Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Italië. Uit de Roomsche kerk en die der Waldenzen.

De Roomsche kerk doet in Italië bewonderenswaardige pogingen om de plaats, die zij tot hiertoe innam, te behouden en het terrein waaruit zij gedrongen werd, weder in te nemen. Zij toont ook daar de kunst te verstaan van te organiseeren.

Toen de stad Rome door een daad van geweld in het jaar 1870 de hoofdstad van het koningrijk Italië werd, trad de regeering zoo op, dat van de 206 kloosters (125 monnikenen 81 nonnenkloosters) slechts 71 overbleven. De toestanden zijn echter veranderd. Tegenwoordig zijn er in Rome meer kloosters dan toen de kerkelijke staat onder de opperheerschappij van den paus bestond, namelijk 296, waaronder 169 voor monniken en 127 voor nonnen met een bevolking van ongeveer 11, 000 broeders oi zusters. Om den druk der wetten die het kloosterwezen bemoeilijken, te ontgaan, hebben namelijk ook buitenlandsche orden, welke niet onder de Italiaansche wet vallen, filialen in Rome gesticht.

Tegelijk met de uitbreiding van de kloosters werd een net van Roomsche vereenigingen van allerlei aard over stad en land geworpen. Deze vereenigingen hebben, terwijl zij verbetering van maatschappelijke toestanden door het oprichten van voorschotbanken, ziekenbussen, begrafenisfondsen, spaarkassen, enz. bedoelden, geen geringen invloed op het volksleven. Het blijkt dat de encycliek van Leo XIII sRerumNovarum" ook bij de leiders der Roomsche kerk in Italië hare uitwerking niet heeft gemist.

Wie de Roomschen in Italië beschouwt als een blinde menigte fanatieken, wier bijgeloof grenzenloos is, vergist zich. Ér is een^jong-Roomsche partij aan den arbeid, dié zich ijverig weert en niets liever doen zou, dan ook tot het staatkundig terrein hare werkzaamheden uitbreiden. Dit kan zij echter niet doen, omdat de pausen, na het wederrechtelijk in bezit nemen van den kerkdijken staat dó'or de Italiaansche regeering, het wachtwoord hebben gegeven: geen deelneming aan den strijd bij de stembus, met uitzondering van die voor de gemeenteraden.

Gevallen van blind fanatisme komen in Itahë nog wel voor. Zoo is het den 263ten April 1903 te Valvasonese gebeurd, dat een bijbelcolporteur zijn bijbels afgenomen werden, en toen hij toch voortging met ze te verkoopen, werd zijne tent, met alles wat er in was, in brand gestoken.

Al moet zoo iets ten zeerste betreurd worden, toch is het in streken, waar zulke dingen gebeuren, beter gesteld dan daar waar het socialisme den boventoon kreeg. Vooral in Italië strijdt het socialisme met blinden haat tegen alles wat naar godsdienst zweemt, en wordt daardoor steeds meer ook voor de Waldenzen de vijand die te bestrijden is.

De middenstand is in Italië voor een groot deel onverscinllig voor de kerk geworden; daaruit is het verschijnsel te verklaren, dat het den clericalen slechts op weinig plaatsen gelukt is den gemeenteraad om te zetten. De jong-Roomsche partij hunkert er echter naar om aan de verkiezingen voor de volksvertegenwoordiging te gaan deelnemen. Dan kon de staatkundige toestand van het land wel eens veranderen.

In Italië arbeiden verschillende ger ootschappen en kerken om het evangelie te verkondigen. Maar vooral houdt daar de oude kerk der Waldenzen, die in het verleden zooveel getrouwe getuigen en martelaars telde, de banier der reformatie omhoog. Wij hebben wel eens gevreesd dat die kerk, gelijk andere die in overwegend Roomsche landen het zaad des 'Evangelies zoeken uit ie strooien, te zeer negatief te werk ging, door louter op de dwalingen van Rome te wijzen. Doch het schijnt dat de Waldenzen er van af zien, in de eerste plaats Rcme aan te vallen, en er zich op gaan toeleggen om meer positief op te treden. Wij worden in die gedachte bevestigd door hetgeen genoemde kerk doet voor het onderwijs. Buiten de dalen van Piemont, den eigenlijken zetel der Waldenzische kerk, heeft zij om te evangeliseeren 50 predikanten, 11 evangehsten en 70 onderwijzers aangesield. Te Riesi op Sicilië is bijna het geheele lager onderwijs in handen van de Waldenzen, die bij dien arbeid geldelijk door de regeering der stad gesteund wordt. In de bekende badplaats San Remo, aan de Noord kust van Italië, nemen van de 2000 leerlingen der volksscholen slechts 119 deel aan de onderwijzing in den Katechismus door den priester, terwijl de Waldenzische school en kerk in bloeienden toestand verkeeren.

In 1902 werd in Rome de St. Hieronymus vereeniging opgericht, welke vereeniging 400, 000 exemplaren van de evangeliën, die in eene pauselijke drukkerij gedrukt werden, verspreidde. Naast dit Bijbelgenootschap zal volgens een apostolisch schrijven van 23 Febr. jl., een „Instituut voor Bijbelstudiën" gesticht worden, ten einde de ongeloovige Bijbelverklaring, die ook in Roomsche kringen doordrong, te bestrijden. Dat ten opzichte van de verbreiding der Hei'ige Schrift Rome tegenwoordig een ander standpunt inneemt, dan gewoonlijk in Protestantsche kringen gedacht wordt, blijkt uit het volgende citaat, dat ontleend is aan de Civilta Cattolica, het voornaamste blad van het Vaticaan: „Mochten toch de Evangeliën en andere Heilige Schriften ons dagelijksch voedsel zijn, wij willen het Woord Gods i')nophoudelijk in het hart overleggen, gelijk dit in de gouden eeuw der kerk geschiedde! Hoe beter wij den goddelijken Meester kennen, des te meer zal zijn leer, die wij uit de reinste bronnen der openbaring scheppen, deze arme wereld, welke door valsche profeten in nieuwe Heidensche duisternis en ruwheid teruggebracht wordt, rijk maken aan hemelsche idealen, heilige deugden en heerlijke verwachtingen.”

Laat ons hieraan toevoegen dat de kerk der Waldenzen buiten de valleien drie kerken bezit, die door hare evangelisatie gesticht, reeds geheel zelfstandig geworden zijn; dat wil zeggen, dat zij in haar onderhoud geheel voorzien en daardoor volgens de bepalingen ('er Waldenzische kerk het recht verkregen hare eigene leeraars te kiezen. Het zijn de herken van Nizza, Florence en Milaan.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 juli 1904

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 juli 1904

De Heraut | 4 Pagina's