.

Daartoe nu heeft de gemeente des Heeren die dagen zeker niet bestemd, en wie zoo doet, kan er ook geen zegen van hebben. Zeker, niet de Heere God heeft dit feest ingesteld, maar dat wil toch waarlijk niet zeggen, dat wij maar mogen voortleven, als ware er geen Zaligmaker, en als ging het ons niet aan, wat in Bethlehem is geschied. Het is goed dat we daar eens in 't jaar bepaald op gewezen worden, maar nog beter zoo we er steeds aan gedachtig zijn. Wie er echter nooit aan denkt. Kerstfeest of niet, die toont dat hij nog een koud en onverschillig hart heeft, voor de eeuwige dingen, en den Heere Jezus nog niet lief heeft.

Op dat laatste komt het aan; op aan ook voor ons eigen behoud. Dat zegt de apostel Paulus ons duidelijk in i Cor. i6 : 22. Dat mogen we wel bedenken, als we het Kerstfeest tegemoet gaan, en als we op dat feest Christus ter eere zingen. Het moet ons uitdrijven tot Hem te gaan, zoo wij het nog niet gedaan hebben, opdat Hij, die voor ons geboren is, ook in ons geboren worde.

De engelen zongen, dat God in de menschen een welbehagen heeft. Dat klinkt wonderlijk, maar hel is een groote troost en geeft ons moed. Want nu weten wij, dat, wie tot den Heiland komt, niet zal worden uitgeworpen, gelijk Hij zelf gezegd heeft. Laat ons dan Kerstfeest vieren, en staande bij Zijn kribbe, ziende hoe Hij, die rijk was, voor ons arm werd, Hem vragen onze armoede te vervullen door zijn rijkdom. Hij kan en wil het; tijdelijke en geestelijke zegeningen beide zal ons God schenken uit den hemel in Christus Jezus. Wie Hem het hart geeft krijgt honderdvoud terug.

AAN VRAGERS.

Ik lees in Exodus, dat Farao met al zijn heir verdronk. Hoe moet ik dit verstaan, daar door sommigen beweerd wordt, dat die Farao ook gebalsemd is?

H. A. v. D. H.

Op deze vraag dient tot antwoord, dat natuurlijk de verdronken Farao niet is gebalsemd. Doch de mummie die gevonden is, wordt verondersteld te zijn, het gebalsemd lijk van den „Farao der verdrukking", van welk lijk een photographic is gemaakt. Dat lijk is echter afkomstig van den koning onder wien de verdrukking begon. Die nu is zeer zeker niet dezelfde geweest die verdronk. Want er liggen wel 80 jaar tnsschen het begin der verdrukking en den uittocht uit Egypte.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen