Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Publiek gebed.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Publiek gebed.

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van verschillende zijden schijnt men er aanmerking op te maken, dat bij de publieke plechtigheden aan de Vrije Universiteit het gebed achterwege blijft.

De Universiteit, die tot devies heeft: onze hulpe staat in den naam des Heeren, moest, zoo oordeelt men, nooit in het openbaar optreden zonder dat de naam des Heeren werd aangeroepen.

Juist daarin moest het onderscheid uitkomen tusschen de neutrale Staatsuniversiteit en onze Christelijke Hoogeschool, dat het gebed, dat daar nagelaten wordt, hier in eere wordt gehouden.

De broeders, die zoo klagen, zijn echter niet juist ingelicht.

Elke publieke handeling, zoowel de rectorale en inaugureele oraties der professoren als de promoties der studenten, geschiedt in een Senaatszitting, die steeds met gebed geopend en met dankzegging gesloten wordt.

Opening en sluiting der Senaatszitting geschiedt echter niet in het publiek, maar in een afzonderlijl*. Iccaal, In deze Senaatszittingen worden allerlei dingen verhandeld, die niet voor publiciteit bestemd zijn. Geen enkele Universiteit is dan ook gewoon bij dit huishoudelijke gedeelte der Senaatsvergadering hoorders toe te laten. Eerst wanneer men overgaat tot een publieke handeling, het zij deze bestaat in het houden eener oratie of in het promoveeren van een student, worden de deuren opengezet en kan ieder komen, die daarin lust heeft. En zoodra deze publieke handeling geëindigd is, gaat het publiek weer weg en wordt de Senaatsvergadering op de gewone wijze met rondvraag en dankzegging geëindigd. Dat de hoogleeraren en curatoren zich daarbij van de eene zaal naar de andere begeven, verandert aan het karakter der samenkomst niets. Indien men een lokaal had, dat in twee deelen gescheiden was en waarvan men bij de publieke handeling de deuren open zetten kon, zou dit een juister beeld geven van wat eigenlijk geschiedt. Nu deze localiteit ontbreekt, moet men zich wel op de thans gebruikelijke wijze behelpen.

De vraag zou dus alleen kunnen gedaan worden, of het niet goed ware, indien de Vrije Universiteit ook dit publieke deel van haar Senaatszitting met een afzonderlijk gebed aanving en besloot.

Hiertegen bestaat echter tweeërlei bezwaar.

Vooreerst, dat aldus tweemaal zou gebeden en gedankt worden voor dezelfde zaak en in dezelfde vergadering. Nu moge onder methodistischen invloed in menigen kring het vermenigvuldigen van het gebed als een teeken van vroomheid gelden, de Gereformeerde Kerk keurde dit steeds af, als in strijd met hetgeen Christus zelf ons in Matth. 6: T, ? > leerde. Dit is zoo sterk, dat zelfs in onze Gereformeerde Synodes, waar evenzoo geheime en publieke zittingen gehouden worden, er nooit aan gedacht is, wanneer een vergadering eerst geheim was en daarna publiek werd, opnieuw in het gebed te gaan.

En ten tweede vergeet men, dat deze publieke zittingen uit haar aard door geloovigen en ongeloovigen worden bijgewoond en het daarom niet raadzaam is, uit naam eener zoo gemengde vergadering, een gebed tot God op te zenden. In een kring van broederen kan men saam bidden, maar in een vergadering, waar ieder vrijen toegang heeft, blijft het gemeenschappelijke gebed steeds een uiterst moeilijke zaak.

De vergelijking met de neutrale Staatsuniversiteiten, waar in de Senaatsvergaderingen nooit gebeden wordt, gaat dus niet op. Indien men een vergelijking maken wilde, dan zou men moeten vragen, wat de gewoonte was bij de Gereformeerde Universiteiten in vroeger eeuw. En ieder kenner der historie weet, dat zelfs in den bloeitijd der Gereformeerde Universiteiten bij publieke promoties en oraties der professoren, het openbaar gebed geen gewoonte was.

De klacht, dat de Vrije Universiteit hierin slaafs de Staatsuniversiteiten navolgt, is dus onjuist. Ze volgt hierin veeleer de aloude Gereformeerde traditie.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 3 mei 1903

De Heraut | 4 Pagina's

Publiek gebed.

Bekijk de hele uitgave van zondag 3 mei 1903

De Heraut | 4 Pagina's