Voor Kinderen.

DE LAATSTE REIS.

XVII. (Slot).

In Duitschland werd de groote ontdekker en beroemde oudheidkenner met groote achting ontvangen. Nu daar was ook reden voor. De eenvoudige Mecklenburgsche jongen was een groot man geworden, die daarbij zijn vaderland grootelijks aan zich had verplicht, gelijk ik u vroeger heb verteld en ieder nog kan zien.

De Duitschers hadden dat dan ook dankbaar erkend. Te Rostock in Mecklenburg is een hoogeschool, en deze had reeds jaren vroeger den geleerden landgenoot tot doctor benoemd, honoris causa, d. w. z. ter oorzake van de eer. Wil iemand doctor worden dan moet hij, zooals ge weet, veel studeeren en examens doen. Maar is een man nu heel knap en staan zijn kennis en geleerdheid zoo hoog, dat men hem deswege eeren wil, dan kan een hoogeschool zoo iemand ook tot doctor maken, zonder al wat anders voorafgaat. Of die wijs iverd ook Heinrich Schliemann doctor, en daarom prijkt vaak dat Dr. vóór zijn naam.

De stad Berlijn deed weer iets anders. Wij weten, hoe schoone geschenken Schliemann aan het museum van die stad had geschonken. Men was trotsch op zulk een man, en daarom werd hij tot eereburger benoemd. Hij kon dus in Griekenland blijven wonen, doch werd toch als Berlijnsch burger beschouwd. Alleen behoefde hij te Berlijn geen belasting te betalen.

Maar niet alleen de Duitschers eerden Schliemann, ook vreemdelingen bleven niet achter. Zoo de beroemde hoogeschool te Oxford, die hem mede tot doctor benoemde, op dezelfde wijs als Rostock gedaan had.

Doch al is iemand tweemaal doctor, daarbij eereburger, ontdekker en millionair, toch kan hij van oorpijn geducht last hebben. Dit ervoer onze vriend ook. Maar hij hoopte op wat de geneesheer had gezegd, en naar 't scheen, niet zonder grond. Want na eenige weken werden de zieke ooren weer beter en toen het tegen De cember liep, gevoelde Schliemann zich zoo v/el, dat hij besloot, Duitschland met zijn kouden winter vaarwel te zeggen, en weer te keeren naar het zonnige Griekenland.

De geneesheer had daar veel tegen, omdat een ongesteldheid als van dezen zieke vaak een dieper liggende oorzaak heeft, en ook deze dient weggenomen, zal de kwaal niet wederkeeren. Schliemann echter voelde zich, als gebeid, vrij wel. Hij verlangde naar zijn gezin, en niet minder om i5aar Duitsche wijs, met al de zijnen het heerlijk Kerstfeest te vieren. Zoo zei hij dan den doctor en Halle vaarwel, spoorde naar Genua, en ging daar op de boot, die hem om de zuiclspits van Italië heen, naar Griekenland terugvoeren zou.

Doch in des Heeren raad was anders besloten.

Nauwelijks was onze reiziger op zee, of hij voelde zich weder ziek. Hij moest te bed blij ven; 't werd ai erger en eindelijk zóó, dat hij den kapitein verzocht, hem te Napels aan land te zetten. Daar waren geneesheeren te krijgen, en daar hoopte Schliemann ook door de zachte lucht, weder te herstellen.

Het zou echter anders uitloopen.

In het logement, waarheen de zieke vervoerd was, werd het weldra erger met hem.

Er kwamen geneesheeren; alles werd gedaan wat te doen was; alle middelen aangewend; vergeefs. Hij mocht het Kerstfeest niet meer met de zijnen vieren.

Want den 2den Kerstdag, den 26sten December van het jaar 1890, sloot Dr. Schhemann de oogen voor goed. Hij had zijn tweede vaderland aiet weer gezien. „Hij vond", heeft ieiund sezegd, „niet het aardsche goed, dat rüj al-: K^rstgave van God had gebeden, maar voor den schatgraver openden zich nu de wonderen üer eeuwige heerlijkheid."

Geve de Heere dat het alzoo zij geweest!

Want dat is nog hooger roem dan steden te hebben opgegraven, en schatten-der oudheid aan 't licht te hebben gebracht.

Er zou over hetgeen door Schliemann is verricht en wat door hem is gevonden, nog heel veel te vertellen zijn. Maar ik meen, dat het beter is, zoo de lezers dal eens later onderzoeken, wanneer het hun makkelijker zal vallen, alles te begrijpen en er de waarde van te beoordeelen. Zij kunnen dit vinden in een tal van boe ken, die Schliemann zelf in het Duitsch heeft CTeschreven, en die veelal in het Fransch en Enelsch zijn vertaald. Ook anderen hebben over ! m en zijn werk gespreken. Een zeer leerrijk Doek is dat, waarin hij zijn eigen leven verhaalt. Wat naar Gods bestel en met Diens zegen ook uit eenvoudigen en nederigen worden kan, is in zijn geschiedenis duidelijk gebleken.

AAN VRAGERS.

Een onzer lezers doet een vraag, waarop we gaarne antwoorden, wijl zij van nadenken getuigt, zoo we 't slechts duidelijk genoeg kunnen maken.

Onze lezer dan vraagt, wat het woordje „één" toch beduidt in overeenstemmen en overeenkomen of in „wij waren bijeen." Want, zegt hij, „er zijn er dan juist niet één, maar altijd meer, die saamzijn, of moet het ook wezen eens, zooals men zegt: „zij zijn het een?

Dit laatste kan, gelijk ieder gevoelt, niet zoo zijn, want „over eens komen" heeft geen zin, en „bijeens" evenmin, 't Zit dan ook heel anders.

We hebben behalve de reeds genoemde woorden, r.og;

overeenbrengen, achtereen, bijeen, vaneen, ineen, dooreen en nog meer.

In al deze, kan „een" onmogelijk de beteekenis hebben van het gewone „één" en nog minder van „eens." Dat is dan ook zoo niet.

In onze oude taal, in het zoogenaamd „Middel Nederlandsch, " beduidt „een" meermalen hetzelfde als „elkander" of „saam."

Dit, nu is nog zeer merkbaar; bijeen = bij elkander, dooreen = door elkander enz.

„Overeenstemmen" is hetzelfde als: over elkander stemmen. „Over" nu had oudtijds ook de beteekenis van vóór. Bijv. in de Kroniek van Floris V: Hij hield het over droom, d. i. voor een droom.

Nog zeggen sommige menschen: „ik ben over drie jaar daar geweest, " als zij meenen vóór drie jaar.

Zoo ook is „overeen komen" hetzelfde als „over elkander komen, " wat dan beteekent geheel bij elkaar passen. Er waren nog meer voorbeelden te geven, doch deze zullen wel voldoende zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen