Vergadering te Utrecht.

De vergadering te Utrecht gehouden, om de wijziging der statuten en reglementen tot stand te brengen, had een goed verloop.

Een kleine zeventig personen waren in „Irene" saamgekomen, waaronder niet weinig afgevaardigden waren van Gereformeerde kerkeraden.

Over de voorgestelde wijzigingen werd een ernstig, broederlijk debat gevoerd. Van twee zijden werd bedenking ingebacht tegen de voorstellen van de commissie. Èenerzijds wilde men de wijzigingen, die in verband stonden met een mogelijk contract met de Gereformeerde kerken, liever laten rusten, totdat dit contract door de Vereeniging en de Synode was vastgesteld. Een quaestie van opportuniteit. En anderzijds was men van oordeel, dat de nauwere band, die door de voorgestelde regeling tusschen de Vrije Universiteit en de Gereformeerde kerken gelegd werd, in strijd was met het oorspronkelijk karakter der Vrije Universiteit, en haar van haar nationaal karakter zou berooven. Een principieel bezwaar, waarop vooral van Hervormde zijde nadruk werd gelegd.

Aan de commissie, als wier tolk Prof. Rutgers optrad, gelukte het echter, de vergadering in haar meerderheid van de noodzakelijkheid der voorgestelde veranderingen te overtuigen, en met enkele kleine wijzigingen, werden de statuten en reglementen in hun nieuwen vorm goedgekeurd.

De meest belangrijke dier veranderingen is wel, dat het lidmaatschap eener Gereformeerde kerk alleen verplichtend werd gesteld voor de hoogleeraren in de theologie. Oorspronkelijk had de commissie voorgesteld, dat alle hoogleeraren lid moesten zijn eener Gereformeerde kerk, maar de commissie zelf beperkte dien eisch staande de vergadering tot de theologische professoren, daarmede voldoende aan een van verschillende zijden uitgesproken wensch.

Feitelijk is daarmede de bepaling omtrent de hoogleeraren meer in overeenstemming gebracht met Art. 2 der statuten, waarin evenzeer onderscheid gemaakt wordt tu.'sehen de overige hoogleeraren en de hoogleeraren in de godgeleerdheid, en alleen de laatsten in strikten zin gebonden worden aan de drie Formulieren van Eenigheid. Waar het aantal hoogleeraren, voor de andere faculteiten beschikbaar, uiteraard steeds gering zal zijn, daar was het wenschelijk, dat bij een eventueele benoeming in deze faculteiten aan directeuren eenige meerdere vrijheid van keuze gegund werd.

De ernst van de voorgestelde wijzigingen werd diep gevoeld. De Vrije Universiteit heeft haar breeden grondslag niet verloochend. Ze bedoelt ook in de toekomst een zegen te zijn, niet voor een bepaalde groep van kerken, maar voor heel het volk. Maar om dat te kunnen zijn, moest de band nauwer worden gemaakt met die kerken, die de Gereformeerde belijdenis niet alleen nominaal bezitten, maar die ook belijden en handhaven. Juist daardoor zal het beginsel zuiverder worden bewaard en te meer kracht uitoefenen naar buiten.

Wrijving van gedachten bij dit gewichtig moment in de geschiedenis der Vrije Universiteit, waarbij voor de eerste maal sinds de oprichting de statuten werden herzien, moest er wel zijn. Maar de broederlijke geest werd door dit verschil van inzicht niet geschaad. En nu de Vereeniging na rijp beraad een beslissing nam, mag de hope worden gekoesterd, dat het scheepke voortaan rustig zijn gang zal kunnen vervolgen. De vlag van het Gereformeerde beginsel wappert in den top van den mast even helder als te voren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen