Buiteuland.

Engeland. Veroordeeling van Kensit junior.

Voor een drietal jaren was de naam van den Londenschen boekverkooper Kensit op ieders lippen. Deze heer is sterk gekant tegen het invoeren van Roomsche ceremoniën in de Engelsche Episcopaalsche kerk, die een Protestantsche is, en openbaarde dien afkeer op een min of meer onhebbelijke manier. Wanneer de heer Kensit een godsdienstoefening bijwoonde, waarbij bijvoorbeeld wierook gebrand werd, dan protesteerde hij gedurende de godsdienstoefening openlijk daartegen, hetgeen natuurlijk storing verwekte. Maar de heer Kensit beweerde, dat deze manier van doen hem was opgelegd, omdat hij als lid der Episcopaalsche kerk recht had op een Protestantsche godsdienstoefening, en daar klachten, bij den bisschop ingebracht, niets hadden gebaat, er hem dus niets anders overbleef dan openlijk protesteeren. Dat de heer Kensit op die manier wel eens met de politie te doen kreeg, spreekt van zelf.

Behalve dat mondelinge protesteeren gedurende de godsdienstoefeningen, zon de heer Kensit op een middel om de Romaniseeripg der Episcopaalsche kerk tegen te gaan; een middel, dat over geheele land kon worden gebruikt; en hij vond dat door het oprichten van de zoogenaamde „Wycliffe missie". Het is bekend, dat John Wyclifïe in de veertiende eeuw een van de voorloopers was van de reformatie in Engeland. Hij stichtte vèreenigingen van vrome mannen ter prediking van het Evangelie onder het volk. Reeds in de veertiende eeuw verwierp Wycliffe de vereering van heiligen, reliquiën en beelden, het gebruik der Latijnsche taal, de privaatmissen, het laatste oliesel en in het algemeen alle ceremoniën. De aflaatsleer en den aflaathandel verklaarde hij voor Godslastering, de oorbiecht voor gewetensdwang, de macht der sleutelen voor voorwaardelijk, haar binden en ontbinden voor krachteloos, wanneer het niet met het oordeel van Christus overeenstemde. De leer van het vagevuur verwierp hij even krachtig als hij die van de praedestmatie voorstond. Het pausdom was hem het anti christendom; de hiërarchie behoorde voor een presbyterialen kerkvorm te wijken. De priesterwijding verleende geen onverdelgbaar karakter. Elk geloovige had als zoodanig een priesterlijk karakter.

Wij kunnen hieruit zien, dat een persoonlijkheid als Wycliffe "oor den heetgebakerden heer Kensit veel aantrekkelijks heeft, en dat hij daarom de mannen, die hij uitzond om door geheel Engeland de Episcopalen te waarschuwen dat zij zich niet zouden laten brengen op Roomsche doolpaden, „Wycliffe predikers" wilde genoemd hebben.

Ook in Liverpool traden de Wycliffe predikers op en wel in vergaderingen onder den blooten hemel. Onder hen, die daarbij tegen het invoeren van Roomsche praktijken getuigden, was ook de heer John Kensit Junior. Het schijnt, dat het houden van die „openlucht" amenkomsten aanleiding gegeven heeft tot opstootjes. Het woord, dat de jonge Kensit daarbij sprak, is zeker wat vurig geweest en daarover had hij zich voor den heer Stewart, „stipendiary magistrate", dezer dagen te verantwoorden. Deze rechter veroordeelde den ongen Kensit tot het betalen van/4800 boete, n vergde van hem tevens de belofte, dat hij n een vol jaar geen „meetings" op de straat ouden zou. Wanneer hij in gebreke bleef, moest hij voor drie maanden de gevangenis .in.

De heer Kensit senior zond daarop het volende telegram aan zijn Londensche vrienden: Onze brave zoon is drie maanden in de geangenis gegaan. Prijs God, het zal een getuienis zijn voor Gods waarheid. John Kensit."

Het spreekt wel vanzelf, dat deze zaak niet lleen in den kring van de vrienden van Kensit esproken wordt. Men ziet in het vonnis van en heer Stewart eene aanranding van het recht an het vrije woord, dat tot hiertoe in Engeland eëerbiedigd werd. Ook verbaast het ons, dat en in Engeland bijvoorbeeld de mannen die r voor ijverden, dat de oorlog met Transvaal n Oranje-Vrijstaat zou gestaakt worden, overal rij liet spreken, ja, dat de politie hen aarbij beschermde, terwijl het nu mogelijk is, at een man, die ijvert voor de rechten van ijn kerk, de keus heeft om een groote som eld als boete te betalen en dan nog gedurende en jaar te zwijgen óf drie maanden lang in de evangenis te zitten. Het komt ons voor, dat e zaak, die de heer Kensit voorstaat, door die evangenschap niet zal worden geschaad. Dit as ook niet het geval, toen tengevolge van proessen tegen de Engelsche Ritualisten, enkele redikanten, die tegen rechterlijke vonnissen in, oortgingen met het houden van godsdienst efeningen op Roomsche manier, jarenlang de evangenis in moesten. Het Ritualisme scheen elfs door het martelaarschap van enkele zijner oorstanders te meer ingang te vinden. Mocht it nu ook de vrucht zijn van de gevangenistraf van den heer Kensit junior!

Dat de politie hier en daar onder den invloed taat van hen die de „Kensit crusade" niet raag zien, blijkt uit het feit, dat te Bristol een weetal „Wycliffe predikers" drie dagen de evangenis in moeten, omdat een politieagent pgemerkt had, dat sommige wielrijders moesten fstappen of bestuurders van rijtuigen wat oesten omrijden, tengevolge van het houden an meetings. Men heeft een „Act of Parliaent" weten op te zoeken, volgens welke zulke storingen in het verkeer worden strafbaar gesteld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen