Uit de Pers.

Het Zionisme is een machtige beweging in de Joodsche wereld, die zeker de aandacht verdient.

Naar aanleiding van het 6de congres der Zionisten, onlangs te Bazel gehouden, en waar men besloten heeft, de mogelijkheid van Joodsche kolonisatie op Engelsch grondgebied in Afrika te onderzoeken, schrijft Dr. A. Kuyper Jr. in de Friesche Kerkbode het volgende over het streven der Zionisten, dat grooten'feels ont leend is aan Max Nordau's boek over het Zionisme:

Men kan het Zionisme, aldus Nordau, als iets oiids of als iets tiieüws beschouwen. Twee duizend jdrpn bijna wordt het hart der vrome Joden verleerd door een vurig verlangen en diep gevoeld heimwee naar het oude eifland der vaderen. Daar was, en is ook nu nog een verwachting van den Messias, die als De Beloofde komen zal om het Joodsche volk uit de nationale ellende te redden, en tot groote glorie in het midden der volkeren te brengen. In zooverre is het Zioni me eeuwen oud, dateert het vanaf de verstrooiing der Joden onder de volk ren, en is het te vereenzelvigen met hun Messias geloof.

In het midden der i8e eeuw echter verloor een groot deel van het Joodsche volk dit zijn Messiasgeloof, en verloor tengevolge daarvan tevens het heimwee naar Zion. De oorzaak hiervan was datgene wat men gewoon is te noemen de Aufklarung, de rationalistische verlichting, waarvan Mozes Mendelssohn bij de Joden de trouwelooze profeet was. In het midden der 19e eeuw noem den zij zich bij voorkeur «Reform Joden', d. w. z. Joden die zich niet langer vreemdelingen en bijwoners voelden, maar dat land als hun volle vaderland erkenden waar zij geboren en getogen waren. Hunner is het spotwoord : »als het Joodsche rijk in Palestina hersteld wordt, laat mij dan maar gezant in Parijs mogen zijn." De idee zelfs van een Joodsch volk, van eene Joodsche natie liet bij hen geen spoor achter. Het volksbewustzijn ging bij hen te loor.

De Reform Jood v/il, uit den aard d r zaak, van het Zionisme niets weten. Eer drijft hij er den spot mee; z. i. moet de Jood ophouden Jood te zijn, en zich assimileeren aan het volk in welks midden bij leeft.

Maar daar zijn ook yiNieuwerwetsche Joden \ Zij willen zeer beslist het Joodsche ras in stand doen blijven het Joodsche type als zoodanig handhaven, a n het Jodendom een eigen volkshesluaxi verzekeren, en daarom die voorwaarden trachten te ver krijgen die onmisbaar zijn ter bereikin > van dat doel, n. 1. de herovering van hun verloren land. In de verstrooiing is dit, gelijk ze maar al te wel weten eene onmogelijke zaak. Dies willen ze het daarheen leiden dat de Joden als zelfstandig volk hun nationaal leven kunnen leven, op vaderlandschen bodem, en alle werkzaamheden op alle ter reinen des levens kunnen verrichten van een beschaafd volk, maar dan op Joodsche wijze.

Het zijn die sNieuwerwetsche Joden" nu, die de banier van het Zionisme omhoog hebben geheven. Zij braken met alle Messias geloof, zij bedoelden gansch iets anders dan het eeuwenoide Messiaansche Zionisme, dat naar Zion verlangde in mystiek verband met den Beloofden Messias; ze verlangen naar Palestina terug zonder eenige gedachte nopens den Messias daaraan te verbinden. Het is een »nieuwerwetsche Zionisme" van de snieuwerwetsche Joden '. Ze noemen het dan ook zelf, ter voorko ming van alle misvestand, niet anders dan «/'ötózV/ï' Zionisme."

Dat hedendaagsche Zionisme stoelt niet op een religieusen wortel, maar is geboren uit Joodsche trotschheid op hun overoud geslacht en kreeg steeds meerder vastigheid door het anti Semitisme, waaronder de Joden van alle landen meer of m'.nder te lijden hebben. Het Zionisme is het, te midden van allerlei verdrukking, ontwaakte nation'liteitsgevoel van het «volk zonder land" ; het wil den ouden Joodschen stamboom weer doen opleven, maar dan den wortelplanten in dien bodem wdar de plant thuis behoort en welig tieren kan.

Als men nu de vraag stelt, wat hebben de Zionisten tot dusverre gedaan behalve hun spreken en debatteeren op Congressen, dan kan worden geantwoord dat zij, in afwachtisog van de dingen die komen zullen, de thans in Palestina wonende Joden krachtig hebben gesteund ; het verblijf voor hen daar niet alleen mogelijk maar zelfs gemakkelijk hebben gemaakt door fmancieele hulp ; dnt zij voortdurend pogingen in het werk stellen om in Palestina den Joodschen Landbouw en Joodsche n-dustrie er boven op te helpen; dat zij de Joodsche School te Jaffa haar bestaan verzekerd hebben; dat zij i. e. w. het zwakke dat in Palestina nu aanwezig is, njaar versterven zou als geen hulp daagde, met de grootste krachtsinspanning hebben versterkt.

Op de goed ineengezette organisatie der Zionisten wezen we reeds in ons vorig artikel. Ze hebben een Hoofdbestuur, waarin alle landen met Joodsche bevolking vertegenwoordigd zijn. In Weenen zetelt een permanent Comité van Actie. Om geld is de Jood nooit verlegen, zij wisten hun Bank-Instelling wel tot stand te brengen, en iedere Jood betaalt gaarne zijn jaarlijksche Sikkel ter waarde van een halven gulden. De Joodsche Koloniale Bank be schikt nu reeds over een kapitaal van 25 millioen gulden, terwijl zij ook nog een afzonderlijk Natio naai Fonds hebben, dat over 200, 000 pond beschik ken kan. Eindelijk hebben zij nog hun officieel orgaan Die Welt , een blad dat wekelijks verschijnt, terwijl een 40 tal meer of minder groote tijdschrif ten hulpdiensten verrichten om de gedachte van Die Welt te doen doordringen in alle Joodsche rangen en standen.

Als de Joden hunne Zionistische verga'eringen houden, sturen zij vast op één doel aan. Zij bespreken onderling de geschiedenis van fcun volk, en wekken elkaar op tot dege studie van de Joodsche taal en letterkunde. De een maakt den ander trotsch met de gedachte dat hij zoo waar een Jood is. Een Jood wordt dusdoende methodisch bewerkt, zijn hoofd fier omhoog te houden, trotsch-te zijn op zijn afkomst, en met souvereine minachting neer te zien op al de ijdele pogingen van het anti-Semitische der Jodenvervolgers.

Nu hebben we gezien, in het artikel van de vorige week, hoe Dr. Herzl den Sulan van Turkije bezocht en ernstige onderhandelingen aanknoopte om Pa lestina voor de Joden machtig te worden. Dat mislukte. Toen zou men het schiereiland Sinaï gaan bewonen. Maar dat was niet bewoonbaar te maken. En nu komt Engeland als een redder uit den nood en biedt in Oost-Afrika een landstreek den Joden aan, ten einde zij daar hunne volksplanting kunnen vestigen. Men heeft een commissie be; , oemd om dat gewest te gaan onderzoeken. Maar zeer velen willen er niet heen, al valt dat rapport ook nog zoo gun stig uit, omdat Palestina voor hen de conditio sine qua non —de voorwaarde zonder welke niets! — is waarop zij aan het Zionisme meedoen, en Zionist willen ¥, orden of blijven.

Naast dit politieke Zionisme, dat de Joden als zelfstandig volk weer wil terugbrengen naar Pa lestina, als hun land, staat het cultuur Zionisme onder leiding van Achad HaAm,

En nu is er ook een Zionisme onder de Joden dat over geen kolonisatie in Palestina denkt, maar als hoogste doeleinde najaagt de verwakkering van het ingeslapen nationaliteitsgevoel, en tevreden zal zijn als dat weer verlevendigd is Dat Zionisme heet het «Cultuur-Zionisme" en roept om eene afzonderlijke organisatie voor het beoefenen en steunen van de Joodsche wetenschap, en wil de Hebreeuwsche taal weer tot een levende taal maken. Dat Zionisme wil op alle plaatsen Joodsche scholen bouwen om een specifiek Joodsche opvoeding gewaarborgd te zien. Het onderwijs moet op nationale leest geschoeid zijn. Het Hebreeuwsch mag niet slechts dienen om enkele gebeden en formulieren te kunnen opzeggen bij plechtige handelingen, maar moet weer de taal worden waarin gedacht en gesproken, in eén woord geleefd wordt.

De leider van dat Cultuur Zionisme noeaat zich Achad Ha-Am. Hij sprak het profetische woord uit «De stichting van één Joodsche Universiteit, van één Joodsche Kunstschool als geestelijk centrum, zou van gróóter beteekenis zijn dan die van honderd koloniën. Daar zouden zich de intellectueele krach ten van het Joodsche volk kunnen concentreeren, de nationale individualiteit zich vrij kunnen ont wikkelen en onttrokken worden aan den hypnotischen invloed dien de haar omringende samenleving op haar uitoefent."

Achad Ha-Am heeft de groote beteekenis eener Universiteit, als geestelijk centrum, doorgrond en haren verreikenden invloed overzien.

Wij brengen hem ons saluut!

Dat Cultuur-Zionisme heeft geen behoefte aan eigen bodem, maar wel aan eigen wetenschap, be schaving, kunst, politiek enz. enz.

Wat deze beweging voor de toekomst brengen zal, kan niemand profeteeren.

Maar volkomen terecht merkt Dr. Kuyper op, dat dit Zionisme met de verwachtingen van het Chiliasme niets te maken heeft;

Misschien zal het opkomen van de.^e Zionistische beweging, zoo die van het idieëel Cultuur-Zionisme, als die van het practisch Politiek-Zionisme, hier en daar voedsel geven aan het bijna uitgedoofde vuur van het Chiliasme.

Misschien zal iemand zeggen: de Joden gaan naar Palestina terug; het tijdstip hunner bekeering na dert; zij zullen hun Messias vinden. En dan gaat het Duizendjarige rijk in, en komt Christus weder!

Maar men zij nuchter, en geve acht op de teekenen der tijden. De Joden willen naar Palestina, maar 2e zijn er nog niet. En al kwamen ze er, wat zou het nog? Voorts, die wensch van hun hart komt op uit bloot-natuurlijke oor raken. Ze worden jehaat, veracht, vervolgd, en zoeken nu een «veiige wijkplaats voor de moede zwervelingen, een eigen haard voor hen die niet dan noode geduld worden aan den disch der volken.' Ze z eken rust voor het hol van hun voet.

De Jood verlangt naar Zion, bloot voor zijn na tuurlijk leven, maar niet voor het leven zijner ziel. Er is een zuiver menschelij'. heimwee naar het aardsche Zion. Maar het Jeruzalem dat boven is, dat kennen zij niet. Zij hebben den Messias verworpen, en .... zij verwerpen Hem nog Hem die alleen hen helpen kan.

En driest spraken zij het uit dat zij de Messias verwachting hebben prijs gegeven, de mystiek des harten bannen, en met de religie hebben gebroken.

Het Joodsche Zionisme mist helaas elk geestelijk element.

Arme Zionisten! Uw huis is u woest gelaten. Gij klaagt: Wij zijn een volk zonder land. Maar wij roepen roepen u toe: Gij predi kt een Zionisme zonder Zion. Zonder het Zion dat, boven is, kan geen waarachtig Zionisme gedacht worden of bestaan. Wij bidden voor u: Heere, open de oogen der Joden dat zij Uw Zion mogen zien en aanschouwen, opdat daar ^ naar het zalig heimwee van hun wedergeboren hart moge uitgaan. Uw naam tot lof en prijs!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen