Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit de Pers.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de Pers.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

In Holland s - Kerkblad, dat een verrassende uitbreiding onderging, schrijft Ds. Sikkel het volgende over het gemis aan aaneensiui ing der Ctinstelijke elementen;

In onze grootere kringen, in volkrijke provin ciedeelen, en in de grootere steden, moest meer aaneenstuititig bestaan tusschen hen, die in de vreeze Gods en in de liefde tot het volk onze publieke belangen behartigen.

Een kiesvereeniging en een schoolvereeniging zijn niet genoeg.

Die geven in den engeren kring wel aanraking en gemeenschap.

Maar gij moet samen het terrein breeder overzien. Gij moet met de kracliten in dien breeden tiring ook gemeenschap hebben, overleg en samenwerking.

Wij nebben geen bisschoppen, die de zaak at doeri en een breed terrein beaeeren.

Daar moet wat tegenover staan.

Wij moeten het zelj doen.

Niemand onzer heelt over het terrein heerschappij, maar we moeten samen overleggen en handelen. Classicale en synodale vergaderingen doen hier vour de Kerken wat noodig is.

En een Deputatenvergaaering brengt ons eens uit heel het land een enüeie maal bijeen. Maar wat ons allen samen aangaat in/; «£/onzen arbeid voor land en volk voor waarheid en recht dat vraagt onze provinciale overlegging in eigen breeder kring. Men spreekt van het organisme van het Volk des Heeren ; dan moet er ooK een organiscli samenleven zijn.

In steden als Amsterdam, 's-Gravenhage Rotter dam en in tal van belangrijke kringen in alle provinciën zijn tal van krachten, die elkaar beiioeven en die toch zonder verband schier leven. Die weinig aanraking met elkaer hebben. Althans zoo goed als geen regelmatige en geregelde aan laking.

In Kampen heeft men een krans, waardoor men samen leeft, en over allerlei samen handelt. Bestond dat in tal van belangrijke krmgen, wat zou daar een kracht van kunnen uitgaan.

De Vergaderingen der Cliristelijke Vrienden uit Groens dagen hebben schoone vruchten gedragen. Kn ze boden ook verkwikking voor het chnstenhart in de broederlijke ontmoeting. Wat kunnen wij, bij eenheid van beginsel en grondslag van Belijdenis, niet samen hebben. En wat leven we atomistisco. Of wat is onze omgang voor den ernst des levens en van onze roeping in ons volk veelal weinig zaakrijk.

Tal van belangen lijden daaronder.

Onze Pers b.v. gaat niets vooruit. Onze lectuur heel weinig. We gevoelen ons niet genoeg, omdat we te weinig gemeenschap hebben. Wat opkomt, komt meest sporadisch en individueel op. £n individueel overwicht en initiatief, zonder een goed werkend verband, is zwak en gevaarlijk.

Het leven der ongeloovigen, die almeer Sociaal elkaer de hand reiken, is straks, hoewel zij geen Kerk en geen Belijdenis en geen Vrije Scholen voor Hooger en Lager onderwijs hebben, veel meer, veel democratischer en menschelijker georganiseerd, dan het onze: zij een phalanx en wij een veel losser groep.

Als ge er uw kostelijk volk in flinke streken en in de hoofdsteden op aanziet, dan lijdt uw hart. Dat volk is geen volle. Ja. onder de preek ziet ge ze bijeen ; maar daar komen ze alleen hooren. Aan het avondmaal, o ja, ja, — maar daar zwijgt het volk. In den Psalm, — ja voor God. In de collecte ; — ach, wat weet de Gemeente van de armen en van den Dienst der Barmhartigheid, wat deelt zij er in ; de cent is de tolk der werk tuiglijkheid veelal, — anders waren het al gauw twee centen of een stuiver.

Vergaderingen der Gemeente als Gemeente, tot overlegging over haar eigen leven; — we kennen ze schier niet. Zelfs bij verkiezing vjn kerkelijke ambtsdragers ziet ge uw mannen — wegblijven.

En dat is nu uw Kerk. Vraag, wat het leven van een Christenvolk is als volk in het volk.

Uw Pers drijft ook als een luchtbal daar over heen. Zij heeft geen georganiseerd leven, waaruit ze opkomt, waarin ze worstelt. Ze sticht ook veelal het volk uit haar wolk. Ze wordt veelal vólgemaakt. Ze heeft te weinig voeling met het leven. Het volk vmdt er zich zelf niet in, en spreekt er zich bijna nooit in uit. Zeker, dat zou wat roejiger zijn; maar het zou echt het leven zijn. Het zou uw Pers doen bloeien als tolk van uw volk.

En dit wordt niet beter, als er niet meer voeling en overlegging komt tusschen hen, die in onderscheiden positie in breeder kring uit een beginsel leven voor het volk en de volkszaak. Die moeten elkaer eerst vinden en. elkaer eeiis voor de zaak zetten, en de aansluiting aan het volk en van het volk bevorderen. Er ligt in dat volk zooveel. En we hebben toch zooveel goede leidende krachten, die samen wat kunnen.

Zeker, er is een Organisme van het Lichaam der geloovigen. Maar dat organisTie moet zijn beeld niet hebben in een baal erwten, die omgeworpen is, zoodat de erwten naar alle kanten wegrollen. De boom, het lichaam moet hier beeld zijn. Laat het organisme organisch werken. Over Kerk en School en Wetenschap, over Pers en Lectuur, over Politiek en Sociaal leven moet niet slechts overlegging zijn in de besturen de instituten en corporaties, maar overlegging in de gemeenschap der geloovigen. En in die gemeenschap moet de pers dan spreken en sterken, - en zój zelf bloeien.

Laat er eens in steden of kringen een begin komen. Vooral in de groole plaatsen, waar zoo veel kostelijk leven plat tegen den grond ligt. Hoogleeraren en Docenten, Predikanten en Onder wijzers. Juristen en Journalisten, Letterkundigen en Kunstlievenden, Leden van Staten en Raden, Bestuurders en Leiders van Vereenigingen en Corporaties, en zooveel meer ; zooveel rijperen en zooveel jongeren ; indien ze elkaer in hun kring eens geregeld ontmoetten, al was het slechts eens of tweemaal per jaar, maar op vaste tijden, en om dan niet slechts elkaer te zien en een woord te wisselen, maar ook en vooral en in overleg elkaer te bepalen bij de belangen, die hen allen raken, — zou niet ieder hunner gelooven, dat het hun goed zou doen? Zou het geen goede vrucht dragen? Zou niet het geheele terrein, dat ons gemeenschap pelijk aangaat in Kerk en School, in Wetenschap en Volk, m Maatschappij en Staat er wèl bij \aren ?

Misschien is deze klacht wat overdreven. Onze deputatenvergaderingpn te Utrecht; de jaarvergaderingen der Vrije Universiteitj de ver gaderingen van Christelijk Nationaal en zooveel meer, geven wel degelijk uiting aan het organisch saamleven der geloovigen.

Maar het is goed, dat Ds. Sikkel aandringt op meer. Vooral in onze groote steden kan de onderlinge band tusschen wat uit een beginsel leeft, zooveel sterker zijn. En de vrucht van dit saamleven zou kerk en volk ten goede komen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 januari 1902

De Heraut | 4 Pagina's

Uit de Pers.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 januari 1902

De Heraut | 4 Pagina's