Buiteuland.

Denemarken, De Vrije kerk in IJsland, De eerste Vrije Luthersche kerk van IJsland werd in het jaar 1881 te Reydarfjorden, een kleine plaats in het Oosten van het eiland, gesticht. Toen in dat jaar de predikant van Reydarfjorden gestorven was, verzocht de gemeente dat zijn zoon, die reeds hulpprediker was, als zijn opvolger zou benoemd worden.

Het is bekend, dat in de Luthersche staatskerken de gemeenten hunne predikanten niet beroepen, maar dat zij door het kerkbestuur, waarvan een superintendent of een generalsuperintendent aan het hoofd staat, benoemd worden. Het verzoek werd geweigerd en een oude predikant, dien de gemeente niet begeerde, benoemd. Het gevolg hiervan was, dat de gemeente zich van de Staatskerk afscheidde en eene vrije kerk stichtte. Het spreekt wel vanzelf, dat deze daad groot opzien verwekte op het groote eiland met zijn kleine bevolking van hoogstens 80.000 zielen. Maar het meerendeel der bevolking was der vrije kerk welgezind en toonde weinig sympathie voor de Staatskerken hare predikanten,

In die dagen bestond er op IJsland nog geen Christelijk blad, In de politieke bladen verschenen verschillende artikelen tegen de vrijgemaakte kerk. De predikant der gemeente antwoordde op waardige wijze. In dienzelfden tijd kwamen er uit Amerika berichten omtrent vrije kerken die door geëmigreerde IJslanders waren gesticht. Het spreekt wel van zelf, dat hierdoor de beweging tot vrijmaking der kerk op IJsland bevorderd werd, zoodat de regeering overtuigd werd dat er iets moest gedaan worden om haar te stuiten. Daarom werd aan de gemeenten het recht toegestaan om zelve hare predikanten te kiezen. Daarmede was echter de beweging tot vrijmaking der kerk niet geëindigd, In 1885 verscheen in Canada het eerste Christelijke blad in de IJslandsche taal, en daarop verscheen in 1886 het eerste Christelijke blad op het eiland zelf gedrukt, welk blad aanstonds ging pleiten voor de vrijheid der kerk.

Tot voor weinige jaren was de gemeente te Reydarfj orden de eenige vrije kerk op het eiland, met 3 a 400 leden; later werd in het Oosten een tweede gesticht met 100 leden,

In 1899 vaardigde de regeering een wet uit, die veel ontevredenheid verwekte. Het gevolg was, dat een derde vrije kerk ontstond, die weldra duizend leden telde. Het orgaan dezer drie vrije kerken draagt den titel van „Tjikjurkan", dat eens in de maand verschijnt. Dit blad dient voornamelijk als strijdmiddel voor de vrijmaking der kerk. Een IJslander schreef: „wanneer het ons gelukt zonder eenige hulp van den staat zelfstandig te werken, gelooven wij ons te kunnen opbouwen op het fundamenten den hoeksteen Jezus Christus. Dan zal onze kerk toenemen in levenskracht en een zegen woorden voor ons geliefd eiland."

Daar de bevolking van IJsland, al is zij van het wereldverkeer zoo goed als afgesloten, goed ontwikkeld is, hebben wij hoop dat de vrije kerk zich daar voorspoedig zal ontwikkelen. Op den duur zullen de vrije Luthersche kerken in Duitschland wel met de zusterkerken op IJsland verband zoeken,

Noord-Amerika. Uit een brief van een onzer lezers:

Een onzer lezers uit N, - Amerika deed ons het genoegen, door middel van een brief ons te kennen te geven, dat hij ons schrijven over Amerikaansche kerkelijke toestanden met belangstelUng en instemming volgt. Is van uit Amerika wel eens beweerd dat de redactie van De Heraut niet op de hoogte is van de kerkelijke toestanden in de nieuwe wereld, onze correspondent meent dat dit scherts is. Hij houdt het er voor, dat Dr. Kuyper zeer goed weet, hoe in Amerika "op kerkelijk terrein de vork in den steel zit. Maar daarmede is] niet gezegd, dat de redactie ook het intieme van de zaak weet, meent onze broeder, Een leeraar der gemeente zal bijv. wel weten of een vader en eene moeder getrouw de kerk bezoeken; maar hoe het in het gezin toegaat, blijft hem dikwijls verborgen. Zoo kan het zijn dat bekendheid

met het intieme leven der kerken in Amerika, ons in Nederland ontbreekt.

Nu moeten wij dit natuurlijk toegeven. Wij blijven soms vreemdelingen inzake het huiselijk leven onzer naaste buren, wanneer we niet tevens hunne huisvrienden zijn. Zoo is het ons ook niet euvel te duiden, dat wij niet van alles bij onze Amerikaansche broeders op de hoogte zijn.

Eenige mededeelingen omtrent het meer intieme intieme leven der kerk door onzen broeder verstrekt, volgen hier:

De toestand in de Dutcch Reformed Church is alles behalve rooskleurig, zegt onze correspondent, en hij kan dit weten, omdat hij er zelf toebehoort. In menig huisgezin wordt niét gebeden, ook zoekt men er te vergeefs een bijbel. Men beschouwt de Hollandsche gewoonte om bij den disch te bidden en uit Gods Woord te lezen, als verouderd. Eveneens acht men het uitoefenen der kerkelijke tucht niet meer geschikt voor dezen tijd. Ook is het gebrek aan goed catechetisch onderwijs een groot nadeel voor de Dutch Reformed Church. De Zondagsschool kan in dit gebrek niet voorzien. Vooreerst niet, omdat de Zondagschool verkeeid is ingericht.

Na den dienst wordt er des morgens een uurtje gebruikt om vier a vijf klassen in hetzelfde lokaal te onderwijzen, terwijl het de vraag is of de onderwijzers voor hun taak berekend zijn. Op die Zondagsscholen worden meestal de liederen van Sankey gezongen, terwijl het toch zoo noodig was, dat de kinderen en de ouderen die de Zondagsschool bezoeken, ook op die school vertrouwd gemaakt worden met onzen heerlijken psalmenbundel. Het is ook een verkeerde zaak, dat de jeugd op die scholen niet onderwezen wordt in den Catechismus.

Ook wij houden het er voor, dat het missen van catechisatiën een groote schaduwzijde is bij de Dutch Reformed Church. Het is waar, dat de afstanden in N. Amerika een beletsel zijn voor het catechiseeren. Doch kan het niet dat men des Zondags na den dienst behoorlijke catechisatiën instelt? Daardoor zou de Zondagsschool worden verdrongen; doch voor kinderen der gemeente die de kerk bezoeken en gecatechiseerd worden, is de Zondagsschool geen behoefte.

Onze correspondent deelt ons ten slotte mede, dat de .vraag wel eens bij hem is opgekomen, waarin de Dutch Reformed Church in de praktijk verschilt van het Hervormd Kerkgenootschap in Nederland; of hij wel lid van eerstgenoemde kerk blijven mag, schoon in zijn omgeving geen kerk gevonden wordt die zich zuiverder naar Gods Woord openbaart.

Wij antwoorden: het eeren van den Heere Jezus als Koning Zijner Kerk is in het Hervormd kerkgenootschap, als het er op aan komt, onmogelijk. Hetzelfde kan gelukkig niet van de Dutch Reformed Church gezegd worden. Daarom raden wij den schrijver aan, zich met zijn bezwaren tot den raad zijner kerk te wenden. Wie weet hoe zijn vermaan nog tot zegen zijn kan van de kerk waartoe hij behoort!

In verband met het bovenstaande verblijdt het ons te kunnen mededeelen, dat de broeders Beets en Bosma door hunne uitgaven trachten de catechisatie in de Chr. Gerei-kerk in eere te houden. Zij bezorgden de uitgave van een serie catechisatie-boekjes, waaronder het boekje van Borstius, de vragenboekjes van Pieters, Cock en Donner, en tenslotte het kort begrip. Jammer, dat deze broeders ook niet gezorgd hebben voor een Engelsche uitgave van den Heidelberger Catechismus. Daaraan bestaat toch voor catechisatiën in de Gereformeerde kerk in Amerika groote behoefte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen