Verzet tegen den Kerkeraad.

Dr. H. Schokking van Vlaardingen vraagt ons in de Gereformeerde Kerk, of onze veroordeeling van een organisatie in de gemeente tegenover den wettigen kerkeraad, niet tegelijk een vonnis velt over hetgeen de mannen der doleantie in 1886 hebben gedaan.'

Ons ware het liever geweest, wanneer deze vraag achterwege ware gebleven. De diepe wonde, die in 1886 geslagen werd, behoort tot het verleden. Na te pleiten over het goed recht der doleantie heeft thans geen zin meer. De Gereformeerde gezindheid, om met Groen van Prinsterer te spreken, gaat in twee groepen uiteen, waarvan de eene vasthoudt aan de volkskerk, de andere opkomt voor de vrije kerk. Niet in het openkrabben van het oude zeer, maar in de eendrachtige poging om ons i/olk voor de Gereformeerde beginselen te winnen, zij het dan elk op eigen wijze, ligt voor de toekomst heil.

Nu de vraag echter gesteld is, dient ze beantwoord. Een antwoord, dat niet beter kan gegeven worden dan door een wedervraag.

Veroordeelt Dr. Schokking, dat in de i6e eeuw de mannen der reformatie een verzet georganiseerd hebben tegenover de roomsche hiërarchie en overal kerkeraden hebben opgericht tegenover de roomsche ambtsdragers 1

En meent Dr. Schokking evenzoo, dat de contra-remonstranten in de 17e eeuw, die tegenover de arminiaansche predikanten en kerkeraden een nieuwe kerkelijke organisatie in het leven hebben geroepen, daarmede zonde hebben gedaan .'

Als goed gereformeerde zal hij hierop antwoorden, dat dit georganiseerd verzet niet alleen geoorloofd, maar zelfs plichtmatig was, omdat in beide gevallen de bestaande ambtsdragers, in stee van aan Christus Koninklijk regiment zich te onderwerpen, tegen Hem in opstand waren gekomen.

Het legitimistische standpunt, dat de gemeente altijd en onder alle omstandigheden an het ambt onderworpen heeft te zijn, is ooit feller dan juist door onze Gereforeerde vaderen bestreden Omdat het ambt lleen zoolang macht en autoriteit heeft, als et zich onder Christus en Zijn Woord uigt.

Om die reden hebben de mannen der oleantie in 1886 gebroken met kerkelijke mbtsdragers, die menschelijke reglementen n inzettingen boven Gods Woord stelden, e sacramenten lieten ontheiligen, de sleuelen der tucht misbruikten tegen de godaligen en de ongeloovigen vrij spel lieten n Christus Kerk.

Maar wat heeft hiermede te maken de oging van gemeenteleden, die noch tegen e belijdenis noch tegen de kerkenorde enig principieel bezwaar hebben; die erennen, dat de bestaande kerkeraad wettig oor God geroepen is en onder het gezag an Gods Woord zich buigt; en desnietegenstaande tegenover dien kerkeraad zich tellen, omdat op een ondergeschikt punt ie kerkeraad niet denkt zooals zij ?

Dr. Schokking heeft de gulden les vereten : qui bene distinguit bene docet, en ooral op kerkrechtelijk gebied is £; oed nderscheiden wel een eerste eisch voor wie nderen leeren wil.

Legitimisme en independentisme zijn de eide tegenpolen, die het Gereformeerde erkrecht evenzeer veroordeelt. Calvijn's nstitutie blijft juist daarom het meestererk, omdat daarin tegen beide gevaren zoo rnstig gev/aarsghuwd wordt.

Wanneer Dr. Schokking voorts opmerkt, at De Herattt altijd „zoo vreeselijk gelijk wil hebben", zoo siert deze opmerking onzen polemist niet.

Geen redactie, die een principieele overtuiging heeft en daarvoor strijdt, is gewoon elk oogenblik ongelijk te erkennen. Ook de Gereformeerde Kerk doet dit niet.

En dat onze redactie volkomen bereid is, wanneer een minder doordacht woord haar pen ontgleed, hierover openlijk amende honorable te doen, weet Dr. Schokking evengoed als elk lezer van ons blad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen