Neo-malthusianisme.

Hoe broodnoodig het is, dat de Regeering wettelijke maatregelen neemt om het Neomalthusianisme tegen te gaan, blijkt wel afdoende uit het onlangs verschenen werk van den arts E. J. Jonkers, die inzonderheid zijn studie maakt van de oorzaken der kindersterfte en uit de oficieele tabellen der statistiek zeer belangrijke gegevens verzameld heeft omtrent de geboorte en sterfte der kinderen over de laatste jaren.

Volkomen terecht wijst hij er op, dat het aantal huwelijken geregeld klimt in ons land, maar het aantal kinderen, die geboren worden, sinds 1879 — het jaar, dat het Neo-malthusianisme zijn propaganda begon — gedurig daalt.

De heer Jonkers heeft telkens over een verloop van 5 jaar het aantal levend geboren kinderen op de 1000 inwoners saamgeteld en komt dan tot de volgende slotsom voor heel het Rijk, dat tot 1879 een vrij geregelde opklimming plaats vond, maar na dien tijd een geregelde daling:

187s—79 1880—84 1885—89 369 3S3 34-1 iSgd-94 1895—99 32.2 32.59.

Toch geeft dit eindcijfer over heel het Rijk nog een betrekkelijk onjuisten indruk. Dat de daling niet veel sterker plaats vond, is vooral daaraan te danken, dat in sommige provinciën — zoo met name Gelderland, Drente, Overijssel, Noord-Brabant en Limburg — het getal gelijk bleef of zelfs iets steeg. In de andere provinciën is dientengevolge de verhouding nog veel ongunstiger, gelijk uit dezen staat blijken kan:

Groningen , daalde van 36.4 op 30.96 Friesland „ „ 350 „ 28.14 Noord-Holland „ „ 38.4 „ 30.96 Zuid-Holland „ „ 42.0 „ 34.82

En ook deze cijfers geven nog slechts ten deele den juisten toestand weer, omdat hier de steden en het platteland bij elkaar zijn geteld. In een stad als Amsterdam komt men tot nog veel droever resultaten. Het sterftecijfer en het geboortecijfer naderen elkaar hier reeds op onrustbarende wijze. Indien het zoo voortgaat, zal Nederland, evenals Frankrijk, de droeve eer genieten van tengevolge van het Neo-malthusianisme in bevolkingstoename stil te staan.

En niet minder schrikkelijk is, wat de heer Jonkers mededeelt aangaande het sterftecijfer der levenloos aangegeven jonge kinderen, die buiten den echt geboren zijn. Ook hier blijkt moreel het ergste kwaad te schuilen in Noord-Holland en Zuid-Holland. Terwijl in Gelderland van 1895—1899 op de 1000 kinderen 46 wettige en 55 onwettige kinderen levenloos geboren werden, ' een verschil dus van slechts 9 %o, — bedraagt dit aantal in Zuid-Holland 40 wettige en 99 onwettige kinderen en in Noord-Holland 40 wettige en 100 onwettige kinderen; dus 60 ^IQ. De heer Jonkers aarzelt dan ook geen oogenblik uit te spreken, dat dit verschil niet toevallig kan zijn, maar aan misdrijf moet geweten worden. Zoo blijkt, hoe volkomen gerechtvaardigd de aanklacht is, dat van het Neo-malthusianisme tot het dooden van het ongeboren kind maar één schrede is. Juist in Zuid-Holland en Noord-Holland, waar het geboortecijfer het meest daalde, is het aantal onechte kinderen, dat levenloos geboren wordt, het grootst.

Zoo ziet men, hoe het Neo-malthusianisme, na nauwlijks een kwart eeuw in Nederland te zijn ingevoerd, reeds zijn verderfelijken invloed doet gevoelen.

Her wordt tijd, dat de Regeering met krachtige maatregelen tegen dezen gruwel optreedt.

Hier geldt het een bij uitstek Christelijk en nationaal belang. -

En al kan de Regeering niet voorkomen, dat in het geheim van deze schandelijke middelen gebruik wordt gemaakt, zoo kan toch de publieke aanbeveling van deze middelen worden verboden.

Ze onteeren het huwelijksleven; ze verwoesten het volksleven; ze leiden tot moord aan de ongeboren vrucht en ze zijn eeii gruwel in de oogen van God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen