Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Engeland. Een predikant genoodzaakt zijn ambt neer te leggen.

Schreven wij in ons vorig nummer over een bisschop der Engelsche Episcopaalsche kerk, die een aanhanger bleek te zijn der moderne Schriftcriiiek, nu kunnen wij mededeelen dat een zijner ambtgenooten met zekere energie is opjjetreden tegen een predikant, welke moderne gC'/oelens is toegedaan,

De zaak is deze. Zekeie predikant W. E. Beeby had een artikel in een maandschrift ge schreven, vraarin hij beweerde dat de wonderen lie in den Bijbel worden medegedeeld, geen openbaring omtrent God bevatten, terwijl hij ook deed uitkomen dat hij niet geloofde aan de s; eboorte van Jezus Christus uit de Maagd Maria. Dr. Gore, bisschop van Worcester, heeft daarop tot den heer C. E. Beeby een brief gericht, waarin hij hem zeide, dat het niet aanging, dat iemand een officieele positie innam, waarin hij officie.1 al de waarheden der Christelijke religie moest belijden, terwijl hij inderdaad deze niet voor waarheid aannam. Het gevolg van dit bisschoppelijk schrijven was, dat de heer Beeby zijn ambt neerlegde.

Het spreekt nu vanzelf, dat hierover menigeen niet wel te spreken is. Zoo verhief Canon Hensley Henson er zijne stem tegen, en nog wel in een Zondagmorgendienst in Gt.-Margarelha kerk te Westminster. Hij beweerde, dat een predikant wel aan de geloofsbelijdenis ge bonden was, doch dat hij die naar zijn goeddunken mocht uitleggen.

Vooral wekt het optreden van den bisschop van Worcester belangstelling in Nonconformis tische kringen. Want de Episcopaalsche predi kanten zijn juist daarom in het bezit van groote kerkelijke tractementen, omdat zij onder steld worden het eens te zijn met de Act of Uniformity, die in 1662 werd uitgevaardigd. Door deze acte werden honderden uitnemende herders en leeraars in Engeland van hun kerkelijk tractement beroofd, omdat zij zich bij de artikelen van die acte niet konden neerleggen. Deze acte is nog tot op den huidigen dag van kracht. Zij die zich niet conform de Acte van overeenstemming verklaarden, kregen den naam van Nonconiormisten, waaronder hunne afstam melingen en geesteskinderen van den tegenwoordigen tijd nog bekend zijn. De Nonconformis ten waren daarom genoodzaakt vrije kerken te stichten, die tot op den huidigen dag niets van de kerkelijke inkomsten of van staatstractementen ontvangen. Het staatsgeld en het kerkgeld was voor degenen, die „conform" de „Act of Uniformity" wenschten te leven.

Nu is het bekend genoeg, dat er in de Epis copaalsche Kerk heel wat aanhangers zijn van de moderne richting; ook heel wat volgers van de R.omaniseerende ritualistische partijen; ook vele ethischen, die de Duitsche vermittelungs theologie volgen; terwijl het aantal dat zich strikt houdt aan de „Act of Uniformity" als niet zoo heel groot wordt geacht. Geen wonder dat er Nonconformisten zijn, die zich aan den toestand ergeren, en wenschen dat er scheiding kome tusschen kerk en staat.

Dr. Guinness Rogers, een bekend Congre gationistisch prediker, wijst bij het bespreken van deze dingen er op, dat de Congregationa listische predikanten zedelijk op dezelfde wijze gebonden zijn aan de belijdenis hunner kerk, als de Episcopaalsche predikanten wettelijk aan de Uniformiteitsacte. Deze herinnering is niet overbodig, omdat onderscheiden predikanten der congregationalisten aanhangers zijn van den „modern thought".

Het feit dat een canon het aandurft, in een openbare Godsdienstoefening een bisschop om een zijner ambtelijke handelingen aan te vallen, is teekenend voor Engelsche kerkelijke toestanden.

Rusland. Een nieuw proces tegen de Stundisten.

De naam Stundist komt, het zal velen onzer lezers bekend zijn van het Duitsche „Stunden" of „uren".

Er waren en er zijn, nog menschen in Rusland, die in de Grieksch orthodoxe kerk niet kunnen vinden, wat zij voor hun zieleleven meenen noodig te hebben, en die daarom in conventikelen samen komen. Daar deze conven tikelen op Duitsche manier in piëtistischen trant plaats hadden en ook wel door Duitschers werden georganiseerd, zoo noemde men die vergaderingen „Stunden", en hen die er verschenen, „Stundisten".

De Russische regeering heeft het op de vergadering dezer sectarische lieden niet begrepen, en dit kan ons niet verwonderen, als men weet dat onder de menschen, die met den naam van „Stundisten" aangeduid worden, niet enkel ge moedelijke Christenen schuilen, wien het om op bouw in het woord des Heeren te doen is, maar ook heel wat revolutionaire elementen, die keringen belijden en verbreiden, welke ge vaarlijk zijn voor de rust van den staat. Men kan de Stundisten vergelijken met de wederdoopers der i6de eeuw, waaronder vele Godzalige lieden gevonden werden, maar onder welke ook heel wat personen werden aangetroffen, die leeringen waren toegedaan, die in toepassing gebracht, gelijk bij den Boerenoorlog in Duitschland, hoogst treurige gevolgen na zich sleepten.

Het is te begrijpen, dat de Russische overheid, die ovenuigd is dat de Grieksche kerk van Staatswege moet beschermd worden tegen de aanvallen van verschillende van haar afwij­ , kende kerken en secten, omdat de Grieksch orthodoxe kerk geacht wordt de meest hechte steunpilaar van staat en overheid .te zijn, de Stundisten met al de haar ten dienste staande middelen tegenwerkt en daarbij niet terugdeinst voor maatregelen van geweld.

Reeds zijn tal van processen tegen Stundisten op touw gezet, gelijk ook in den laatsten tijd weder eene vervolging tegen deze lieden begonnen werd. Daar het jongste proces licht werpt op Russische toestanden willen wij een en ander mededeelen van hetgeen er onlangs te Simferopol in de Krim plaats had.

Een politiebeambte overviel in de woning van den kleinen burger Kislow dertien mannen en vrouwen, die op de knieën lagen en baden. Daar Kislow reeds lang voor een Stundist gehouden werd, was van hetgeen de politiedienaar bevonden had, proces verbaal opgemaakt, t.rwijl zij die aan de samenkomst hadden deelgenomen, zich voor den rechter moesten verantwoorden. Voor de rechtbank verklaarde een Missionaris der Simferopolsche Grieksch orthodoxe Exarchie, die als deskundige moest optreden, dat onderscheidene aangeklaagden, voorzooveel hem bekend was, tot de Baptistische richting der Stundisten behoorden, welke het instituut der presbyters en den waterdoop erkenden, en vroeger tot de Grieksche kerk behoord hadden. Van het als „stuk van overtuiging" dienstdoende boek: „verzameling van geestelijke liederen voor Evangelisch Luthersche Christenen, Russische uitgave, met toestem.ming van het Moskousche Evangelisch-Lutersche consistorium gedrukt, " vei klaarde de deskundige, dat het verboden was en niet meer mocht gedrukt worden, doch door de Stundisten bij hunne Godsdienstige samenkomsten algemeen gebruikt werd. De voornaamste aangeklaagde, Kislow, bewterde, dat men bij de samenkomst in zijn huis slechts gebeden had; verder behoorde hij, zijn zoon en de anderen tot de richting van de Christenen van Evangelische confessie en erkenden doop en avondmaal als sacramenten. De rechter hield de schuld van Kislow voor bewezen en veroordeelde hem, als be'-oorende tot een „bij/onder schadelijke „sekte, " tot een boete van vijftig roebels.

Kislow kwam in hooger beroep. Voor de tweede rechtbank waarvoor hij nu kwam te staan, betoogde hij, dat volgens opvatting van de hoogste rechtbank alleen zij tot de „^.chade lijke ric'ating" der Stundisten behoorden, die alle Sacramfnlen en Godsdienstige ceremonieën verwerpen, den staat niet erkennen, en weigeren voor de overheid een eed af te leggen en hun militairen dienstplicht te vervullen.

De uitspraak der rechtbank in tweeden aan leg was, dat de zaak aan. het consistorium der Grieksch orthodoxe kerk werd overgegeven. Er bestaat toch eene bepaling in de Russische wetgeving, volgens welke alle gevallen, waarbij er sprake is van afval van de Grieksch orthodoxe kerk, eerst ter behandeling aan het con sistorium worden overgegeven.

Kislow zal zich nu in de eerste plaats voor de kerkelijke autoriteiten te verantwoorden hebben, wegens zijn afval van de Staatskerk.

Het zal ons medevallen wanneer de gedaagde voor de kerkelijke rechtbank er geen berouw over heeft, dat hij niet eenvoudig in het eerst over hem uitgesproken vonnis heeft berust, al werd daarin ook de vrijheid der conscientie aangerand. Immers in Rusland mag ieder be lijden wat hem goed dunkt; doch het is niet geoorloofd, als men eenmaal Grieksch orthodox is, zijn kerk te verlaten.

Zuid-Afrika. Actie op het gebied van het onderwijs. Miss Hobhouse op de Kaapsche, Synode.

Dat onze Afrikaansche broeders, al zijn zij door Engeland overweldigd, er niet aan denken om hunne nationaliteit prijs te geven, blijkt uit het feit, dat gedurende de maand October in Transvaal niet minder dan 24 scholen voor Christelijk Nationaal Onderwijs geopend zijn Het aantal dier scholen bedraagt thans 186 met meer dan 55000 leerlingen. Volgens offici eele opgaven zijn de gouvernementsscholen in Transvaal 386 in getal, met 29973 leerlingen en 1024 onderwijzers. Waarschijnlijk zijn hier onder ook inlandsche schoolkinderen begrepen.

Ook in den Vrijstaat houden de Boeren zich lang niet onverschillig in de onderwijs-quaestie. Wij lezen in de Volksstem: De Vrijstaatsche memorie inzake de onderwijs quaestie, werd den loen van de vorige maand ingediend. Over de 23 000 personen hebben op de memorie getee kend. Zoodra het antwoord van de regeering ontvangen is, zal de synodale commissie vergaderen om de belangrijke zaak der opvoeding andermaal in overweging te nemen. Men zal zich herinneren dat in deze memorie, overeenkomstig het besluit van de Vrijstaatsche Synode, eerbiedig gevraagd wordt den ouders van schoolgaande kinderen eene stem te geven in de aanstelling der onderwijzers.

De Kaapsche Synode is in de kerkzaal te Kaapstad bijeengekomen met het uitdrukkelijke doel Miss Hobhouse (de edele Engelsche, die zooveel voor de Boeren deed) voor haar vertrek uit Z.-Afrika te ontmoeten.

Ds. Moorrees, haar aan de vergadering voorstellende, zeide, dat men weinig had om haar aan te bieden, als blijk van erkentelijkheid voor hetgeen zij gedaan had, dan de onsterfelijke liefde en achting van alle Afrikaanders. Ds. H. J. Hofmeyer, moderator van de Synode, bood Miss Hobhouse een adres aan uit naam van de Kaapsche dames. In haar antwoord sprak Miss Hobhouse over den nood in de nieuwe kolonies en raadde aan de repatriatiekantoren af te schaffen en de levensmiddelen in handen te stellen van de HoUandsche predikanten voor uitdeeling aan de behoeftigen. Zij vertrouwde echter dat alle moei', lijkheden eindigen zouden, wanneer de groote dag van vergoeding aanbrak en zeide dat de Britsche verontwaardiging over wat de Turken deden, haar erg farizeesch voorkwam, wanneer gelet werd op de toestanden hier. Zij sympathiseerde met de Afrikaners, omdat zij zooveel te lijden hadden en verzocht den aanwezigen de onge rechtigheden te vergeven die door de Engelschen tegen hen gepleegd waren. Spreekster eindigde aldus: „Vergeten kunt gij niet; ver geef ons indien gij kunt."

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 17 januari 1904

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 17 januari 1904

De Heraut | 4 Pagina's