Maartsche buien.

De Hervorming verwondert er zich over, dat wij de actie van de heeren Kromsigt, Hoedemaker en Schokking om tot herstel der theologische faculteit te komen, met zekere ingenomenheid hebben begroet, terwijl het Utrechtsche convent zoo scherp door ons veroordeeld werd.

In Maart scheen het lentezonnetje, zoo schrijft ze. Maar April begon met Maart sche buien.

Ten onrechte meent ze, dat hier hoogere politiek achter zit. De zaak zelve is zoo simpel, dat wij niet begrijpen, hoe een zoo verstandige redactie als van é^ Hervorming hier een oogenblik aan onbestendigheid van politieke atmosfeer denken kon.

Te Utrecht was niet de partij aan het woord, die voor herstel der theologische faculteit ijverde; die partij werd zelfs opzettelijk genegeerd. Men kwam alleen saam om uiting te geven aan zijn haat tegen de Vrije Universiteit en tegen Dr. Kuyper. En de Hervorming kan toch kwalijk van ons vergen, dat zulk een samenkomst door ons met sympathie zal worden begroet.''

En dat onze teekening van het Utrechtsche Convent niet onjuist was, wordt volkomen bevestigd door Ds. R. J. v. d. Meulen, predikant te Welsum, die in De Wekker zijn persoonlijken indruk van deze samenkomst aldus weergeeft:

Nu moet ik beginnen met eerlijk te zeggen, dat ik niet onbevooroordeeld tér vergadering ging. Ik vermoedde, dat de groote drijfkracht van de geheele beweging haat tegen Kuyper was, doch zou gaarne dit leelijke gevoelen beter ingelicht willen prijsgeven. Nu, ik heb tot mijn spijt de vergadering verlaten onder dienzelfden indruk; ex was daar geen positief amenbindend beginsel, er was m.i. slechts een uasi rechtvaardigen van een reeds op andere, erborgen gehouden, gronden vastgesteld doodonnis. Zoo iets a la Dreyfus! Daarbij deed ich het gewone verschijnsel voor, dat weinige prekers onophoudelijk het woord voerden, dat oor te weinig vaste leiding de discussie telkens ich op zijpaden verliep, dat er liefst geen geegenheid werd gegeven om afwijkende gevoelense uiten (ik denk bv. aan de ergerlijke wijze waarop een schrijven van Dr. Hoedemaker van e bestuurstafel werd voorgelezen), genoeg — het was weinig verheffend. Alleen zij waren tevreden gesteld, die een motie tegen dit wetsontwerp zagen aangenomen, op hoe verschillende gronden dan ook.

Zoo toont alles wat van dit convent verluidt, dat de groep van Gereformeerden op deze samenkomst niet eens aan het woord kon komen en men hier alleen te doen had met een camarilla tegen het Christelijk Kabinet.

Gelukkig dat de oogen hiervoor allengs opengaan en menig Hervormd predikant leert inzien, dat het wetsontwerp op het Hooger onderwijs voor de Hervormde kerk geen het minste nadeel brengen zal. Volkomen terecht schrijft Ds. van der Meulen, na een kort overzicht van het ontstaan der Vrije Universiteit en de bedoeling van het wetsontwerp gegeven te hebben:

Het bovenstaande is echter allicht voldoende om te doen vragen: wat ter wereld kan onze kerk hierop tegen hebben ? Dat voorstanders van onze neutrale universiteiten dezen concurrent ongaarne sterker zien worden, is begrijpelijk. Dat onze kerk zich tegen dit wetsontwerp moet verzetten is zeker een even vreemde meening, als dat zij zich zou moeten verklaren tegen subsidies enz. aan Christelijke scholen.

De Utrechtsche vergadering toonde m.i. duidelijk, dat hier niet een bijeenkomst van de kerk werd gehouden, maar dat er predikanten van de kerk samenkwamen, die uit vaak geheel tegenstrijdige beginselen zich tegen hel wetsontwerp verzetten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen