Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Christelijke vakorganisatie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Christelijke vakorganisatie

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

De saamwerking onzer arbeiders om voor hun gemeenschappelijke maatschappelijke belangen op te komen, mocht eigenlijk , door het Christelijk beginsel niet in tweeën worden gesplitst.

Zooals oudtijds in de gilden elk meester en elke leerling een plaats vond, onverschillig van wat politieke of religieuze belijdenis hij was, zoo moesten ook nu de vakorganisaties alle arbeiders omvatten.

Dat dit ideaal thans niet kan verwezenlijkt, is niet onze schuld.

De neutrale vakorganisaties zijn feitelijk afdeelingen geworden van het socialistische leger, dat openlijk den oorlog heeft verklaard aan recht en orde, aan vrijheid en gezag.

Wie bij deze vakorganisaties zich aansluit, laat zich daarmee inlijven in de gelederen der socialisten en kiest voor hun vaandel partij.

Daarom is het roeping en plicht onzer Christen-arbeiders om met deze neutrale vereenigingen te breken. Ook hier geldt, dat wie vriend is der wereld, vijand is van God en dat men niet tegelijk twee heer en dienen kan, Christus en Belial.

Maar dit is niet genoeg.

Om kracht te kunnen uitoefenen, moeten onze Christen-arbeiders zich onderling verbinden.

Eendracht alleen maakt macht.

De Minister deed goed met in de Tweede Kamer hierop den nadruk te leggen:

Vraagt men nu of de Regeering dan met het eerste artikel der Strafrecht-novelle de vak-vereeniging niet ernstig aantast, dan wensch ik daarover ook mijnerzijds een enkel woord te zeggen. En dan zij er aan herinnerd, dat ik reeds bij de jongste interpellatie als mijn overtuiging uitsprak, dat het vereenigingsleven onder de werklieden moet worden bevorderd en aangemoedigd. En ik versta dit voor mij in dien ernstigen zin, dat het ook voor mij een ideaal zou zijn, wanneer alle werklieden van een zelfde vak, in een zelfde plaats gevestigd, samen in één organisatie vereenigd waren. Dan eerst zou zulks een organisatie een wezenlijke kracht kunnen uitoefenen; dan eerst zou zij een zegen zijn. Maar juist de mogelijkheid om in één vakorga nisatie de werklieden van hetzelfde bedrijf te vereenigen, wordt door de anarchistische en sociaal-democratische elementen volstrekt onmogelijk gemaakt.

Er is reeds van meer dan een zijde, het laatst nog door den geachten afgevaardigde, den heer Nolens, op gewezen, dat zich langzamerhand in den kleinen kring van sociaal-democraten en anarchisten — want die kring is, wanneer men hem isoleeren kon van de niet daarbij behoorende aanhangsels, zeer klein — een reeks denkbeelden omtrent het recht en omtrent de eerste beginselen en begrippen van zedelijkheid heeft gevormd, die maken, dat deze groep als een abnormale groep staat buiten de geestelijke gemeenschap met het volk. Wie kennis maakt met de begrippen en denkbeelden die hier zijn ontwikkeld over solidariteit, over staking, over eedbreuk, contractbreuk, enz. — die gevoelt vanzelf, dat is niet tegen te spreken — dat hier mede een reeks denkbeelden is ontwikkeld, die met hetgeen door de over-overgroote meerderheid van het Nederlandsche volk als begrippen van recht en zedelijkheid worden aangevaard, in onverzoenlijken, lijnrechten strijd is.

Waar nu in een vakvereeniging de anarchisten en sociaal democraten, de eersten wellicht nog sterker dan de tweeden, niet alleen die denkbeelden prediken, maar ook den eisch stellen, dat volgens die door en door valsche rechtsen zedelijkheidsbegrippen zal worden gehandeld, daar is het voor een ieder, niet alleen voor den belijder van den Christus, maar voor een iegelijk die nog de nationale begrippen van recht en zedelijkheid is toegedaan, onmogelijk en voor zijn conscientie ongeoorloofd om met zulke mannen samen te werken. Die heeren staan voor een absoluut stelsel, waartegen de conscientie en het beset van het Nederlandsche volk zoo over staan, dat men één van tweeën moet doen: of anarchist en sociaal-democraat worden, of in en buiten die vereenigingen zich vierkant tegen hen o verstellen.

Welnu, die arbeiders, die uit dien hoofde gevoelden, dat zij zich in dien kring niet mochten laten inlijven, zijn natuurlijk in eerste instantie geweest de meest bewuste. Want wel is het hier voorgesteld, alsof eigenlijk alleen de sociaal democratische arbeiders slechts goede arbeiders zouden zijn — het absolute stelsel dier heeren voedt hoogheidswaanzin en doet hen zich inbeelden, alsof hun mannen zijn de degelijkste, de beste, de uilnemendste en de krachtigste, en diezelfde hoogheidswaanzin doet hen de andere arbeiders beschouwen met diepe minachting, hoogstens vonden enkele mantien van Patrimonium genade in hun oogen, doch dit waren dan juist enkele witte raven, die wellicht niet eens in Patrimonium thuis behoorden —maar niet iedereen zal die meening deelen.

Wanneer de zaken nu zoo staan en die groepen tevens gebruik maken van intimidatie en terrorisme om anderen te dwingen, dan ligt toch geheel in den aard der zaak, dat samenwerking en samenbinding in de vakvereenigingen verbroken woidt en dat het de sociaaldemocraten en anarchisten zijn, die de vakorganisatie en de ontwikkeling van de vakvereeniging tegenhouden. En wanneer nu de Regeering van haar zijde dit terrorisme en dit systeem van intimidatie terugdringt, wat doet zij dan anders dan juist daardoor de mogelijkheid bevorderen van wat reeds door Dr. Nolens is aangegeven, namelijk, dat die heeren eindelijk eens tot hun plicht worden gebracht, d. w. z. dat die arbeiders er toe gebracht worden om vrij voor hun denkbeelden uit te komen, vrij voor hun be-- langen te strijden, maar niet anders dan met de ethische en intellectueele middelen van over redding en overtuiging.

Welnu, wat zal men, nu de Regeering tegen het terrorisme en de intimidatie optreedt, anders krijgen dan dat de federatieve samenwerking van die verschillende groepen van arbeiders in het land bevorderd wordt en dat daardoor aan de vakvereeniging een nieuw, gezond leven wordt gegeven ; terwijl men nu juist bezig is het wezen en het leven der vakvereeniging te bestrijden en uit elkaar te scheuren.

Van alle kanten heeft de Regeering dan ook uit het land van een menigte van arbeiders ontvangen het dringend verzoek: handhaaf toch uw Strafwetnovelle, help ons om ons te verlossen van het ondragelijke terrorisme, dat over ons wordt uitgeoefend en om het vereenigingsleven onder de arbeideis weer op betere banen te brengen.

Dit ernstige woord moge ingang vinden.

Rome met haar vele gezellenvereenigingen is ons vooruit. De solidariteit der Roomsche arbeiders bleek in deze dagen .'ïchitterend. En door Rome ons laten beschamen, mogen we niet.

Daarom grijpe men de zaak met ernst aan. De velden zijn wit om te oogsten. Duizenden arbeiders zijn de oogen opengegaan en met het socialistisch en anarchistisch drijven gaan ze niet meer mede.

Men richte daarom overal Christelijke vereenigingen op. Men zette de poorten wijd open, opdat alle man van goeden wille mede kunne werken.

De tijd om voor ons Christelijk beginsel propaganda te drijven, is schooner dan ooit te voren.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 26 april 1903

De Heraut | 4 Pagina's

De Christelijke vakorganisatie

Bekijk de hele uitgave van zondag 26 april 1903

De Heraut | 4 Pagina's