Buitenland.

Noord-Amerika. Moeilijkheden waarmede Nederlandsche en Duitsche kerken hebben te worstelen.

Het verwondert ons steeds, wanneer wij den toestand van het onderwijs in Noord Amerika indenken, dat de Christenen aldaar niet krachtiger ook op politiek terrein den strijd aanbinden voor de bijzondere Christelijke school. Wel is waar, wordt op de openbare school in de Vereerigde Staten de Bijbel gelezen, maar wijl die school moet toegankelijk zijn voor kinderen van alk gezindten (en het gezindtenacintal is legio) kan en mag het onderwijs' niet een positief Christelijk karakter dragen.

Wel zijn er bijzondere Gereformeerde, Lu thersche en andere scholen. Maar deze verkee ren in een kwijnenden toestand. Be openbare, neutrale scholen staan voor alle kinderenopen, en als daarvan gebruik gemaakt wordt, behoeft men daarvoor geen penning schoolgeld te betalen. Omdat de openbare school door alle belasting betalende burgers onderhouden wordt, zijn de schoolgebouwen en de leermiddelen in een uitstekenden toestand, terwijl de onderwijzers uit de openbare kassen ruim bezoldigd worden. De bijzondere scholen kunnen daartegen niet concurreeren. Men moet zich behelpen met onvoldoende leermiddelen, terwijl men ook geen voldoend aantal onderwijzers kan aanstellen. Hti gevolg is, dat de Isijzondere scholen in miscrediet geraken. Ze krijgen haast geen kinderen en komen daardoor steeds meer in verval. Dat is vooral het geval in het oostelijk deel van het land. Daaruit is de bloei der Zondagsscholen in Amerika te verklaren. Die scholen moeten goed maken of aanvullen, wat de openbare scholen bederven of missen. Er is nog een zaak, waardoor de bijzondere schoLn niet tot bloei kunnen komen. De Luthersche en Gereformeerde kerken in Noord Amerika, zijn voor een groot deel vergaderd uit landverhuizers uit Nedeiland, Duitschland enz. Die landverhui'.ers beriepen predikanten, die in de Nederlandsche, Duitsche, Zweedsche taal hun het Woord van God moesten verkondigen. Maar d; kinderen dier emigranten leerden over het algemeen zich in de Engelsche taal uitdrukken, en hunne kindskinderen kennen de taal hunner vaderen haast in het geheel niet meer. Het gevolg daarvan is natuurlijk, dat het opkomend geslacht de kerken, waarin in 't Hollandsen, Duitsch, Zweedsch gepredikt wordt, niet meer bezoeken. Wanneer zij ter kerk gaan, is het bij de Episcopalen, Presbyterianen en anderen, in welke gemeenten men in 't Engelsch het Evangelie verkondigt. Sommige Duitsche kerken hebben, om toch niet alle leden te verliezen, weekgodsdienstoefeningen georganiseerd, waarbij dan in het Engelsch gepredikt wordt. Maar het blijkt, dat op den duur daarmede de gemeente niet bijeengehouden wordt. Daarom ging men er toe over, bijzondere scholen te stichten, alwaar de kinderen niet alleen in Gods Woord en in den Catechismus, maar ook in de taal hunner kerk werden onderwezen. Sommigen vinden dit onnoodig en laten hunne kinderen stichting zoeken in een kerk, waarin in het Engelsch gepredikt wordt, overtuigd, dat, indien men in Amerika zijn tweede vaderland gevonden heeft, men ook de taal die daar gesproken wordt, dient over te nemen. Eene school, die als de meeste Christelijke scholen is ingericht, achtte men daarom onbruikbaar. Uit dit alles is het te verklaren, dat het bijzonder onderwijs in Noord-Amerika niet tot ontwikkeling komen kan.

Het vraagstuk van de taal is evenzeer voor de school als voor de kerk schier niet op te lossen. Voor het vergaderen van de aankomende landverhuizers is het noodig, dat in het Neder landsch of Duitsch gepredikt wordt. Maar om het opkomend geslacht bij de kerk der vade ren te houden, en te verhinderen, dat het naar de Engelsche bisschoppelijke kerk overgaat, en er tegen *te arbeiden, dat de jongelieden niet tot onkerkelijkheid of onverschilligheid vervallen, moet er in het Engelsch gepredikt worden. De predikanten die de Gereformeerde of Luthersche kerken dienen, werden in den r? gel beroepen met het oog op de oudere lieden, de aan de taal van het oude vaderland gehecht zijn.

Zoolang er nu maar genoeg landverhuizers uit Nederland, Duitschland enz. komen, kunnen de keiken die eene niet Engelsche taal hebben, fich wel staande houden, door toevoer van buiten. Doch nu die stroom trager vloeit, hebben VOO al de Duitsche-Luthersche gemeenten een zwaren strijd voor haar bestaan.

Dat die moeilijkheid van de taal niet de cenige is, waarmede de kerken in Amerika te worstelen hebben, blijkt uit het volgende stukje van Prof. Dosker, dat wij in de Hope van i6 Jan. vonden:

„Dat wij hier in de 20ste eeuw een groote geestelijke worsteling tegemoet gaan, wordt door niemand betwijfeld. Een stroom van beslist moderne gevoelens heeft zich over ons ontlast en de wateren worden steeds breeder en dieper.

Een beroemd Amerikaansch predikant te Grand Rapids sprak het, in een onlangs gehouden vergadering van de predikanten dier stad, openlijk uit — dat men betrekkelijk weinig meer maakte van den dood van Christus, het ging om Zijn leven meer dan om Zijn dood. De hel bestaat in het proeven van de wrange vruchten der zonde, de hemel is het genot der deugd. Beiden behooren tot dit leven. — Die klanken zijn voor ons, die het Nederlandsch modernisme kennen, zoo droevig wel bekend. Daar maakte het modernisme fiasco, hier zal het dat zeker ook doen. Maar o de bange dagen, die tusschen den terugkeer des verloren zoons liggen en tusschen zijn heengaan! O de zwijnendraf in plaats van brood, de slavernij in den vreemde, inplaats van het kindschap in 's vaders huis ! Laat ons waken en bidden, opdat wij niet in verzoeking komen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen